For Zawgyi
အခ်စ္ဦးနဲ႔ရည္းစားျဖစ္ရျခင္းဟာ ေရွးအဆက္ဆက္ကလုပ္ခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတြစုၿပံဳအက်ိဳးေပးသလိုမ်ိုး ကံေကာင္းလြန္းလွသည္။
တစ္ခုပဲ..
ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္း ရည္းစားျဖစ္သြားၾကတာဆိုေတာ့ ေန့စဉ္ေန့တိုင္းေတာ့မေတြ ့ရပါေခ်။
ဖုန္းလဲသူမဆက္ ကိုယ္မေခၚ
Messageဆိုသာ၍ေတာင္ဆိုးေသး၏။
Messageဆိုမွ သူရေနေသာ ထိုစာေတြမလာေတာ့ေခ်။ Kim Namjoonမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့ သူရင္ေတြအုန္းဒိုင္းကြဲသြားတာေတာ့၀န္ခံရမည္။
ျပန္စာမပို႔ျဖစ္ခဲ့တာကိုပင္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေက်းဇူးတင္ရမၫ့္ဟန္။
ထိုစာေတြကသူ႔ေခါင္းထဲပိစိေလးေတာင္ ေနရာမယူႏိုင္ေတာ့..။
သူ႔မွာKim Namjoonရိွေနၿပီ
အားလံုးကိုပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ခံစားခ်က္မို႔ အေၾကာင္းအရာေသးေသးေလးေတြက ေခါင္းထဲကိုမတိုးေတာ့ေခ်။
"ဟာ Kim SeokJinေရ လာကူေလ
လာကူေလ..ဟိုမွာ၀င္ခ်"
Jaewook၏ေဆာင့္ခနဲေအာ္သံၾကားမွ Seok jinစပ္ၿဖီးၿဖီးလုပ္ေနေသာမ်က္ႏွာပိုးကိုသပ္ကာ ဂိမ္းဆီျပန္၍အာရုံစိုက္ရေတာ့သည္။
"ငါလာၿပီ ခဏ"
"ခဏမေနနဲ႔ ငါကေသၿပီ"
"ေဆာရီးကြာ လိုင္းေၾကာင္တာ"
Jaewookကေဘးက ၾကက္ေပါင္ကို မဲ့ရႈံ ့၍ကိုက္လိုက္ျပီး
"ဒီဂိမ္းဆိုင္ကလူ၃၀ထဲမွာ မင္းပဲလိုင္းကြက္ေၾကာင္ေနလိုက္"
SeokJinတဟဲဟဲရယ္ကာ ေဘးကကိုလာကို ပိုက္ေလးႏွင့္စုပ္ေသာက္လိုက္သည္။ထို့ေနာက္ လက္ဆစ္တို႔ကိုခ်ိဳးရင္း
"လာ တစ္ပြဲျပန္စမယ္..ဒီတစ္ခါအတည္ေဆာ့ေတာ့မွာ"
"ေအး..မင္းေကာင္းေကာင္းေဆာ့"
Jaewookက စိတ္ေလ်ွာ့ေပးဟန္ မၾကည္ၾကၫ့္ျဖင့္ရိႈးကာ ဂိမ္းေဆာ့ရန္ျပင္သည္။
သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္ခနေလးတြင္
"ခဏ Jaewook!ဖုန္းလာေနလို႔"
Screenေပၚတြင္ ေနရာယူထားေသာ
Namjoonဟူေသာနာမည္ေလးေၾကာင့္ သူအလိုလိုထရပ္မိသားျဖစ္သြားသည္။
