My Dear Neighbor || Jeon Jungkook ✔

🇸 🇮 🇽 🇹 🇪 🇪 🇳

Black-Swan_9795 & Lilliaa0
Ortak kurgusudur

Sabah uyandığımda birinin kolları arasında olduğumu ve onun saçlarımı okşadığını fark ettim. Kafamı kaldırdığımda annemi görmek beni şaşırtmıştı.

"Ah uyandın mı canım?"

"Anne?"

"Ben çok özür dilerim Yuna... Kin dolmuştum ve sana çok kötü davrandım sen. Sen bunları hak etmedin ama ben sana çok yanlış yaptım. Çok özür dilerim güzel kızım, beni affedebilir misin? Biliyorum, affetmezsen de haklısın ama ben hatamı telafi etmek istiyorum Yuna lütfen bana bir şans ver... "

" Şimdi mi aklın başına geldi anne? Ben sırf beni sev diye neler yaptım ama sen hep benden nefret ettin. Şimdi ne değişti? "

" Yuna ben senin değerini dün akşam anladım. Ben ilk seninle anne oldum. Ama anne bile denmez bana... Dün seni beklerken her bir saniye ölüm gibi geldi bana, kendine bir şey yapacaksın diye ödüm koptu kızım... Ben her zaman seninle gurur duydum, seni hep çok sevdim ama kinimden bunu göremedim. Çok özür dilerim. "

Yani sırf beni sevdiğini anlaması için evden mi gitmem gerekiyordu?

Bir şey demeyerek sadece baş salladım. Ne diyebilirdim ki?

20 yıllık annem bana kin besliyordu ve beni sevdiğini yeni anlıyordu.

Ben mi yanlış anlıyordum bilmiyorum fakat büyük mallık gibi geliyordu

Odadan çıkan annem ile dolaptan kıyafet aldım, üzerimi değiştirecektim

Mavi yırtık bir kot ve eflatun bir bluz

Harika!

Aynadan kendime gülücük göndererek göz kırptım. Ağlamak istemiyordum artık

İçime atacaktım fakat Jungkook'un beni sevmesi için yinede uğraşacaktım

Saçımı da örerken odaya Yoora girdi. Onunla uyuyacaktım ve sanırım onun yerini annem almıştı

Yanağıma kocaman bir öpücük kondurdu

Çok tatlıydı

Ne kadar öpsem, ısırsam da hala çok sevimli geliyordu gözüme

"Benşiz uyudunuz ayyemle ama olşun bu geje beyabey uyuycaz tamam mı?"

"Tamam hanımefendi. Hadi kahvaltıya inelim."

"Hadi!"

Kıkırdayarak elini tuttum ve mutfağa doğru ilerledim. Babamla annem keyifli görünüyordu.

"Günaydın prenseslerim."

"Güyaydın baba!"

"Günaydın baba."

Yoorayı sandalyesine oturtup yerime geçtim babam ve annem masanın başında biz ise yanlarında oturuyorduk dört kişilik bir masaydı.

"Kızım?"

"Efendim anne?"

"Dün... Yani konuşmak istemezsen sorun değil ancak seni neyin üzdüğünü bilmek isterim."

"Benim güzel kızımı kim üzüyormüş söyle bakalım bana günlerini göstereyim."

"Şey... Çok önemli değil sonra konuşsak?"