Chapter 22

783 54 0
                                    

Deina's POV

Nag mamadali ako nag lalakad ngayon patungo sa parking lot ngunit kahit anong bilis ng pag lakad ko sinusundan pa din niya ako.

"Deina!" narinig ko pag tawag nito sa akin ngunit hindi ko ito nilingon at patuloy na nag lakad.

"Is that really how hard your heart is" narinig ko ulit na pag sigaw nito na nag bigay sa akin ng inis.

Imbis na mag patuloy ako sa pag lalakad ay hinarap ko ito.

"It's my fault now? remember Apollo I'm not the one who left and suddenly comeback just to ruin my life again." galit at matigas na sabi ko dito.

"Yeah I know it's my fault and I'm sorry baby." seryosong sabi nito ngunit mababakas ang pag kalungkot dito.

"You're sorry won't change anything" mahinahon ko sabi at tumalikod na ulit.

Ngunit bago pa ako ulit maka hakbang ay naramdaman ko ang mahigpit na yakap na bumalot sa aking katawan.

Narinig ko ang pag iyak nito at pag bulong nito sa aking tenga.

I'm sorry...

Hindi napigilan ng aking mga luha na tumulo at sumasakit na din ang aking dibdib.

Pinunasan ko ang aking luha at nag pumiglas sa yakap na ito.

Nang maka alis na ako sa mahigpit na yakap nito ay nag patuloy na ako sa pag lalakad.

"You want to know why I left?" narinig ko sabi nito sa malamig na boses.

Napatigil na naman ako sa pag lalakad ngunit hindi sumagot sa tanong nito.

Of course I want to know why.

I deserve to know why he left me.

Baka sakali din na mabawasan ng rason niya ang galit ko.

"I found out that my mother was in Europe and I went to see her there... the day we should met at the park." malumanay na sabi nito.

"Congrats to you." pilit ngiti ko sabi dito kahit hindi pa din ako naka harap dito.

"Do you want to know what happened to me when you left me?" seryosong sabi ko at saka hinarap ito.

"I searched for you everywhere, malapit ko na nga ipaskil yung mukha mo sa mga poste sa daan pero sa isang madilim na condo unit mo lang pala makikita ang kasagutang hinahanap ko." natatawa ko sabi dito ngunit lumuluha ang aking mga mata.

"Wala ka na ba sasabihin?" pag tatanong ko dito ng makita naka tungo na lamang ito.

"Kase ako meron pa." galit na sabi ko.

"Hindi mo alam kung gaano katagal kita inantay sa park noon at umaasang dumating ka kahit imposible na." umiiyak na sabi ko dito.

"Dahil sayo muntik na naman ako pumalya." umiiyak pa rin na sabi ko.

"Tapos nag babalik ka na naman ano para sirain ulit ako ha?" galit na pag sigaw ko sa kaniya.

"Bakit ka pa ba nandito? bakit ka pa ba bumalik?" umiiyak na tanong ko.

Hindi ko na kinakaya ang nararamdaman ko, sobra ako nagagalit sa kaniya pero hindi ko siya magawang saktan.

"Sagutin mo ako Apollo!" malakas na pag sigaw ko dito at itinulak pa ito.

"I love you." mahinahon na sabi nito habang naka tingin sa aking mga mata.

Nakikita ko na din ang mga luha na kumakawala sa kanyang mga mata.

Be With You (COMPLETED)Where stories live. Discover now