ပြန်လည်နမ်းရှိုက်ခွင့် သျှီ )

အပိုင်း ၂၂

နေရှိန်းခ

မျက်လုံးဖွင့်ဖို့ အားယူရင်း ထလိုက်တဲ့အချိန် ရေးတေးတေးဖြစ်နေတဲ့ ခေါင်းက ညက ဘယ်လောက် သောက်တာများလဲဆိုတဲ့ သက်သေ..

လေပြည်အေးလေးက ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတယ် လူက မူးနောက်နောက်ကို မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ အိပ်ယာထဲမှာ ကလေးကို တွေ့လိုက်ရတယ်..

သေချာကြည့်မိတော့ သူမှာ အင်္ကျီမပါဘူး ညက ဘာဖြစ်လဲ တွေးရင်း ကိုယ်ကိုကိုယ် ကြည့်မိမှ ကျွန်တော်မှာ အင်္ကျီမပါဘူး တွေးမိမိချင်း မျက်နှာပူမိတယ်.. နောက်မှ ဒေါသ ထွက်မိတယ်..

"မင်း အဲ့လို ဘာမှ မမှတ်မိအောင် သောက်လို့ လှည့်စားခံခဲ့ရတာကို ထပ်သောက်ပြန်ပြီ.."

အင်္ကျီမပါဘဲ အိပ်မောကျနေတဲ့ သူပုံစံက သိပ်လှတဲ့ ပန်ချီးကားတစ်ချက်အလား.. ပထမဆုံး မြင်ဖူးတာပါ ညစ်ညမ်းတဲ့ စိတ်နဲ့ မဟုတ်ဘဲ ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ ကြည့်နေမိတာ သူက သိပ်လှတဲ့ မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်အလှကို လွှမ်းမိုးနိုင်တယ်..

ကျွန်တော် ဘယ်လောက်တောင် ညံ့လိုက်သလဲ ဒီလို ပုံစံကို အိမ်ထောင်သက်တမ်း ၃ လအကြာမှ မြင်ခွင့်ရခဲ့တာ..

ဂရုမစိုက်မှု မုန်းတီးမှု တွေကြောင့်လား ကျွန်တော်ကိုယ် ကျွန်တော် နားမလည်နိုင်အောင်ဘဲ သူကရော ဘာလို့ အမြဲ ကျွန်တော်ကို ရွေးချယ်ရသလဲ..

နောက်ဆုံး ဒေါသထွက်မိတယ် အခု ကျွန်တော် သူကို သိမ်းပိုက်မိပြီ သူ့အသက်ပြည့်တဲ့အထိ သူကို မထိဘူးလို့ တွေးထားခဲ့တာ..

"ဦး.. နိုးနေပြီလား"

"ဟင်.. အင်း "

"အလုပ်ရှိတယ်မလား.."

"ရှိတယ်ဗျ.."

"ဒါဆို မနက်စာ ပြင်ပေးမယ်လေ.."

အတင်းထနေတဲ့ သူကြောင့် ကျွန်တော် ပြုံးမိတယ်.. ကုတင်ပေါ်ကဆင်းတော့ ကွတကွတနဲ့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရမလား ရယ်ရမလားဘဲ.. သူဆီ ပြေးသွားပြီး သူ့ကိုယ် သေးသေးလးကို နောက်ကျောကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်..

"ဦး..ဦးဘာဖြစ်နေတာလဲ.."

"ခဏလေး..ခဏလေးပါဘဲ ဖက်ထားချင်လို့.."