Save me From the Billionaire

Chapter 2

"Sabi ko na nababakla ka sakin eh" sinimangutan ko nalang siya. Pero ngumiti lang siya saakin sabay kagat ng dila labi niya.

Hindi padin niya ginagalaw ang pagkain niya, naka tingin lang siya saakin ng malagkit.

Nagpatuloy lang akong kumain, hindi ko na siya pinansin dahil gutom na talaga ako. Makalipas ang ilang sandali ay naramdaman kong bahagyang sumakit ang ulo ko kasabay ng pag ikot ng paligid ko.

Napahawak ako sa lamesa na nasa aking harapan pinilit kong tumayo "A'ale'lexander a'anong na'nangyayare bakit umiikot ang paligid bakit nahihilo ako? B'bakit ganito?" wika ko habang hindi gumalaw si alexander sa kanyang kinauupuan, kalmado lang siya naka ngiti lang siya ng nakakaloko habang naka tingin saakin.

"Tu'tulong....." pilit akong humingi ng tulong sa paligid ko at ng mapansin ako ng ibang tao ay lumapit saakin si alexander ng may pag aalala sa kanyang mukha mabilis niyang sinapo ang katawan ko bago bumagsak sa sahig at bumulong "Wag kang mag alala ako ang bahala sayo, relax ka lang kung gusto mong mabayaran ang tuition fee mo." mga huling salitang narinig ko bago ako mawalan ng malay.

--

Sinapo ko ang magkabilang sintido ko ng bumalik ang baking malay tao ang sakit ng ulo ko maging ang buong katawan ko hindi rin pamilyar ang kwarto na kinaroroonan ko, may magagandang furniture, malawak, nangingibabaw ang puting kulay bigla akong kinabahan pilit na inalala ang nangyari kagabi tama si alexander ang huling kasama ko kagabi bago ako mawaln ng malay bigla akong kinabahan, nakaramdam ako ng takot lalo na ng maalala ko ang mga huling sinabi niya bago ako mawalan ng malay at ang mga kilos niya. Pinilit kong umupo para maayos ko ang aking sarili ngunit napagulong lang ako sa kama dahil sa sakit na nararamdaman ko mula sa aking pang upo bago ko pa ma realize na wala na pala akong saplot sa katawan, hubot hubad ako at may mga natuyong katas ng lalake sa aking dibdib.

Pinag samatalahan ako ni Alexander.

Nag ngalit ang aking mga ngipin sa sobrang sama ng loob, kasabay ng tuloy tuloy na pag agos ng masagana kong mga luha , nakakuyom ang aking mga kamao.

Gusto kong sumigaw, gusto kong mag wala habang naka dapa ako at iniinda ang sobrang sakit ng katawan na aking nararamdaman.

Napaka malas ko, para akong pinagkaitan ng tadhana para matanggap lahat ng paghihirap na ito. Gusto kong sisihin ang diyos pero hindi nito mababago ang katotohanan na sira na ang buhay ko at hindi na mababago pa.

Nag ipon ako ng lakas para maka tayo at dahan dahan na nag tungo ng banyo para banlawan ang kawawa kong katawan.

Kumapit ako sa pader habang patungo sa banyo dahil nanginginig ang aking mga tuhod at nanghihina mula sa sakit na galing sa aking pang upo.

Todong kuskos ang ginawa ko sa aking balat upang maalis ang duming iniwan ni alexander sa aking katawan pero hindi na maaalis ang katotohanan na niyurakan na niya ang pagkatao ko.

Sa bawat patak ng tubig mula sa shower ay siya ring hapdi ng aking likuran napansin ko rin ang kulay pulang dunaloy mula sa aking paa, dugo iyon.

Naiyak nanaman ako, ang sama sama niya. Ang sabi niya lang saakin ay kakain lang kami pero pinag samantalahan niya ako, napaka baboy niya.

Napakapit nalang ako sa pader ng CR habang naliligo para hindi ako mabuwal sa aking pag kakatayo.

Makalipas ang mahigit tatumpung minutong ligo na aking ginawa ay lumabas na ako ng CR at hinanap ang aking damit para mag bihis pero wala na ring silbi ang mga iyon dahil punit punit na hindi na masuot ng maayos. Napatingin ako sa paper bag mula sa side table ng kama at binuksan iyon, may lamang branded na damit Armani ang tatak, pantalon underwear at damit ang laman at may kasama din sulat.