For Zawgyi
ရက္အေတာ္ၾကာေလာက္ အခန္းေအာင္းၿပီးေနာက္ SeokJin စိတ္တို႔အ ေျခတည္စ ျပဳလာၿပီျဖစ္သည္။
မဆံုလိုေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ေတြ ့ရမည္စိုးေသာ္လည္း အေၾကာင္းမဲ့ ေက်ာင္းပ်က္ရက္မ်ားၿပီမို႔ သူသြားမျွဖစ္ေတာ့မည္။
အျပာေရာင္လြင္လြင္ရွပ္ကေလးတစ္ထည္ကို၀တ္လိုက္ၿပီး
မွန္ထက္၀ယ္ေပၚေနေသာ သူ႔သြင္ျပင္ကိုတစ္ခ်က္ၾကၫ့္ကာ စိတ္ထဲမွအမွတ္ျပၫ့္ေပးလိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ျပၫ့္စံုလိုက္သလဲ?
ကံဆိုးလြန္းလို႔ Kim Namjoonလိုေကာင္ကိုႀကိဳက္ခဲ့မိလို႔သာ ဒီလိုမာနထိခိုက္ရတာ။
သူလဲပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ႀကီး
လို႔ေတာ့ထင္တာပဲ။
သူအခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ ၿခံထဲကႏွင္းဆီေတြခူးလာပံုရသၫ့္ အေမ့အားေတြ ့သည္။
"ငပ်င္းေလး ေက်ာင္းသြားၿပီေပါ့"
ႏွင္းဆီရနံ႔သင္းၾကည္ၾကည္ေလးေတြေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြရႊင္လန္းလာရေတာ့အမွန္ပင္။
" သားကိုတစ္ပြင့္ေပး"
"အမယ္ ဘယ္ေကာင္မေလးကိုေပးမလို႔လဲ"
ေကာင္မေလး?မျဖစ္ႏိုင္တာ။
စိတ္ထဲကေနKim Namjoonမ်က္ႏွာေပၚႏွင္းဆီပန္းပြင့္ႀကီးပန္ေပးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းကပင္အသံထြက္ရယ္မိမတတ္ ပင္။
"ဒီအတိုင္း အနံ႔ေလးစိတ္ၾကည္လို႔ပါ ေမေမရာ"
ပန္းႏုေရာင္စိုစိုႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ကိုဆတ္ခနဲဆြဲယူလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ အိမ္ေပၚမွာ အျမန္ေျပးဆင္းလာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ၾကည္လင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးအားေနာက္ခံထား၍ ႏွင္းဆီငံုေလးအား ၾကၫ့္လိုက္သည္။
အရိပ္ထဲတြင္ေတာ့ အမွတ္မရိွႏိုင္သၫ့္ သူ႔ႏွလံုးသားေလးအားေတြ ့ရ၏။
.
.
.
.
စိတ္ရႈပ္စရာေကာင္းစြာ ျမည္ေနေသာဖုန္းကိုလ်စ္လ်ူရႈလိုက္ၿပီး Namjoonကားကိုရပ္လိုက္သည္။
တြန႔္ခ်ိဳးရလြန္း၍ ေညာင္းညာေနေသာ မ်က္ခံုးေတြ ကိုအနားေပးရန္ လမ္းေဘးဝဲယာကို အၾကၫ့္လႊဲေတာ့ ျမင္ကြင္းထဲ၀င္လာသၫ့္ ဖုန္မႈန႔္ငယ္ေလး။
