𝒀𝒐𝒖 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝑴𝒂𝒈𝒊𝒄//𝑫.𝑴

Κεφάλαιο 8

-Παιδιά μπορείτε να πάτε στον κοιτώνα σας. Να κοιμηθείτε νωρίς γιατί από αύριο ξεκινάνε κανονικά τα μαθήματα σας. Τα προγράμματα σας θα βρίσκονται στα δωμάτια σας. Καλό σας βράδυ, είπε ο Dumbledore

Καθώς πηγαίναμε να φύγουμε μας είπε

-Μισό λεπτό, θέλω να ξέρετε πως οι παραφρονες θα είναι στο σχολείο μας μέχρι να πιαστεί ο Sirius Black. Μην τους δώσετε αφορμή, εάν περνούσε από το χέρι μου δεν θα ήταν καν εδώ. Καλό σας βράδυ.

Όταν τα έλεγε αυτά ο Dumbledore είδα τον Malfoy που καθότανε μπροστά μου και έλεγε στον Χάρι.

-Πότερ; Πότερ; είναι αλήθεια πως λοιπωθημησες, είπε με ένα χαζό χαμόγελο, εννοώ πως όντως λοιπωθημησες

-Δεν αξίζει Χάρι, είπε ο Ρον

Εγώ εντομεταξι να βράζω από τον θυμό μου και χωρίς να το καταλάβω ένα ποτήρι με χυμό κολοκύθας χηθηκε στο κεφάλι του. Και φυσικά γέλασε όλο το griffindor και μόνο εγώ, η Abby, η El και ένα αγόρι που καθότανε δίπλα στην
Abby και της έμοιαζε πολύ από το slytherin.

Ο Malfoy έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα στο αγόρι και εμάς τις τρεις τα κορίτσια και το αγόρι σταμάτησαν να γελάνε όμως εμένα δεν με ενδιέφερε και συνέχισα να γελάω.

-Εσύ το έκανες;
-Πρώτον όχι, δεύτερον το ραβδί μου είναι στις αποσκευές μου και τρίτον και πιο σημαντικό δεν έχω ώρα να ασχολούμαι με μικρά κακομαθημενα παιδιά του μπαμπά.

Όλα τα παιδιά της τραπεζαρίας με κοιτούσαν εκπλικτα λες και είχαν δει φάντασμα για μια στιγμή πίστευα πως κάτι είχε γίνει με τα μαλλιά μου η τα μάτια μου. Όμως κατάλαβα πως ήταν έτσι επειδή πούλησα τσαμπουκά στον Malfoy και αυτό το διαπίστωσα από τον τρόπο που με κοιτούσε ο Malfoy. Είχε γίνει κόκκινος από τον θυμό του και με κοιτούσε με θυμό στα μάτια του μα και ένα άλλο συναίσθημα που δεν ήξερα.

Σηκώθηκα και πήγα στο τραπέζι του griffindor για να δω τα παιδιά.

-Επ, εδώ έχουμε θέση, μου φώναξε ο Fred και με τον George κάνανε χώρο για να καθησω.

Πήγα και καθησα

-Λοιπόν..... έσπασε ο Ρον την άβολη σιωπή ανάμεσα σε εμένα και τον Χάρι και συνέχισε, πως το έκανες αυτό στον Malfoy δεν λέω πως δεν του άξιζε μα πως το έκανες;;

-Ρον δεν το έκανα εγώ αυτό

-Ναι καλά και τότε ποιος το έκανε Emma;

-Ρον ηλικρινα δεν έχω ιδέα μα πάντως εάν τον βρω ποτέ θα ήθελα να τον ευχαριστήσω, είπα γελώντας.