11

2K 309 24
                                    

Zawgyi

"ဂ်ီဂ်ီလို႔ေခၚေနတာကိုရပ္လိုက္ပါေတာ့!!"

ႏိုးလာတည္းကေတာက္ေလ်ွာက္ေျပာလိုက္တဲ့စကားတိုင္းမွာ
ဂ်ီဂ်ီဆိုတာကိုပဲျကားေနရလို႔ဂ်ီမင္တအားကိုစိတ္ညစ္ေနၿပီျဖစ္
သည္။ညက သူဘာေတြေျပာထားမိလည္းမမွတ္မိေပမယ့္
ေသခ်ာေပါက္ အဲ့စကားလံုးကိုထြက္ခဲ့တာျဖစ္မည္။

သူ႔မွာ သေဘာက်တဲ့သူ႔ဆီကအစခံေနရတာဆိုေတာ့ ပစ္ပစ္
ခါခါလည္းမေျပာရက္။လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔နားကိုပိတ္ကာဆူပုတ္
ေနေပမယ့္ နာရယ္ကေတာ့ရပ္မယ့္ပံုမေပၚေသး။

"ဂ်ီဂ်ီ မနက္စာလာစားေတာ့ေလ ႏူနားခဏေနျပန္ေတာ့မွာ"

"Aish....ႏူနားတဲ့ တကယ္ပဲဖ်စ္ညႇစ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေနၿပီ"

အေဝးကေနခပ္တိုးတုိးႀကိမ္းဝါးရင္းမီးဖိုခန္းထဲကိုေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ထမင္းစားစားပြဲမွာဝင္ထိုင္ရင္း စားစရာေတြကိုစစားေတာ့အေ႐ွ႕မွာထိုင္ၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ နာရယ္မ်က္လံုးေတြကတလက္လက္။

"အရသာ႐ွိတယ္..."

သူမေမ်ွာ္ေနတာေသခ်ာေပါက္ဒီစကားပဲျဖစ္မယ္။တကယ္လည္း သူအတြက္အရမ္းစားလို႔ေကာင္းသည္။

"ဟီး...ေတာ္ေသးတယ္ အရသာမေတြ႔မွာစိုးေနတာ"

"ညကဘယ္လိုေတြျဖစ္လဲသိပ္မမွတ္မိေပမယ့္ ကိုယ့္ဘက္ကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္ ထယ္ေယာင္းေမႊလိုက္တာပဲျဖစ္မယ္"

ဘာစေျပာရမွန္းမသိတဲ့ထမင္းစားဝိုင္းမွာ ကိုယ္ကပဲစၿပီးေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္သည္။ဘာေတြေျပာမိ လုပ္မိမွန္းလည္းေရေရရာရာမမွတ္မိ။

"မဟုတ္တာ လမ္းမေလ်ွာက္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီးေပကပ္ေနတာက
လြဲရင္ ဂ်ီဂ်ီကလိမၼာပါတယ္"

"ဂ်ီဂ်ီလို႔ေနာက္တစ္ခါထပ္ေခၚတာနဲ႔နမ္းပစ္မယ္"

ဇြန္းနဲ႔သူ႔ဘက္ကိုၫႊန္ျပရင္းေျခာက္လိုက္ေတာ့ ပါးစပ္ကိုဇစ္
ဆြဲပိတ္ပံုစံလုပ္ျပကာၿငိမ္သြားသည္။

"ေက်းဇူး...ေကာင္းေကာင္းစားခဲ့ရတယ္"

ေျပာင္လက္ေနေအာင္စားထားတဲ့ပန္းကန္လံုးေတြကိုယူၿပီး
ေဘစင္ေပၚတင္လိုက္သည္။သူမနက္စာကို အိမ္မွာဒီလို
ေကာင္းေကာင္းမစားရတာဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲ။ေမေမ
လာတုန္းကျပင္ဆင္ေပးထားတာကလြဲရင္ မနက္စာမစားပဲ
ေက်ာ္သြားလိုက္တာမ်ားသည္။

RIVALS [Completed]Where stories live. Discover now