☆YAKINDA KALDIRILACAK☆
Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim...
'Uzaylı istilası istiyorum.'
Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti.
O bir uzaylıydı...
Ben ise artık Uzay'lıydım.
⭐⭐⭐
"Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum...
Multimedya: (Şuraya bir şarkı bırakın da bölüm şarkımız olsun)
Keyifli Okumalar...
⭐ "Ben de Asel. Aselpatra diyenler de yok değil ama. Keyifler nasıl?" ⭐
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⭐
Güven önemli bir duygudur. Karşında duran kişiye karşı en ufak bir güvensizlik yaşıyorsan gardını asla indirme, demişti babası. Varl hayatı boyunca onun her sözünü bir kural bilip uygulamıştı. Ta ki bugüne kadar. Bugün hırsı gözünü kör etmiş ve gardını istemeden de olsa düşürmüştü. Bu da ona pahalıya mal olmuş ve ölümün soğuk nefesini enfesinde hissettirmişti.
Kulaklarında kendi adı yankılanıp dururken gözlerini aralamaya çalıştı ama ilk seferinde başaramadı. İkincide de... Ne zaman ki bedeni de sarsılmaya başladı işte o an gözleri de açıldı. Karşısında duran yüzün bulanık görüntüsü yavaş yavaş netleşirken ismi yine tanıdık dudaklardan dökülmeye devam etti. Görüntü netleşti ve o fazlasıyla kan kaybettiğini, bu yüzden de sanrılar gördüğünü anladı. Yine de konuşmamak için kendine hakim olamadı.
"En azından..." dedi ve inledi. "Ölürken görmek istediklerim listesinde ikinci sırada yer alıyorsun."
"Birinci sıradaki kim seni lanet olası?" diye tısladı Lyra.
Gerçek olduğunu anlayınca Varl gözlerini birkaç kez kırpıştırdı. "Lyra?"
"Dua et yaralısın," diye tısladı kız. "Yoksa birinci sırada olmadığım için seni ben öldürürdüm."
Varl'ın açılmamaya direnen gözleri sanki komut almış gibi ardına kadar açıldı. Hala onun yanında olan varlığına inanamayarak küçük yüzünü süzdü. Çekik ama iri gözleri karanlığı deler gibi keskince parlıyordu. Dişlerini kenetlemiş olmalı ki çene kemikleri hafifçe belirginleşmişti. Kısa, koyu renk saçları üzerine eğildiği için yüzüne dökülmüştü. Onu izlerken çektiği yoğun acıyı bile unuttu bir an. Karanlıkta yüzünün her ayrıntısını görmesi ise şaşılacak şeydi. Belki de kızı daha önceleri o kadar çok incelemişti ki, aslında şu an gördükleri o anların eseriydi.
"Senin..." dedi yüzünü hem acıdan hem şaşkınlıktan buruşturarak. "Burada ne işin var?"
"Gerçekten mi?" dedi Lyra. "Gerçekten bana söyleyeceğin ilk şey burada ne işim olduğu mu?"
"Ha-haklısın," dedi Varl, kekelemesine neden olan şey duyduğu keskin acı kesinlikle değildi. "Ama... Burada ne işin var? Sen... Sen keşif için kuzey bölgesine gitmiştin."
Kuzey bölgesi maden alanıydı ve orada iletişim yoktu. O yüzden kızın uzun bir süre olanlardan haberi olmayacağını ve orada güvende olacağını düşünmüştü. Aksi takdirde burada bu kadar rahat olamazdı. Her ne kadar zaman bu gezegene göre Sbrion'da yavaş işlese de aklının onda kalması demek mantıklı hareket edememesine yol açardı.
