I See You Across The Street | Omegaverse Taekook (Yoonmin&Namjin)

2

Jungkook, onun geri döneceğine inansaydı, sonbaharda döneceğini söylerdi. Taehyung ona hep sonbaharı hatırlatırdı, konuşmasa bile insanlara yağmurlu havada pencerenin önünde içilen sıcak çikolatayla aynı hisleri sunuyordu. Gelişi de zaten yaprakların dökülmesi gibiydi, dökülmesini beklemiyordu, ama yerdeki kızıl yaprakları görünce hayranlık duyuyordu.

Nasıl görüneceğini daha önce de hayal ediyordu, ne kadar değişmiş olacağını görmek istediği günler olmuştu. Anlaşılan hayal gücü, onun gerçek güzelliğine yetişememişti.

Jungkook kamyondaki terraryumu durduğu yerden alıp bahçenin aralık çitinden geçerken Taehyung annesine gülmeyi bırakıp elindeki saksıya kapının yan tarafına yerleştirmeye girişmişti. Bu nedenden olsa gerek, Jungkook onun dibine girene kadar fark etmedi, fark edince de ürkmüştü zaten. Çömeldiği yerden başını kaldırıp, onun eğildiği için önüne düşmüş kahverengi saçlarının arasından gözlerini yakalayabildi. Ürkmüş yüzüne sıcak bir gülümseme yayılmıştı şimdi.

Sadece özlediği için miydi karar veremiyordu Jungkook, ama gerçekten güzelliği karşısında kitlenmişti. Çocuksu yüzünün kemikleri, büyümenin getirisiyle keskinleşmiş, duruşu dikleşmiş, saçları da kahverengiden sarıya dönmüştü. Görüntüsünde değişmeyen tek şey gülüşü olabilirdi.

"Çok güzelleşmiş" Jungkook bir adım gerileyip onun ayağa kalkması için yer açtı. "Terraryumun. Yedinci sınıfta yapmıştın, değil mi?"

Taehyung fanusu onun ellerinden almak için parmaklarını cama sardığında, Jungkook ona değen parmaklarını çekmek istemedi. "Evet, atmak istememiştim, bu kadar büyüyeceğini bilmiyordum"

İstemeye istemeye ellerini çektiği nokta, burasıydı.

Ikisi birbirlerine bakarken aralarındaki sessizlik uzadıkça uzamıştı. Ikisine de tuhaf gelmiyordu, konuşacak çok şeyleri vardı ama şimdi hepsi akıllarından uçmuş gibiydi. "Bana hiç yazmadın" demişti Jungkook nihayetinde. "Neden yazmadın? Adresini bile bilmiyordum, sana yazmak isterdim"

"İster miydin?" Taehyung fanusu kendi göğsüne bastırıp sarılırken sormuştu ona. Jungkook da onun hayallerindekinden fazla değişmişti, yüzü çocuk gibi durmuyordu artık. Hem şekli, hem ifadesi olgunlaşmıştı. Türünün hakkını verebilirdi.

"Tanrı aşkına tabi ki isterdim, neden istemeyeyim? Beraber büyüdük biz"

"Taehyung, Jungkook ne yapıyorsunuz burada hala? Yemeğe gecikiyorsunuz" yanlarına gelen Yoongi'nin babasıydı. İkisinin de saatten pek haberi yok gibiydi, o yüzden bu uyarı ikisine de iyi gelmişti.

"Bunu içeri bırakıp geliyorum ama annem anahtarı aldı. Kapıyı kilitleyemem" Taehyung elindeki fanusu göstermişti.

"Üstümü değiştirip geleceğim" Jungkook geriye doğru iki-üç adım atmıştı önce. Taehyung da gözlerini ona çevirdi kısa bir süre için. Ardından o evine girdi, Jungkook da ona arkasını dönüp yürümeye devam etti.

***

"Biraz bundan da al Taehyung"

Taehyung masanın orta yerinde, ilgiye boğulurken Jungkook önündeki yahninin etlerini didikliyordu. Oldukça kalabalık bir yemekti ama Jungkook olaydan çok kopuktu. Neden geldi, ne kadar kalacak, ne zaman gidecek gibi daha binlerce soru vardı kafasında.

"Aç değil misin?" Yoongi, karşısında oturan deltaya sorunca herkesin bakışları ona çevrilmişti. Taehyung başını ona bakmak için eğince kulağındaki küpenin uzun ucu aşağıya doğru sallandı.

"Sıcak geldi sadece, yiyeceğim" başını önünde tutmak istemişti. Masadaki insanların hepsinin auraları çarpıyordu öbür türlü gözüne. Pek başaramamış sayılırdı çünkü masadaki diğer herkes gibi sarıya çalan mutlu aurası -ki onun rengi belki de en parlak olanıydı- şimdi oldukça meraklı olduğunu belli edercesine yeşilleşmişti. O, önüne dönünce değişir sanıyordu Jungkook ama uzun bir süre yeşil kalmaya devam etti.

"Taehyung" Jimin başını yana eğerek bakmıştı ona, sorusunun devamı olacağı belliydi. "Beta mısın?"

Bunun üzerine masadaki klasik konuşmalar da bir anlığına durunca Jungkook'un çubukları ağzında kalmıştı. Uçlarını dişliyordu.

Masada onun tatlı kokusunu alabilen tek kişi kendisiydi, tabi ki de beta olduğunu sanacaklardı. Jungkook'un merak ettiğiyse onun ne cevap vereceğiydi.

Taehyung'sa Jungkook'tan bir işaret beklemişti. Çünkü Vita olduğunu söylemek muhtemelen resmi olmayan bir sözlenme gibi olacaktı bu masada. Delta olduğu için, kendisiyle eş olmak zorunda bile hissedebilirdi, oysa Taehyung onun arkadaş olmak istediğini düşünüyordu. Düşünmek için nedeni de vardı. "Evet, öyleyim"

Jungkook çubuklarını tabağının kenarına koyup ayağa kalktı. "Su alsam olur mu?"

"Ben getirey-"

"Kendim alayım. Teşekkürler" masadaki boş bardağını eline alarak yerinden ayrılmış ve salondan çıkmıştı. Salon dışında sadece mutfağın ışığı yanıyordu ve zaten adımları da oraya gidiyordu deltanın.

Bardağını tezgaha bıraktıktan sonra dolabı açmış ve rafta duran cam şişeye ulaşmıştı. Bardağını doldururken yüzünün ne kadar sinirli göründüğünden haberi yoktu. Sinirli hissetmiyordu bile, boş hissediyordu sadece.

"Bana da koyar mısın?" Taehyung, o şişeyi kaldıracağı an bardağını onunkinin yanına bırakmıştı. Jungkook huysuz bir çocuk gibi kendisinin almasını söylemek isterdi ama diğer bardağı da bir şey demeden doldurdu.

"Tuhaf, değil mi? Bir hiç böyle değildik... Tabi sana yazmamak benim hatam olsa da..."

Jungkook şişeyi geri koyduktan sonra tezgaha yaslanarak bakmıştı ona. Taehyung kendisine cevap vermediği için duraksadı. "Saygısızca konuşuyor gibi mi oldum? Hiç delta olarak seninle konuşma fırsatım olmadı, resmi mi konuşmalıyım? Düzeltebilirim"

"Salondaki herkesi ilk görüşünde sarıldın, değil mi Taehyung?"

Taehyung anlayamamıştı. "Evet?"

"Ben senin en yakınındım, hediye falan beklemiyorum ama en azından bir... sarılma belki?"

Taehyung şimdi keyiflenmiş gibi duruyordu. Kollarını onun boynuna dolayıp sıkı sıkı sarılırken söylendi. "Tanrım, hep aramız bozuk gibi kalacağız sandım bir an"

Jungkook ise ona sarılırken güzel kokusu yüzünden ölmemeye çalışıyordu, onun feromonları o kadar güzeldi ki kendininkileri sakin tutmak neredeyse imkansızlaşmıştı.

Yine de ellerini onun beline sarıp başını omzunun üstüne koydu, o kadar huzurlu hissediyordu ki ayakta uyuyakalsa kimse onu uyandıramazdı.

"Evine hoşgeldin"