For Zawgyi
သံုးခ်ိန္ဆက္တိုက္သင္သြားေသာ ဆရာမေၾကာင့္ SeokJinတို႔အဖြဲ႔ေနာက္တန္းတြင္ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ေနၾကသည္။
ဆရာမထြက္သြားေတာ့မွ ခါးဆန႔္သူကဆန႔္ အတန္းလစ္ဖို႔ျပင္သၫ့္သူကျပင္ႏွင့္ နည္းနည္းေတာ့ဆူညံပြက္ေလာရိုက္သြားရ၏။
SeokJinခံုေအာက္တြင္ ထိုးထၫ့္ထားေသာ ထမင္းဗူးေလးကိုစမ္းလိုက္မိေတာ့ ေန့လည္စာစားခ်ိန္ျမန္ျမန္ေရာက္ေစခ်င္လွသည္။
လာမၫ့္အတန္းခ်ိန္ကလဲ မတတ္တာမ်ားေနၿပီမို႔ ဟိုေကာင္ေတြလက္အုပ္ခ်ီေတာင္းပန္ၿပီး အတင္းဆြဲတတ္ခိုင္းရတာျဖစ္သည္။မဟုတ္ရင္SeokJinတို့ ကန္တင္းမွာ အေအးေလးေသာက္ရင္း ရည္းစားေလးကိုေစာင့္ေနရံုသာ...။
"ဆရာကလဲၾကာလိုက္တာ
ေနာက္က်မွလာရင္ ေန့လည္စာစားခ်ိန္ေတြပါဖဲ့ၿပီးသင္ေနရမယ္"
"ပညာကိုယူတတ္သလိုယူစမ္းပါ"
ေဘးကထိုင္ေနေသာJaewookက ပက္ခနဲလွမ္းဖဲ့ရင္း လက္ကထမင္းဗူးကို ထိရန္ျပင္သည္။
"လက္ျပတ္ခ်င္တာလား ဖယ္စမ္း"
"ဆရာ မလာခင္ေလး စားၾကရေအာင္ပါဟ"
"ႏိုးပါ..မင္းတို႔အတြက္မဟုတ္ဘူး"
"Jaewookကလက္သီးတျပင္ျပင္ႏွင့္ ဆဲေတာ့မည္ျပင္ေနစဉ္ ဆရာ၀င္လာသျဖင့္ ပါးစပ္ပိတ္သြားရသည္။
ခံုေအာက္မွထမင္းဗူးေလးကခပ္ေနြးေနြး..
သူ၏နွလံုးသားေလးသည္လည္း ခပ္ေနြးေနြး..
.
.
.
.
.
ေန့လည္စာစားခ်ိန္ဆို ကန္တင္းကလူရႈပ္သျဖင့္Namjoonကားေပၚတြင္သာ ေန့လည္စာစားရန္ျပင္ရသည္။
"မဖိတ္ေစနဲ႔ေနာ္..အနံ႔ေတြစြဲမယ္"
မ်က္ႏွာတည္ႀကီးႏွင့္ လက္ကိုင္ပုဝါေမႊးေမႊးေလးကို သူ႔ေပၚေပၚလႊားတင္ေပးလိုက္ရင္း Namjoonကဆိုသည္။
"ေအးပါ.."
"ေနာက္ဆို ေျပးမလာနဲ႔
မင္းတို႔ဌာနက ေလွကားေတြကရႈပ္တယ္"
SeokJin၏မ်က္လံုးေပၚဖံုးအုပ္ေနေသာ ဆံပင္ေတြကို စည္းကြင္းေသးေသးေလးျဖင့္ ခ်ည္ေနွာင္ေပးလိုက္သည္။
"ဆံပင္ေတြနာတယ္ အဲ့လိုစည္းေတာ့"
"ဖြဖြေလးစည္းေပးတာပါ..နာသြားတာလား"
