THE MAFIA BOSS ACCIDENTAL BRIDE (COMPLETED)

KABANATA 2

KABANATA 2 

ELLE'S POV

AYAW NA akong pauwiin nung gag-ng yun! Letche iwan ba naman ako ng Labing Walong bodyguards! Imagine 18 bodyguards na sunod ng sunod kahit pa nasa bahay ka lang! Anong trip niya sa buhay? Bwes-t!

Literal na ayaw talaga ako nitong pauwiin dahil sa hindi ko rin alam kong saang banda sa mundong to niya ako dinala.

Nakatulog kasi ako sa biyahe habang nagdadrive ang naka men and black ng sasakyan kung saan ako nakasakay.

Natigil ako sa pagiisip ng biglang may kumatok sa kwarto ko.

"Ma'am Elle kakain na daw po sabi ni Sir Kuen." sabi nung isang katulong.

Biglang tumaas ang altapresyon ko sa sinabi ng katulong, ayoko nga! Bahala siya sa buhay niya!

Bumukas na ang pinto at alam kong pumasok ang katulong para pilitin akong kumain kasama yung isa.

"Sabihan niyo po siyang wala akong ganang kumain." Sabi ko at saka tumalikod naka upo kasi ako sa upuan sa may veranda.

"Ah-eh ma'am ako po mapapagalitan pag hindi po kayo kumain." Sabi nung katulong.

"Magsumbong po kayo sa police pag ginalaw ka po niya." Sabi ko habang nakatalikod.

Natahimik ito, kaya akala ko nakaalis na pero na gulat ako ng may kamay sa humila sa braso ko patayo at pinaharap sa kung sinong hung-hang.

"Aray naman!" Reklamo ko.

Napaka sadista talaga ng lalaking to! Ayaw pa awat ah!

Nagulat ako ng kinarga ako nito na parang isang sakong bigas at ipinasan sa balikat nito.

"H-huy! Ano ba ibaba mo nga ako!" sigaw ko at pinagbabayo ang likod nito.

Hindi ako nito pinansin at nagpatuloy sa paglalakad pababa sa hagdan at naglakad patungong dining room.

Pabagsak niya akong inilagay sa upuan.

Ang sakit sa pwet bwes*t na lalaking to! Kainis!

Nanatili lang akong tahimik habang masamang nakatingin sa kanya at sa pagkain sa harap ko.

Sa totoo lang ay wala talaga akong gana, saka nag aalala na ako para sa pamangkin ko siguro umiiyak na ito dahil hindi pa ako nakakauwi.

"Do you want me to feed you your food? Or have you forgotten that you still have your hands to eat and serve yourself?" Malamig na sabi nito huminto ito sa paghihiwa ng steak na kinakain at mahigpit na hinawakan ang kutsilyo.

Napalunok ako ng ilang ulit.

patay.

Napagpasyahang ko nalang na kumain.

Galitin niyo na lahat wag lang ang isang mafia boss.

Tahimik lang kaming kumain ng binasag niya ulit ang katahimikan.

"I will let you go out wherever you want to go, but my bodyguards will be with you all day, it's for your own safety and if you're thinking about how to escape, think twice woman." He said, and make the last sentence as a warning sign.

Wow! Himala ang haba ng sinabi niya ilang words bayon? Akala ko kasi isa siya sa napapabilang sa 'A man with a few words.' Tsk.

Napangiti ako sa sinabi nito, saka ko siya nilingon na may ngiti sa labi.

"Talaga ba?" Masayang tanong ko.

Tinaasan lamang niya ako ng kilay at nagpatuloy sa pagkain.

Napa busangot ulit ako, tingnan mo'to sarap batukan! Kainis talaga!

Matapos kumain napagpasyahan kong maglibot-libot sa malaking bahay nato, nadala ako ng paa ko sa likod kung saan may malaking hardin. Ang gaganda ng mga bulaklak.

"Babae." napatalon ako sa gulat ng may tumawag sa akin.

"B-bakit?" tanong ko.

May inabot siyang isang purse na pangbabae.

"It has a credit card and a car key, at may cellphone din." 

Tinanggap ko iyon.

"Change your clothes, I'll introduce you to my employees, make it fast don't waste even a second." Sabi niya sabay talikod.

Sarap talaga niyang sigawan ng 'Don't boss me around! Idiot!'

Napaisip ako, ngayon ko lang napansin na nakabusiness attire pala siya.

Napag pasyahan kong maglakad papunta sa kwarto ko sa taas para sundin ang utos nito at baka bugahan ako nitong ng nagbabagang apoy, jusko ayoko pa namang masunog!

Magkaiba kami ng kwarto ayoko kasing katabi siya feeling ko kasi papatayin niya ako habang natutulog.

He even insisted na sa iisang kwarto kami matutulog pero hindi ako pumayag, at hinding hindi ako papayag! Never as in over my dead body! Huh ano siya sinuswerte?

Pagdating ko sa kwarto may nakahanda ng damit doon.

Naligo muna ako bago nagbihis at saka naglagay ng kaunting make-up.

Hmmm...nagtataka lang ako kung bakit may gamit ng pambabae dito? 

Haist! Elle ano bayang tanong na yan syempre pinaghandaan niya 'yon kasi nga ikakasal siya sa binili niyang babae.

Matapos mag-ayos bumaba na ako.

Nasaan na yung lalaking yun? Aba??! Iniwan niya ko napaka-arghhh!!!

Dinala ko yung purse na binigay niya saka lumabas ng bahay.

May nakaparada ng sasakyan sa labas at may tatlong van. 

Aba bantay sarado nga ako.

May narinig akong nag ring sa loob ng purse naibinagay niya kaya naman hinanap ko iyon doon at may nakita ako kakabili lang na phone bagong bago eh.

Inaaccept ko yung upcoming call at nanindig ang balahibo ko ng marinig ko ang boses nito, pati ba naman sa phone malamig parin siyang makitungo? Nakakakilabot naman! Pwedi na siyang magsend ng entry sa gabi ng lagim, yung sa kmjs? Gets niyo?

"Babae."malamig na tawag niya.

"Oh?" sagot ko rito.

"Move fast, you're too slow." pagkasabi niya non namatay agad ang linya.

"Aba't bastos ka talagang bwes-t ka kainis!" sigaw ko at padabog na pumasok na sa sasakyan.

**

KUEN'S POV

"BOSS SORRY! mali po ang nakuha naming bride!" Sabi nila Seb saka lumuhod sa harapan ko.

"You should have double check it Seb! Still, the woman you brought is adorable yet she's getting into my nerves sometimes, well she'll probably hate me big time." I said as drink the remaining wine on my wine glass.

Yung binili ko kasing bride ay tumawag sa cellphone ko kanina and she said na naghintay daw siya ng ilang oras sa botique, so i told her na sakanya na ang pera.

I suddenly remember that girl, napangiti ako pero agad din sumimangot nang makitang nakatingin si Sebastian sa akin.

"You wanna die?" i asked.

"Sorry boss, ito na nga aalis na." aniya saka na ako iniwan sa opisina ko.

We met by accident ah-huh no, she was my accidental bride...hmm she's probably cursing me right now for ending the call without even letting her to speak, she's really something.

'Something that i am afraid to get close too much.'

I sighed. 

That's life Kuen, people come and people go, nothings permanent in this world, temporary lang lahat.

**