𝒀𝒐𝒖 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝑴𝒂𝒈𝒊𝒄//𝑫.𝑴

Κεφάλαιο 38

-ΧΑΡΙΙΙ!!?!!

Πετάχτηκα και έπεσα μέσα σε μια αγκαλιά. Είχα σφιχτά κλειστά τα μάτια μου. Ούτε που με ένοιαζε ποιανού ήταν η αγκαλιά. Ένιωθα κρύο ιδρώτα σε όλο μου το σώμα. Μετά από λίγο άνοιξα τα μάτια μου και είδα την El και την Abby. Με κοιτούσαν και οι δύο ανησυχες.

-Τι έγινε;

-Είπε ότι έτρεμες στον ύπνο σου. Ότι έκλαιγες, έλεγες κάτι ασυναρτησίες. Ο ίδιος προσπάθησε να σε καθησυχάσει και να σε ξυπνήσει μα τίποτα.

-Είπε ότι πανικοβληθηκε και μας φώναξε

-Α-αλήθεια;

-Ναι. Ήταν πολύ περίεργος. Σαν να φοβόταν, να ανησυχούσε κάτι τέτοιο.

Όντως περίεργο. Ποιος ξέρει τι μπορεί να του είπα.

-Δίκιο έχει η El ήταν πολύ περίεργος μα άστα αυτά τώρα και λέγε. Τι έπαθες;

-Τον αυριανό αγώνα. Είδα τον Χάρι να πέφτει από ύψος περίπου πενήντα μέτρων και το χειρότερο δεν μπορούσα να τον βοηθήσω. Δεν είχα ούτε ραβδί ούτε μαγεία. Λίγο πριν τον δω να γίνεται χαλκομανια ξύπνησα.

Είπα με τρεμαμενη φωνή.

Draco pov ❤︎

Κοιμόμουν ήσυχα στο κρεβάτι μου μέχρι που άκουσα κάτι ομιλίες και κάτι θορύβους. Άνοιξα γρήγορα τα μάτια μου και δεν είδα τίποτα. Λογικό μέσα στα σκοτάδια τι να δω. Άνοιξα το φως και είδα την Emma να τρέμει και να σφίγγει μέσα στα χέρια της τα σεντόνια της. Πως δεν τα έχει σκίσει ακόμα. Έτρεμε, έλεγε κάτι που δεν πολύ κατάλαβα και έκλαιγε. Την αγκάλιασα μήπως και ηρεμήσει μα τίποτα. Προσπάθησα να την ξυπνήσω και πάλι τίποτα. Ανησύχησα πραγματικά. Τι μπορεί να έχει πάθει; Κατευθείαν έφυγε για να βρω τις φίλες της. Μπήκα φουριόζος στο δωμάτιο τους και εκείνες πετάχτηκαν. Ήταν έτοιμες για να με κατσαδιασουν όμως τους είπα απλώς μια λέξη και σηκώθηκαν γρήγορα "η Emma". Κατευθυνομασταν προς το δωμάτιο και τους εξηγούσα τι είχε συμβεί.

Μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο και αυτή έτρεμε πιο πολύ και μέσα από αυτά που έλεγε κατάλαβα μόνο μια μικρή φράση "σώστε τον κάποιος". Ποιος ξέρει τι μπορεί να έχει πάθει. Δεν είναι η πρώτη φορά που παραμιλαει στον ύπνο της όμως είναι η πρώτη φορά που τρέμει. Τα κορίτσια κάθισαν δίπλα στο κρεβάτι της και προσπάθησαν να την ηρεμισουν. Δεν είχε πολύ αποτέλεσμα οπότε πήγα προς το δωμάτιο του Blaise που ευτυχώς ήταν το ακριβώς δίπλα.

Μπήκα μέσα και αυτός ήταν ήδη ξύπνιος. Κάθισα και του εξήγησα τι έγινε. Είχε μείνει.