Part(7) [Unicode]

103 5 0
                                    

အလင်း"ထမင်းမဆာသေးလို့.. မစားသေးတာပါ..ခင်ဗျားကဘာလို့အဲ့ဒါတွေလာမေးနေတာလဲ"

ထွန်း"အော်..ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး..ထမင်းစားဆင်းနေပြီဆိုတော့မင်းကလည်းထမင်းမစားသေးတော့အဲ့ဒါ အဲ့တာမေးတာပါ"

အလင်း"ရပါတယ် ကျတော်နောက်မှစားလိုက်ပါ့မယ်"

ထွန်း"အင်း အဲ့တာဆိုကိုယ့်သွားပြီနော်"

အလင်း"omm"

ခင်းဗျားကြီးကလေကျတော်ကိုမျှော်လင့်ချက်တွေပေးတယ်.. ကျတော်ကတကယ်အထင်နဲ့ မှတ်မရှိမျှော်လင့်နေပြန်တယ် ဘဝကြီးကခါးလိုက်တာဗျာ....

မုန့်စားတက်ပြီးနော် အခန်းထဲတွင်

မိုး"အလင်း..နင်မုန့်မစားရသေးဘူးမှတ်လား.. "

အလင်း"အေး..ငါမဆာဘူးဟာ"

သူရ"အာ..သားရီး..ရဘယ်ဖြစ်မလဲမဆာသေးလည်းမင်းရယ်နည်းနညး်ပါးပါးတော့စားပါကွာ..မင်းဗိုက်ဆာနေလိမ့်မ.်.."

မိုး"ဟုတ်တယ်အလင်း..နင်မဆာလညး်နည်းနည်းတော့စားငါမှာစတော်ဘယ်ရီပေါင်မုန့်ပါတယ်..ရော့"

မိုးမြတ်ကသူဆီမှာပါတဲ့မုန့်ကိုကမ်းပေးနေသော်လည်းကျတော်ဘာမှစားချင်စိတ်မရှိဘူးတစ်နေ့ကုန်ရင်ပြည့်နေတာဘာမှလည်းမစားချင်ဘူး..ဒီကြားထဲ crhကြီးကပါစိတ်အမျိုးမျိုးဖြစ်အောင်လာလုပ်နေတော့တစ်နေကုန်ကျတော့မှာလိ့တွေကိုဖြစ်လိူ့.....

အလင်း"မိုးမြတ်..ငါပေါင်မုန့်မကြိုက်ဘူး.."

မိုး"အမ်...ဒါဖြင့်ဘာစားချင်လို့လဲ.. နင်စားချင်တာရှိရင်ပြော"

အလင်း"တော်ပြီးဘာမှ..လာမေးမနေနက်တော့.. ငါအိပ်ချင်တယ်ကျောင်းဆင်းရင်ငါ့ကိုနိုှး"

သူရ"အေးအေး..ငါဆရာမကိုမင်းနေမကောင်းလို့လို့ပြောထားပေးမယ်"

အတော်ကြာစာသင်ပြီးနောက်မှာတော့ကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်းသံဟာ ကျောင်းသားတိုင်းရဲ့ ကံကောင်းခြင်းပစ္စည်းအလားကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသကဲ့သို့.. ထိုအသံကျယ်ကြောင့်ကျောင်းသားတိုင်းမှာလည်းအလားတူပျော်ရွှင်နေတယ်....

Accident(Completed){Season 1}Where stories live. Discover now