For Zawgyi
ကုန္ဆံုးေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ဟာ လြမ္းေဆြးဖို႔ပင္စိတ္မကူးအားပဲ
ေတာင္လိုပံုေနေသာ စာအုပ္မ်ားျဖင့္သာ နပန္းလံုးေနရ၏။
Namjoonကိုယ့္အတြက္ကိုစိတ္မပူရေသာ္လည္း ေရႊေရာင္အနားကြပ္မ်က္မွန္ေလးကိုအကာကြယ္ယူကာ ငိုက္တတ္ေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုျဖင့္စိတ္ပူရပါသည္။
သို႔ေသာ္ထိုငဂ်စ္ေလးကျဖင့္ စာေမးပြဲၿပီးလ်ွင္ ဘယ္သြားမည္ဘာလုပ္မည္စသည္ျဖင့္ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ဟစ္ေႂကြးလို႔ေကာင္းဆဲျဖစ္၏။
"ဆရာ"
"ေဟ Namjoonေျပာ"
သူေလးစားရေသာ အတန္းပိုင္ဆရာ့ထံ စကၠူဗူးေလးကိုကိုင္ရင္းသြားေတာ့သူ႔လက္ေတ္ြ နည္းနည္းေတာ့ တုန္ယင္ေနခဲ့သည္။
ေက်ာင္းၿပီးခါနီးလ်ွင္ အတန္းတိုင္းမွ ထူးခြၽန္သူေတြ၏ မွတ္စုစာအုပ္မ်ား ေရးစာအုပ္ေဟာင္းမ်ားကို အတန္းပိုင္ဆရာမ်ားထံအပ္ရတတ္၏။
ထိုအထဲမွဆရာက ဂ် ူနီယာအတန္းမ်ားကိုျဖစ္ေစ လက္ရိွအတန္းမွစာလုပ္ရန္လိုေနသူေတြကိုျဖစ္ေစ ျပန္ေပးတတ္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္မွတ္စုေတြလာေပးတာပါ"
"ေစာလွခ်ည္လားကြ..မင္းၾကၫ့္ဖို႔ေရာ ရိွေသးရ ဲ့လား"
Namjoonဘာမွမေျပာပဲစကၠူဗူးကိုမကာစားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး စီထပ္ထားေသာစာအုပ္မ်ား၏အေပါ ္ဆံုးမွ
မွတ္စုစာအုပ္အညိုေလးကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။
"ဒီမွတ္စုကိုေတာ့ Kim SeokJinကိုေပးေပးပါဆရာ.."
ဆရာက အံ့ဩဟန္ျဖင့္ၾကၫ့္ကာကမ္းေပးေသာ စာအုပ္ကိုဆြဲယူေတာ့ သူအေၾကာင္းမဲ့ ရွက္ရြံ ့စြာ မ်က္ႏွာကိုငိုက္ထားမိသည္။
"မင္းကိုယ္တိုင္သြားေပးေလကြာ"
ငယ္ငယ္ကတည္းက သူ႔စရိုက္ကိုသိကာ ခ်စ္ခင္ေသာဆရာက ၿပံဳးၿပံဳးေလးစေနသည္။
သူဘာမွမေျပာပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးသာရပ္ေနလိုက္သည္။
ဆရာကရယ္ရင္းထလာကာ သူ႔ပုခံုးကိုခပ္ဖြဖြပုတ္၏။
"ငါ့ေကာင္ႀကီးက အျပင္ကသာေအးစက္တာ
အတန္းေဖာ္ေတြကို ဂရုစိုက္ရွာသားပဲကြ..ေအး
Kim SeokJinက ငါ့လက္သံနဲ႔မျမည္းရတာၾကာေတာ့ နည္းနည္းဆိုးခ်င္ေနၿပီ လူေလးကညဏ္ေျပးရ ဲ့သားနဲ႔"
