Part(17) [Unicode]

87 5 0
                                    

Unicode

အခ်စ္ဆိုတာပူလောင်ရတယ်လို့..လူတစ်ချို့ကယူဆကြတယ်...ဒါဟာကျတော်အတွက်တော့မမှန်ကန်ခဲ့ဘူး....ဘာလို့လဲဆိုတော့..ကျတော်မှာခင်ဗျားကိုမြင်လိုက်ရုံဖြင့်...ရေခဲရေတစ်ခွက်သောက်လိုက်ရသလိုပဲ...ရင်ထဲကိုအေးချမ်းမိစေတယ်...တစ်ခါတစ်ရံတော့လည်း...အေးချမ်းမှုနဲ့ပူလောင်မှုဆိုတာရောထွေးနေခဲ့တယ်....

ထမင်းစားပြီးနောက်.......
အလင်း"ပန်ကန်တွေထားခဲ့လိုက်ကျတော်ဆေးမယ်"

ထွန်း"မဟုတ္တာကြာ...ကိုယ်လည်းဆေးပါ့မယ်...မင်းတယောက်ထဲဆိုမမျှတဘူး"

အလင်း"ကျတော်ပြောတာက...ခင်ဗျားကရေထိရင်အဖျားတက်သွားမှာစိုးလို့ပါ...ပြောမရလည်းဆေး"

ထွန်း"ချစ်တယ်လေဗျာ.."

အလင်း"အဲ့တာနဲ့ပဲခြွေနေလိုက်.."

ထွန်း"ဟား..ဟား....ခ်စ္တာကိုး"

နှစ်ယောက်သားပန်ကန်ဆေးနေစဉ်....

အေမ"သားရေ...သားသူငယ်ချင်းကို...အချိုမုန့်လေးကျွေးလိုက်အုန်းနော်...အမေအိမ်ရှေ့မှာထားထားခဲ့မယ်..အေမ...အပြင်ခဏသွားအုန်းမလို့..."

အလင်း"ဟုတ်...အေမ"

ပန်ကန်တွေဆေးပြီးတဲ့နောက်မှာတော့...အိမ်ရှေ့နားသို့ထွက်လာပြီးနှစ်ယောက်သားအမေနွှာပေးထားတဲ့သစ်သီးအချို့ကိုစားနေကြတယ်...နေအေးတဲ့ချိန်ဆိုတော့...လေတွေကတဖြူးဖြူးတိုက်နေတယ်....အခုမှသေချာကြည့်မိတယ်...လေတစ်ခါတိုက်လိုက်တိုင်း...သူရဲ့ဆံသားအချို့ကလွှင့်နေတယ်...ထင်ရှားလှတဲ့မေးရိုးရယ်...မျက်လုံးကစွဲညို့မှုအပြည့်နဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံ...မထူမပါးနှုတ်ခမ်းသားရယ်...မဖြူမညိုအသားရေ..T_ shirt ဖြစ်တဲ့အတွက်လက်မောင်းရှိသွေးကြောမျှင်များမှာလည်းအထင်သားအရပ်အမောင်းကလည်းပြောစရာမလိုလောက်အောင်...အားကစားသမားတစ်ယောက်ကဲ့သို့...အရပ်ခပ်ရှည်ရှည်နဲ့...ပြီးပြည့်စုံလွန်းလို့...မိန်းကလေးတိုင်းကြိုက်လောက်မဲ့နှင်းဆီခိုင်ကဲ့သို့ပင်....ဘယ္သူသိပါ့မလဲ..ထိုလူသားဟာကျတော်ကြိတ်ချစ်ခဲ့ရသောလူတယောက်ဖြစ်လိမ့်မည်လို့

Accident(Completed){Season 1}Where stories live. Discover now