ANG DIARY NG MALANDI

CHAPTER NINETEEN

CHAPTER NINETEEN .Edited

Yes, anything can happen, ngunit sayang lang kasi wala ako sa mood maglandi ngayon. Pero kung ito ba naman ang katabi mo? Naku naku naku, mapipilitan kang maglandi hihihi

Itinaas niya ang mukha ko at tiningnan ako sa mga mata. Gosh! Hahalikan na ba niya ako?? Di pa ako ready!!

Hindi ako handa ma stroke ngayon! At baka tuluyang malaglag ang panty ko! Last time buti nahawakan ko kung hindi nalaglag! Hihi

Ayan na! Malapit na. Palapit na ng palapit. Sheet!

Ang moist talaga ng lips niya, well nahalikan ko naman siya nung reunion eh, and gusto kong mag take two haha. ehem! He is a good kisser.

Eeei!!

Palapit na ang kamay niyang hinawi ang mga hibla ng buhok ko na nasa mukha ko. Tinitingnan lang niya ako while he caressed my cheeks, nose and lips.

I feel myself shiver sa ginagawa niya, parang may iba. I've known him since we're kids, and sabi ko nga we share that special connection. Oo, malandi ako, may naiisip akong kalandian, syempre sa mga ginagawa niya ngayon di ba? tsk!

But meron talaga iba eh. I just cant decipher kung ano. I look at his eyes but I saw nothing. Emotionless. habang tinitingnan ko siya sa mga mata. parang may naghahabulang daga sa heart ko.

Napabuntong hininga siya. "I'm sorry kung iniwan kita dati. I'm sorry kung wala ako sa tabi mo noong kailangan mo ako."

Ano daw??

Yan kasi kung ano pinag-iisip mo Tonyang! Hindi ka lang malandi, expectorant ka pa!

I mentally slap myself. toinx! Pero ano bang pinagsasabi niya?? Nagugulang tiningnan ko siya, but before pa ako makapagsalita ay nagsalita na siya.

"I'm sorry for breaking your window, don't worry hindi ka makakagat ng lamok. Merong kulambo si Lola sa bahay, ibibigay ko sayo mamaya."

Napatawa ako sa sinabi niya. "Adik ka ba?? Sa lola mo yun! Bakit di na lang na doon muna ako sa bahay niyo?"

"For what? Tatakas??"

"Tatakas saan?" kunot noong tanong ko. Ano ba pinagsasabi niya? Kanina pa siya ah. Maganda lang ako hindi manghuhula.

He cupped my face. "I'm here na, you don't need to run away. You can tell me everything whats inside your heart."

"Huh? Ano bang pinagsasabi mo? Kanina ka pa huh? Naka sho ka ba? Naaadik ka ba? tsk! I have nothing to tell you Jace. psh!" Umiwas ako ng tingin, nakakailang eh especially ang lapit lapit niya sa akin at ang bango pa ng hininga niya.

Ghaad! Is he seducing me?? Well, if yes, effective huh? whew! Its so hot in here, so take off you clothes! uhuh uhuh

"Really??" Hinawakan niya ang chin ko at ibinalik ang tingin ko sa kanya."Nothing? Then why are you hiding here?"

"I'm not hiding! Ano bang pinagsasabi mo? psh! usog ang init huh?!" Pagtataray ko habang tinutulak siya palayo, takte ang bigat.

"Yes you are!" Mas lalo pa niya akong hinapit at inches away na lang ang distance ng mukha namin.

Oh tukso! Layuan mo akoooh!

"So bakit nandito ka?? Brownout nandito ka? Nagtitiis sa init??"

Wapak!

Sapol!

Bang bang!

Kaya pala ang init! aheheheh :Dv

"Tonyang..." Hinaplos niya ang pisngi ko.

Damn! Napapikit ako, ang gentle ng haplos niya at parang music sa tenga ang pagkasabi niya ng pangalan ko, ibang iba sa dati. Haaay, ginigising niya talaga ang katawang malandi ko.

Ang soothing ng ginagawa niya parang gusto kong umiyak but I don't want to cry. Ayoko nang umiyak. Pagod na ako at nakakahaggard ng beauty.

Bagong taon haggard ako?? No no no no!

Niyakap niya ako ng mas mahigpit at di ko na mapigilang umiyak. Ano ba meron sa yakap niya? Ayokong umiyak eh, mahahaggard ang beauty ko! huhubels!

"Just let it out sweetheart, just let out, I'm here." he kissed my hair habang hinahagod ang likod ko.

Ang init sa palad niya nanunoot sa damit ko. Somehow kahit parang feel ko nilalandi niya ako, it helps me to relax. All these years I never I cried, and I will never cry kasi nakakahaggard ng beauty ko. Pero now siguro naipon and maybe because of Jace, our special connection.

*sob* "Bakit pa siya bumalik Jace?? *sob* Bakit??" *sob*

"Iniwan niya kami noon *sob* dahil *sob* dahil lang sa babaeng hipon na yun!"

*sob* "I hate him!" *sob*

Mga nasabi ko sa pagitan ng pag-iyak. Mas lalong hinigpitan pa ni Jace ang yakap niya sa akin, hindi siya nagsasalita, nakikinig lang siya sa mga sinasabi ko.

"Okay na kami *sob* nila mommy *sob* and kuya. Bakit pa siya nagpakita Jace? *sob* Bakit??" I hissed.

I cleched my fist, bumabalik nanaman ang lahat, yung ayaw kong maalala, yung sakit na nararamdaman ko. Yung binaon ko na sa limot.

"To say sorry?? Edi wow! He is not even sorry that time?? Its too late to say sorry. Wala nang magagawa ang sorry."

Nakakahaggard pala pigilan na huwag umatungal, kahit gusto kong magwala, pero nakakahiya naman kay Jace kaya tahimik na lang akong umiyak sa malapad at mabango niyag dibdib at lunurin ang sarili ko sa mainit na yakap niya.

Nakakagaan pala ng pakiramdam kapag may sinasabihan ka ng mga saloobin mo? I kept it all this years.

Hindi ko masabi kahit kay mommy o Kay kuya or Kay Kendra or even Kay Grunt.

I don't know why, just like that nasabi ko lahat Kay Jace.

Yeah, that special connection we have.