Έφτασα στο σχολειό πριν από όλους. Περίμενα να έρθει κάποιος να ανοίξει. Γιατί δεν πήρα ζακεταααα κάνει πολύ κρύοοο. Άναψα ένα τσιγάρο και περίμενα μήπως έρθει κανένας.
"Καλημέρα" άκουσα μια φωνή και όταν γύρισα είδα τον Νόα να ανεβαίνει τα μικρά σκαλάκια προς την πόρτα.
"Καλημέρα" του είπα.
"Δεν έχει έρθει κανένας άλλος;"
"Βλέπεις εσύ κανέναν άλλο εδώ;"
"Έχεις όρεξη πρωί πρωί εσύ" μου είπε και άρπαξε το τσιγάρο μου.
"Γιατί μου παίρνεις πάντα το τσιγάρο;"
"Γιατί ξέρω ότι σε εκνευρίζει και μου αρέσει να σου σπάω τα νεύρα" είπε και έβγαλε λίγο καπνό από το στόμα του.
"Κρυώνεις;" Είπε και χαμογέλασε σαν να μου λέει ότι είμαι πολύ χαζή που δεν πήρα ζακετα.
"Όχι" είπα.
"Αφού τρέμεις" είπε και στρυφογυρισε τα μάτια του. Ξεκούμπωσε την ζακέτα του, την έβγαλε και μου την έδωσε.
"Δεν θέλω την ζακέτα σου" είπα και του την έδωσα πίσω.
"Μην είσαι πεισματάρα παρτην πριν ξεπαγιασεις" ειπε και μου την ξανάδωσε. Την φόρεσα και μου ήταν τεράστια.
"Σου πάει" είπε και προσπάθησε να κρατήσει το γέλιο του.
"σίγουρα πιο πολύ από εσένα"
"Μην με κάνεις να την πάρω πίσω"
"Περιμένετε πολύ ώρα παιδιά;" είπε η κυρία Ρόουζ και έβγαλε τα κλειδιά της να μας ανοίξει.
"Δεν κρυώνεις εσύ παιδί μου με το κοντομανικο" είπε στον Νόα.
"Κάποιος μου πήρε την ζακέτα" είπε, με κοίταξε και χαμογέλασε.
"Αυτός ο κάποιος δεν ήθελε να την πάρει και τον πίεσες"
"Άρα να την πάρω πίσω;"
"Όχι τώρα είναι δικιά μου" είπα και μπήκα μέσα στο ζεστό σχολείο. Καθόμασταν με τον Νόα στο σαλονακι και περιμέναμε τους άλλους.
"Καλημέρα" είπε η Λιβ και ήρθε και έκατσε και αυτή μαζί μας.
"Καινούργια ζακέτα; Λίγο μεγάλη δεν είναι για εσένα;" Είπε η Λιβ.
"Δεν είναι δικιά μου"
"Όλη την ώρα κλέβεις ρούχα εσύ" είπε και θυμήθηκα ότι έχω τα ρούχα της σπίτι μου. Ουψ.
"Χελοουυυ" είπε ο Γουίλ και μπήκε στο δωμάτιο κάνοντας ένα μικρό χορευτικό. Τι χαρά είναι αυτή πρωινιάτικα;
ESTÁ A LER
problems
Ficção Adolescente" απλά έχουμε όλοι ψυχολογικά" *περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο*
