taşralı jungkook | taekook

•Kore'ye dönüş

Jungkook için büyük gündü bugün.Hiç geçmeyecek sandığı beş yıl çabuk geçmiş,göz açıp kapayıncaya dek bitmişti ve şimdi o taşralı bir çocuk  olarak geldiği Amerika'dan ülkesine bir idol olarak geri dönüyordu.

Bavullarını kontrol ettikten sonra gözleri beş yılını geçirdiği odayı taradı bir süre.İlk zamanlarını hatırladı.

John önde Jungkook arkada Jungkook'un kalacağı odaya girdiklerinde Jungkook'un tavşan ağzı şaşkınlıkla aralanmıştı.

"John kadeeş bu oda benim mi şimdik?"

"Evet Jungkook beğendin mi?"

"Beğenmem mi heç,şu yatağa bak nasıl da rahat gari!"

"Öyleyse sevindi ben hadi iyi geceler sana"

Jungkook John odadan çıkar çıkmaz yatağın üstünde bir süre zıplamış sonra da büyük bir zevkle heybesindeki eşyaları dolabına yerleştirmişti.
Taşralı çocuk  o gün uyuyana dek odaya her göz gezdirdiğinde "Amma da büyük hee"gibi şeyler söyleyip durmuştu.

İlk bir hafta geceleri çok korkmuştu Jungkook,O bir hafta gece boyu tüm sevdiklerine güzel mektuplar yazarak korkusunu bastırmıştı.Mektuplardan birinde şöyle yazmıştı annesi ve kardeşlerine:

Sevgili ailem,

Burası bizim köyümüzden çok farklı gari.Envai çeşit yemiş bulunuvemekte.Şimdi buda yazıverip de görgüsüzlük yapıvemek istemem.İnsanlar da pek bir değişik gari.Kızlı ekekli gezip durula burda.Öpüşüp koklaşırlar.Muhtar buda olsa kafayı yiyivedi gari.Beni heç merak edivemeyin.Ben gayet iyiyim gün boyu çalışıp durum.Hepinize sevgiler gari.

Oğlun ve ağabeyiniz Jungkook

Birde Taehyung'a yazdığı mektup vardı ki, Jungkook o mektubu gözyaşları içerisinde yazmıştı.

Taehyung,

Sana olan sevgim gün geçtikçe artıvermekte.Ne yapıvesem,nereye gidivesem aklımdan biran olsun çıkmıyorsun gari.Burdaki insanlar bana Taşralı olduğum için çok kötü davranıveriyorlar senin gibi değiller ama ben yinede onlara kızmıyorum gari.Niye kızıverem ki?Onlarda öyle yetişivemişler,kalpleri kötüyse onlara üzülüvemekten başka ne edilir?Aslında boğün kalbim çok kırılıvedi  konuşmamla alay edip duruvediler.Ne var ki konuşmamda?
Yinede onları da yargılamak isteyivemem onlarda insan hata yapıverirler nihayetinde.Benim hiç hatam yok mu elbette var gari.Neyse Taehyung'um içimi yeterince döküvedim.

Seni sonsuza kadar sevecek olan Jungkook

Jungkook bu mektupları hiçbir zaman sahiplerine yollamasa da bu mektupları yazmak onu her zaman iyi hissettirmişti.

Jungkook odasından çıkıp çalışma odasına doğru giderken yüzünde bir tebessüm vardı.Aklına şivesini düzeltmeye çalıştığı günler geldi.

"Bak Jungkook gari demek yok anlaştık mı?"

"Tamam gari."

"Jungkook!"

"Özür dilerim ga..."

"Hah şimdi söyle bakalım : Ben bugün çarşıya gittim."

"Ben bo..buğün."

"Dur dur!Buğün değil! BUGÜN!"

"Ben bugun çarşıya gidivedim."

"Bugun değil bugün, gidivedim değil gittim."

Jungkook aklına gelen anılarla bu kez de yemekhanenin yolunu tuttu.İlk günlerde içecek otomatının bile nasıl kullanıldığını bilmediğini hatırlayarak hafifçe tebessüm etti.

Jungkook ilk birkaç gün otomattan yiyecek ve içecek alanları izlemiş en sonunda da merakına engel olamayarak otomatın nasıl kullanılacağını bir çocuğa sormuştu.

"Kaadeş az önce görüvedim de biri şu makineden meyve suyu alıvedi.Benim de alıvemem mümkün mü acep?"

"Paran varsa mümkün tabi."

Taşralı Jungkook sevinçle ceplerinden çıkardığı bozuklukları çocuğa göstermişti.

"Param va!"

Jungkook o gün otomat kullanmayı öğrendiği için nasıl da mutlu olduğunu hatırladı.

Jungkook derin derin iç çekerken şoförünün sesiyle kendine geldi:

"Jungkook bey arabanız hazır!"

Artık Kore'ye dönüş vaktiydi.