SWOTMB II: Super Woman of The Mafia Boss

SWOTMB II: 09

Mysterious heroine.

That's it! Fvcking fvck! What have you done Glenn? Deym it!

I'm in between of my conscience and my evilness right now. I just dropped Niko Arguelles in the condo building. I don't want to but here, I just did. Pagkakataon ko na nga iyon para gawin siyang bait kay Nami, pero pakiramdam ko kapag ginawa ko iyon ay hindi ko na talaga makikita ang hinahanap ko.

Damn! He does not know kung ihahatid ko ba talaga siya o hindi dahil nakatulog na siya kanina sa back seat. Pero tangna inihatid ko talaga siya instead na dalhin ko siya sa camp at ikulong.

"Don't you worry too much, Graeme!" And he nod at me before he walked away. But then he stopped midway. "Ahh, before I forgot. Nasa backseat ang dalawa mong baril." Then he ran away.

Nakasimangot kong tinanaw sa likuran ang bagay na sinasabi niya at totoo ngang naroroon iyon. Tsk! Kaya pala hindi ko makapa iyong spare gun ko dito, dalawang baril na pala ang nasa kanya.

---

Pagdating ko sa bahay ay naroon sina Trina at Riel. At masama ang tingin sa akin ng pinsan ko. Tsk! As expected. Well, can't blame her. Since the little boy of Adlerstein injured her ay nagtanim na siya ng galit sa kanila and at the same time, kahit hindi niya sabihin, ay may takot na siya sa kanila.

"You really did it!" Bungad niya sa akin. "Glenn, naman! Itigil mo na ito, hanggat maaga pa."

"I'll only stop when Reika came back to me. Hindi ako titigil hanggat hindi ko nakukuha ang asawa ko!" Mapagpasensiya na lang na sagot ko sa kanya. She don't understand me. But Riel might have an idea now kaya siya nananahimik lang sa tabi ng kanyang asawa.

"Glenn, please! Wala na si Reika! Wala na ang asawa mo. Tumigil ka na!"

"She's alive, Trina." Pangungumbinsi ko sa pinsan ko. Akala niya siguro ay nababaliw na ako.

"Tumigil ka na! Stop being delusional!" Sigaw niya.

"My wife is still alive!" Matigas na sumbat ko naman sa kanya. "She's alive, okay? And I will take her back, no matter what. Nobody can stop me now."

"Make her sleep now, Daiquiri."

Walang salita salita ko na silang iniwan doon. Iniwan ko sila sa sala at doon ko naman napansin si Nashiki na nasa bungad ng hagdan. Nagbigay galang ito saka sumunod sa akin sa pag-akyat.

"How's my son, Nash?" I asked him.

"Nagising siya kanina, Master. Hinahanap ka po niya."

Tumigil ako sa paglalakad nang sabihin niyang hinahanap ako ng anak ko kanina. May tendency na iiyak iyon kapag hindi ako nakita pagkagising. "Did he cry?" Tumango ito nang alanganin sa akin.

"Anong ginawa mo?" Nagpatuloy ako sa paglalakad at mabilis na umakyat sa hagdan.

"W-wala po, M-master." I look back at him suspiciously. And I saw him got tense.

"Tell me, Nashiki, before I stab your throat!" Pagbabanta ko sa kanya.

"Someone came!" Mabilis na sabi nito. Pinaningkitan ko siya ng mga mata, and got tense even more. "Y-your mom came, Master."

Nagulat ako sa sinabi niyang kung sino ang pumunta. "Then you should have called me! Damn it! What did mom said? Where is she? Is she with Dad?" I asked him.

Nagpatiuna na akong maglakad patungo sa kwarto.

Mom came! Damn! Matagal na silang hinahanap nina Tita Vern, but now nagpakita siya ng kusa. Fvck! I wanna know what really happened to her, specially to Dad. Knowingly that my father got tortured and Mom was locked up like a prison.