တောင်တောရယ်သာ

အပိုင်း ၉

ဆောင်း၀င်လာသည်နှင့် ကန်ရေပြင်ပတ်၀န်းကျင်ရှိ စပါးခင်းများသည် ရွှေရောင်၀င်းခဲ့ပြီ။ မည်သည့်အရပ်သို့မျက်နှာမူပါစေ ၀င်း၀င်း၀ါနေသည်။ အေးစိမ့်မှုသည် ဆောင်းခိုငှက်ငယ်များနှင့်အတူ ရောက်လာခဲ့ပြီ။ မနက်ခင်းချိန်များတွင် လေပြည်အေးနှင့် မြူနှင်းမှုန်တို့ အုပ်ဆိုင်းနေပြီ။ သို့သော် နေမြင့်လာသည်နှင့် မြူတို့သည် ပျောက်ကွယ်ရစမြဲပင်။

"ရစ်ခ်ကီသာ ရှိရင် ဓါတ်ပုံဆင်းရိုက်နေတာနဲ့ ရောက်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး"

ဖြူ့စကားကြောင့် ရင်ထဲမှာ ဗလာကျင်းခံလိုက်ရသလို ခံစားရပြန်ပါသည်။ ပြောင်းလဲလှပနေသော သဘာ၀ရှုခင်းများ ငေးကြည့်ရင်း ဆောင်းကို အသံတိတ်နေသည်။

ဆောင်းခိုငှက်တို့ အင်းတော်ကြီးကန်သို့ ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း လိုက်ပြရမည့်သူက မရှိတော့။

မိသားစုကိစ္စကြောင့် ပြန်သွားခဲ့သည်မှာ တစ်လနီးပါး ကြာခဲ့ပြီ။ သူ့အား အိမ်ပြန်ပို့ပေးခဲ့သော မိုးညတစ်ညသည် တွေ့ခဲ့ရသည့် နောက်ဆုံးည။ နှုတ်မဆက်ခဲ့လို့လား။ ဒါမှမဟုတ် မတွေ့ရတော့လို့လား။ လစ်ဟာနေသော ကွက်လပ်ငယ်သည် နက်ရှိုင်းလာသည်မှာ နေ့စဥ်ရက်တိုင်းပင်။ ဘယ်လောက်ကြာမည်ကို မသိထားသလို ပြန်လာမှာလားဆိုတာပင် မသေချာ။

ဆောင်းကိုတို့သည် ယနေ့တွင် အမှိုက်စနစ်တကျစွန့်ပစ်ရန်နှင့် သဘာ၀အခြေခံခရီးသွားလုပ်ငန်းများနှင့် ပတ်သက်ပြီး ဒေသခံများနှင့် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးရန်အတွက် မင်းနောင်ရွာသို့ရောက်လာခဲ့ကြပြန်ပါသည်။ သပ်ရပ်သော ပျဥ်ထောင်အိမ်များနှင့် ခြေတံရှည်အိမ်လေးများက ဆီးလို့ကြိုနေသည်။

ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းရန်အတွက် ဒေသခံများ၏ ပူးပေါင်းပါ၀င်မှုသည် အခရာ..

ပြောခဲ့သူသည် အနားမှာမရှိတော့သော်လည်း ဒီစကားများကို ဆောင်းကို မမေ့နိုင်သေး။ ယနေ့တွင် ဒေသခံများ၏ တက်ကြွစွာပူးပေါင်းပါ၀င်မှုကို မြင်ခဲ့ရသည်။ မိမိတို့ဒေသကို ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းလိုစိတ် အပြည့်ရှိသော ဤဒေသခံများအတွက် ၀မ်းမြောက်ဂုဏ်ယူရသည်။ လူငယ်များသည် တက်ကြွမှုအပြည့်နှင့် ပါ၀င်သည်။ ကလေးငယ်များမှအစ အမှိုက်များကို စနစ်တကျစွန့်ပစ်သည်။