For Zawgyi
ကေလးေတြကို ေခ်ာကလက္ကြတ္ကီးေလးေတြေဝေနရင္း မလွမ္းမကမ္းမွၾကားလိုက္ရေသာ ငိုသံေၾကာင့္ SeokJinပ်ာပ်ာသလဲ လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ရသည္။
အလွဆင္ထားေသာခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေရွ ့တြင္ လက္ေနာက္ပစ္ကာ ရပ္ေနေသာNamjoonႏွင့္ ေဘးတြင္ တအီအီငိုေနေသာ ကေလးငယ္...
သူလက္ထဲကမုန႔္ေတြထၫ့္ထားေသာျခင္းကို ေဘးက ဆရာမထံတြင္အပ္ထားခဲ့ၿပီး ထိုေနရာသို႔ အျမန္ ေျပးလာလိုက္ရသည္။
"Namjoonကေလးငိုေအာင္ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ"
သူေမးတာကိုမေျဖပဲ Namjoonကထိုကေလးငယ္အား ငံု႔ၾကၫ့္ကာ ပုခံုးတြန႔္ျပသည္။
ကေလးကထိုအမူအယာကိုျမင္ေလ ငိုေလမို႔ SeokJinလဲထိုင္ခ်လိုက္ကာ ပါးေပၚမွမ်က္ရည္မ်ားကို အသာအယာသုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ကိုကို႔ကိုေျပာပါအံုး..သားသားကဘာလို႔ငိုတာလဲ"
ထိုကေလးကခပ္ေပေပရပ္ေနေသာ Namjoonကိုလက္ညိုးထိုးကာ
"ဟိုဦးေလးႀကီးကေျပာတယ္
Santaကတကယ္မရိွဘူးတဲ့.."
"Kim Namjoon!! "
ထိုခံစားခ်က္ကို သူေကာင္းေကာင္းသိသည္။
သူမူလတန္းတုန္းကလဲဘယ္သူမွန္းမသိ Santaမရိွသၫ့္အေၾကာင္း ေျပာဖူး၍ ႏွစ္ရက္ေလာက္ငိုခဲ့ရေသးသည္မဟုတ္ပါလား..။
"ငါေျပာတာမဟုတ္လို႔လား"
ေျပာလဲဘာမွဆက္ထူးမည္မဟုတ္တာေၾကာင့္ ေဒါသကိုၿမိဳခ်ရင္း ေရွ ့မွကေလးေလး၏ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကိုသာပြတ္သပ္ရင္း
" သူေျပာတာမယံုနဲ႔ သူကအရူး"
"ဟုတ္"
"သား သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သြားေဆာ့ေလ..
ဟိုမွာ ကြတ္ကီးေဝေနတာယူၿပီးၿပီလား"
"ယူၿပီးၿပီ ကိုကို "
ကေလးငယ္က အိတ္ကပ္ေလးထဲမွ ကြတ္ကီးလးကို ထုတ္ျပကာထို႔ေနာက္ ေဆာ့ေနၾကေသာ ကေလးအုပ္စုဆီသို႔ ထြက္သြား၏။
"မကူညီခ်င္ေန မေနွာင့္ယွက္ပါနဲ႔လားခင္ဗ်"
အံႀကိတ္ၿပံဳးရင္း သူဆိုလိုက္ေတာ့ Namjoonက ဘာလို႔လဲဟူေသာ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ၾကၫ့္လာကာ
