𝒀𝒐𝒖 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝑴𝒂𝒈𝒊𝒄//𝑫.𝑴

Κεφάλαιο 15

-Emma ειλικρινά δεν είχα ιδέα, τον είδα λυπημένο.

Εγώ και μόνο στην σκέψη όλων αυτών που είχα περάσει τον άντρα που με κινηγουσε, την φτώχεια, τον Sirius και όλα τα υπόλοιπα βούρκωσα. Ο Draco το παρατήρησε κι έκανε κάτι που δεν το περίμενα με τίποτα με αγκάλιασε στην αρχή δεν ήξερα τι να κάνω. Τόση ώρα κρατούσα τα δάκρυα μου όμως τώρα δεν άντεξα τον αγκάλιασα κι εγώ και άφησα τα δάκρυα μου να πέσουν.

Με άφησε από την αγκαλιά, μου σκούπισε τα δάκρυα και με κοίταξε χαρούμενα. Είδα μια πλευρά του που δεν είχα ξαναδεί όμως ήξερα ότι αύριο θα γίνει όπως ήταν οπότε σκέφτηκα να το εκμεταλλευτώ και να περάσω ωραία την ώρα μου με αυτόν τον Draco που δεν ήταν κακή παρέα.

Draco pov

Άκουγα την ιστορία της και πραγματικά δεν είχα ιδέα πως είχε περάσει μόλις τελείωσε την ιστορία της είδα πως κρατούσε ακόμα αυτά τα δάκρυα γιατί είχε μάθει να κρύβει τα συναισθήματα της. Τότε έκανα κάτι που ούτε αυτή μα ούτε κι εγώ περίμενα από τον εαυτό μου. Την αγκάλιασα. Δεν ανταπέδωσε αμέσως όμως μετά με αγκάλιασε. Ένιωσα τα ζεστά της δάκρυα στο σβέρκο μου. Την απομάκρυνα από πάνω μου και της σκούπισα τα δάκρυα από τα μάγουλα της.

-Emma ξέρει κανείς για όλα αυτά εκτός από εμένα;

Δεν μίλησε απλός κούνησε αρνητικά το κεφάλι της και μετά μου είπε

-Μόνο εσύ και ο άντρας από το Αζκαμπαν.

Είχε ακόμα λίγα δάκρυα στα μάτια της και μετά από λίγα λεπτά όμορφης ησυχίας μου είπε.

-Δεν θα τα πεις σε κανέναν έτσι;

-Τι πας καλά τώρα τρέχω να ξυπνήσω τον Blaise για να του τα πω και μετά ποιος με σώζει από το ξύλο που θα μου ρίξει, της είπα γελώντας και στο μέχρι τώρα λυπημένο πρόσωπο της εμφανίστηκε το πιο όμορφο χαμόγελο.

_____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ ____

-Λοιπόν σειρά σου, μου είπε ο Draco και ειλικρινά το είχα ξεχάσει ότι έπρεπε να τον ρωτήσω κι εγώ. Δεν ήξερα τι να τον ρωτήσω και τελικά βρικα μια που θα μπορούσε άνετα να χαλάσει αυτή την όμορφη στιγμή.

-Εμ οκ. Γιατί συμπ-συμπερηφερεσε διαφορετικά μαζί με τους άλλους.

Είδα το πρόσωπο του να αλλάζει έκφραση και πριν πει κάτι τον διέκοψα.

-Συγνώμη. Δεν έπρεπε να ρωτήσω κάτι τέτοιο.

Με κοίταξε αποριμενος. Και του είπα.