SWOTMB II: Super Woman of The Mafia Boss

REIKA ♡ VAN

SWOTMB II: SPECIAL CHAPTER
DATE: DECEMBER 30, 2020
Published: December 31, 2020


GLENN VAN FORESTIER GRAEME POV

Magtatanghalian na nang magising ako ngayong araw. Napuyat na naman ako dahil palagi akong nagugutom sa madaling araw. Kung anu-ano pa naman ang hinahanap kong pagkain.

"you're awake!" napatingin ako sa asawa ko nang pumasok siya sa kwarto. Ngumiti ako sa kanya. Ang ganda niya talaga.

Bumangon ako at umupo. Maingat rin naman siyang tumabi sa akin habang inaalalayan ko siya. Ang laki nan g tiyan niya.

"good morning, love!" I greeted and kissed her fully on her lips. I love kissing her. Mabuti na lang at hindi na siya brutal ngayon. "I'm still sleepy." I told and pouted at her then I heard her chuckled. "this is your fault, love." Paninisi ko sa kaniya. Kung hindi sana niya sinunod ang habilin ni Aling Ambeth tungkol sa paglilipat ng paglilihi, hindi ko mararanasan ito. Pero sa nararanasan kong hirap ng paglilihi, mas mabuti ngang ako na lang kaysa si Reika ang makaranas. Ayaw ko aiyang mahirapan. Her carrying our baby is enough. Sobrang bigat pa naman dawn i baby sabi niya.

"huwag ka na magtampo diyan! Halika na sa kusina, may niluto ako na siguradong magugustuhan mo." Panlalambing nito sa akin.

"ano naman iyon?" I asked her while caressing her tummy. Pero inalis niya ang kamay ko roon.

"ano ba Van? Huwag mo ngang himasin, sumisipa si baby eh."

"masakit ba, love?" and she nodded while smiling. "baby, sabi ko naman di ba huwag mong pahirapan si Mommy!" kausap ko sa baby naming. At natatawa na lang akong umiwas sa kanya para hindi ako tamaan ng suntok niya. Sumipa kasi si baby eh.

Sigurado akong kay Reika siya magmamana. Malakas sumipa, eh.

"sabi kasing huwag himasin eh!" kunot noong sabi niya. Kaya nilapitan ko nalang siya at hinalik-halikan ko siya sa kanyang mukha. "tumayo ka na nga diyan." Suway niya sa akin.

"yes, maam!" sabay saludo ko pa sa kanya.

MASAYA ang nagging pagsasama naming ni Reika ditto sa Illian City. Wala kaming ibang iniisip. Namumuhay lang kami ng normal ditto. Normal na buhay na matagal nang pinapangarap ng asawa ko. Malayo sa magulong mundo ng mafia. Malayo sa panganib at problema.

Dito naming mas kinilala ang isat-isa. May mga bagay mang nananatiling lihim, hindi iyon nagging dahilan para hindi ko siya mas makikala. Malambing at palangiti ang asawa kong si Reika. Iyon ang isa kong napansin sa kanya. Maalaga rin pero dahil sa pagbubuntis madalas siyang bossy. Magaling siyang magluto, pero given na iyon dahil noon pa man simula nang makasama ko siya ay palaging siya ang nagluluto para sa amin.

At higit sa lahat, ayaw na ayaw ko na nagagalit siya. Palaging silent treatment ang nakukuha ko sa kaniya. At kapag nasagad ay nawawala sa sarili. Nananakit talaga! Mabuti na lang at ang pananakit niya sa akin ng pisikal ay dahil lang sa pagbubuntis niya.

Pero kahit na ganoon ay mas lalo akong nahulog kay Reika. Ngiti pa nga lang niya ay para na akong nasa langit. Nakakagaan sa loob. Ang mala-anghel niyang kagandahan ang nagpapawala sa akin sa katinuan. Nababalewala ang lahat sa aking paligid kapag siya na ang kasama ko.

"Happy New Year, hubby!" and the most precious gift I received that night was her. Pakiramdam ko ay kinilig ako. Man, can you imagine a mafia boss blushing just because his wife greeted him with a kiss?

"Happy New Year, love!" I gave her a kiss on her lips and on her belly. "I love you my child."

We are in our balcony and watching our neighbors having fun in the street. The neighborhood are celebrating the New Year's eve. Sadyang isinara ang kanilang street para sa pagsalubong sa bagong taon. At hindi ko aakalain na mararanasan koi to. Ang makisalo sa mga taong normal lamang ang pamumuhay.