တောင်တောရယ်သာ

အပိုင္း ၁၉

ကန္ေရျပင္ကို လွမ္းျမင္ေနရေသာ ျပခန္း ခန္းမ၏ ၀ရန္တာေနရာေလးသည္ ေဆာင္းကိုအတြက္ ေအးခ်မ္းစြာ အလုပ္လုပ္နိုင္ေသာ ေနရာေလးတစ္ခု ျဖစ္လို႔ေနၿပီ။ အလုပ္ကိစၥမ်ားတိုင္ပင္ေဆြးေႏြးလိုလၽွင္ ဒီေနရာေလးကိုသာ ေရြးခ်ယ္ျဖစ္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာေဘးနားမွာ ျပန႔္က်ဲေနေသာ ထိန္းသိမ္းေရးဆိုင္ရာ အဆိုျပဳခ်က္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေသးဘဲ အနားမွာရွိေနေသာ ျဖဴ႕ကိုသာ ျပန္ေျဖေပးေနရသည္။

"လုပ္ပါ ျဖဴရာ၊ ငါ တကယ္လုပ္ေပးမယ္"

"ဒါဆို ငါ အစီအစဥ္ ဆြဲလိုက္မယ္ေနာ္"

၀မ္းသာေနေသာ ႏွင္းျဖဴရိပ္သည္ ျပဳံးရႊင္ေနသည္။ ကုတ္၀ဲဆံပင္ေလးကို ေနာက္မွာသိမ္းထားေသာေၾကာင့္ တိုစိစိေလးျဖစ္ေနသည္။ ဒါေလးကပင္ တစ္မ်ိဳးခ်စ္စရာ။

"ေအးပါဟာ၊ ညပိုင္းေတြဆို ငါ အားေနတာပဲ"

"စာအုပ္ေတြလိုလား"

"ရတယ္၊ မလိုဘူး၊ ငါ့ဘာသာစီစဥ္လိုက္မယ္"

"ဟာ ဒီဆရာက လခမေပးရတဲ့ အိတ္စိုက္ဆရာ၊ ေကာင္းလိုက္တာ"

ခ်ိဳျမေသာ ရယ္ေမာသံသည္ ဆည္းလည္းသံပမာ။ ေဒသခံလူငယ္မ်ားကို အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေပးရန္ အစီအစဥ္အတြက္ ျဖဴႏွင့္တိုင္ပင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အင္းေတာ္ႀကီးေဒသသည္ ျပည္ပခရီးသြားမ်ားအတြက္ အဓိကဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာေနရာ ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ငွက္မ်ိဳးစုံေလ့လာခ်င္သူမ်ား၊ ထိခိုက္ယိုယြင္းမႈမရွိေသာ သဘာ၀ကိုခ်စ္ျမတ္နိုးသူမ်ား တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ မ်ားျပားလာလိမ့္မည္။ ဧည့္လမ္းညႊန္ဆိုသည့္လုပ္ငန္းမွာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္လာမည္ျဖစ္သလို အဂၤလိပ္စကားသည္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္နိုင္သည္။

ညပိုင္းသင္တန္းမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ခ်ိန္အတြက္ အခက္အခဲမရွိနိုင္။ ျပခန္းေနရာကို အသုံးျပဳနိုင္သျဖင့္ ေနရာအတြက္လည္း အဆင္ေျပသည္။ ေဒသခံလူငယ္မ်ားသည္ အင္အားအရွိဆုံး စြမ္းအားမ်ားျဖစ္သည္။ ကန္ေရျပင္အား ထိန္ထိန္လင္းေစမည့္ ေနေရာင္ျခည္မ်ား မဟုတ္ပါလား။

"နင့္အေမ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲ ျဖဴ"

"ေနာက္တစ္ပတ္ထဲေလာက္ျဖစ္မယ္"