MAD FOR YOUR KISS

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 32: Η ΜΈΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΝΎΧΤΑ

Ελένας POV

Περιμένω στο δωμάτιο που από εδώ και πέρα θα είναι κοινό με τον Μορέιρα.
Φοβάμαι και ταυτόχρονα τρέμω. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθούν όλα . Δεν είμαι σε θέση να γίνω η γυναίκα του Μορέιρα αλλά από την άλλη κάτι μου λέει πως θα ζήσω υπέροχα κοντά του διότι θα με προσέχει.

Η πόρτα ανοίγει και ο Μορέιρα εμφανίζεται στο δωμάτιο μας.
- Είσαι καλά Ελένα?,με ρωτάει.
- Ναι !,του απαντάω.
Δεν φταίω αυτός μόνο . Εγώ δέχτηκα να τον παντρευτώ άρα δεν πρέπει να τον αποπαιρνω κιόλας.
Με πλησιάζει και μου δείχνει ένα κουτάκι.
- Δικό σου!,μου λέει.
Το παίρνω στα χέρια μου και το κοιτάζω.
Τα χάπια για την καρδιά μου .... υπέροχα.
- Με θυμήθηκες., λέει πιο πολύ ψυθιριστα.
- Ποτέ δεν σε ξέχασα.,μου απαντάει ψάχνοντας το κατάλληλο ποτό.
Παίρνω ένα χάπι και πηγαίνω να πιω νερό. Μόλις το κάνω κάθομαι ξανά στο κρεβάτι.
- Μην πιεις Μορέιρα.,του λέω.
Σταματάει να ψάχνει και γυρίζει να με κοιτάξει.
- Θα έρθει και η ώρα μας γλυκιά μου.,μου λέει και ξανά γυρίζει.
Σηκώνομαι και κατεβάζω το φόρεμα μου κάτω. Έχω σκοπό να κάνω ευτυχισμένο τον γάμο μας. Δεν θέλω να είμαι κακιά μαζί του. Μου δείχνει κάθε φορά πως με νοιάζεται.
Το νυφικό πέφτει στα πόδια μου και εγώ το απομακρύνω κλωτσώντας το. Στην συνέχεια πλησιάζω τον Μορέιρα.
Όταν γυρίζει και με αντικρίζει νιώθω την ένταση και τον πόθο του για εμένα.
- Τι θες Ελένα από εμένα?,με ρωτάει .
Το βλέμμα του είναι σκοτεινό και παθιασμένο.
- Να μου κάνεις έρωτα!,του απαντάω.
Ρίχνει το μπουκάλι στο πάτωμα καθώς με τραβάει από τα μαλλιά και με φιλάει λαίμαργα. Τα χείλη του φιλάνε τα δικά μου άγρια και παθιασμένα κάνοντας τα πόδια μου να λυγίζουν.
Με πιάνει από τους γλουτούς και με σηκώνει στην αγκαλιά του. Τυλίγω τα πόδια μου γύρω του και πηγαίνει και με πηγαίνει στο τραπέζι στο κέντρο του δωματίου.
Με ακουμπάει επάνω και με κοιτάζει καθώς ξεκουμπώνει το παντελόνι του.
- Σε έχω φανταστεί να κάθεσαι εδώ πάνω.,μου λέει και μου ξεκουμπώνει το σουτιέν.
Τα χέρια του κατεβαίνουν στην γυναικεία φύση μου και αρχίζουν να την τρίβουν.
- Ω,ναι!,μου ξεφεύγει από την ένταση της στιγμής.
Τελειώνω στα δάχτυλα του και έπειτα ανασηκωνομαι και του ξεκουμπώνω το πουκάμισο.
- Είχα ονειρευτεί αυτό τον σώμα ,αυτά τα στήθη και αυτά τα χείλη.,μου λέει.
Πιάνει το χέρι μου και το κατεβάζει στην σκληρή του στύση.
- Δεν ξέρεις πόσο πονάω κάθε φορά που σε θέλω. Δεν ξέρεις πόσο θέλω να σε νιώσω και δεν μπορούσα. Δεν ξέρεις πως σε έχω ονειρευτεί. ,μου ψυθιριζει στο αυτί.
Το χέρι μου πιάνει την σκληρή του στύση και ανεβοκατεβαίνει.
- Ήμουν καλύτερη?,τον ρωτάω.
Ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάζει.
- Όχι! Η πραγματικότητα είναι πολύ καλύτερη.,μου λέει και χουφτωνει τα στήθη μου.
Παίζει με τις ρώγες μου ενώ εγώ παίζω με την στύση του.
Όταν φτάνει στην κορύφωση αφήνει το ένα μου στήθος και κρατώντας μου τα μαλλιά φέρνει το πρόσωπο του κοντά με το δικό μου.
Τελειώνει επάνω μου και στην συνέχεια με φιλάει.
- Θέλω να σε νιώσω ολόκληρη.,μου δηλώνει και τραβώντας με στην αγκαλιά του με πηγαίνει στο κρεβάτι. Με ρίχνει επάνω και ανεβαίνει πάνω μου. Ανοίγει τα πόδια μου και μπαίνει ανάμεσα μου. Εισχωρεί μέσα μου σιγά -  σιγά και αρχίζει να κινείται.
Στηρίζει το σώμα του στα μπράτσα του και εγώ έχω τυλίξει τα χέρια μου γύρω από την μέση του χαϊδεύοντας κατά καιρούς όλο του το σώμα.
Οι κινήσεις του αρχίζουν να γίνονται άγριες και γρήγορες κάνοντας με να χάνω τον έλεγχο.
Αναστεναγμοί και κραυγές καθώς και δυνατές ανάσες αντιχουν σε όλο το δωμάτιο.
Τελικά τελειώνω δυνατά και στην συνέχεια τελειώνει και εκείνος μέσα μου.
- Πως νιώθεις?,με ρωτάει.
Μόλις βρίσκω την ανάσα μου τον κοιτάζω.
- Υπέροχα!,του λέω.
Τον βλέπω να χαμογελάει και νιώθω πως το κάνει για πρώτη φορά.
Όπως καθόμαστε και κοιτάμε ψηλά εγώ γυρίζω και ανεβαίνω επάνω του. Νιώθω την στύση του να μεγαλώνει. Κάθομαι επάνω της και αρχίζω να κουνιέμαι ξανά. Μου αρέσει να τον βλέπω να το απολαμβάνει τόσο.
Κουνιέμαι ρυθμικά επάνω του και παράλληλα χαϊδεύω τα στήθη μου. Τραβάει τα χέρια μου και τα πιάνει εκείνος.
- Είσαι πανέμορφη.,μου λέει.
Αρχίζω να ανεβοκατεβαίνω ανεξέλεγκτα γρήγορα έχοντας λαχανιασει. Ρίχνω το κεφάλι μου πίσω και συνεχίζω.
- Ελένα! ΝΑΙ !, φωνάζει και μου χουφτωνει δυνατά τα οπίσθια.
Φτάνω στην κορύφωση ουρλιάζοντας από την απόλαυση κάνοντας σπασμωδικά γρήγορες κινήσεις. Λίγο πριν τελειώσω ο Μορέιρα τελειώνει μέσα μου και με τραβάει στην αγκαλιά του.
- Αυτό ήταν....Ω, θεέ μου Ελένα!,μου λέει.
- Καλό ή κακό?,τον ρωτάω.
- Καταπληκτικό. Ήξερα πως πίσω από αυτό το αθώο κορίτσι κρύβεται μια γυναίκα που αποζητάει ηδονή.,μου λέει.
- Ίσως.,του απαντάω.
Πιάνει το χέρι μου και το πηγαίνει από τα στήθη μου προς την κοιλιά μου.
- Νιώθεις την αίσθηση του να αγγίζεις τον εαυτό σου?,με ρωτάει.
- προτιμώ να....,πάω να απομακρύνω το χέρι μου.
- Όχι Ελένα! Παίξε . Θέλω να σε βλέπω. Στα όνειρα μου αυτό έκανες., κατεβάζει το χέρι μου στην υγρή περιοχή μου και με βάζει να τρυφτω.
- Αχ!,μου ξεφεύγει ένας αναστεναγμός.
Μου κουνάει το χέρι κάνοντας με να νιώθω την απόλαυση . Με το άλλο το χέρι πιάνει την στύση του και την παίζει.
- Μορέιρα.....
- Σςςς! Κάνε ότι σου λέω και κοίτα με. Χωρίς να το καταλάβω μου αφήνει το χέρι και εγώ τρυβομαι μόνη μου. Τον κοιτάζω και η αλήθεια είναι πως απολαμβάνω το θέαμα.
- Πιο γρήγορα Ελένα !,μου λέει φωνάζοντας από την ένταση της στιγμής . Κάνω γρήγορες κινήσεις αλλά δεν μπορώ αν αντέξω άλλο στην θέα του Μορέιρα να αυτοικανοποιειται μόνος του και όπως είμαστε έτσι τον σπρώχνω πίσω να ξαπλώσει και ανεβαίνω επάνω του για άλλη μια φορά ικανοποιώντας μας έτσι και τους δύο. Τα χέρια του με κρατάνε σφιχτά από την μέση και έπειτα ο αντίχειρας του τρυβει την περιοχή μου.
- ΝΑΙ!
- Και άλλο!, φωνάζω.
Με ανεβοκατεβαζει αυτος πιο γρήγορα τελειώνοντας δυνατά και άγρια μέσα μου.
- ΜΟΡΈΙΡΑ!, ουρλιάζω το όνομα του τόσο δυνατά την στιγμή που τελειώνω.
- Θεέ μου... είσαι τέλεια!, μου λέει προσπαθώντας να ανασανει.

Η επόμενη μέρα μας βρίσκει να κοιμόμαστε. Η ακτίνες του ήλιου διαπερνούν το τζάμι του παραθύρου.
Σκεπάζω το κεφάλι μου και κουρνιάζω κάτω από την κουβέρτα. Δίπλα μου κοιμάται γαλήνια ο Μορέιρα αλλά η αλήθεια είναι πως ντρέπομαι να τον κοιτάξω.
Ένα ρίγος με διαπέρασε σαν απαλό χάδι .
Δεν ξέρω τι θα πούμε όταν ξυπνήσει . Δεν ξέρω τι θα γίνει ανάμεσα μας.
Χθες ήταν υπέροχα.
Υπάρχει όμως ακόμα ο Φρανσίσκο.
Υπάρχει το πάθος με τον Μορέιρα.
Δεν μπορώ να καταλάβω όμως την καρδιά μου. Πάνω που είχε σταματήσει να χτυπάει , μετά από τα χθεσινά άρχισε να ξανά χτυπάει.
Σηκώνομαι γρήγορα από το κρεβάτι μου και φορώντας την ρόμπα μου βγαίνω στον διάδρομο με προορισμό το δωμάτιο της αδελφής μου. Θέλω να μιλήσω με κάποιον. Τα αδέλφια μου πάντα με καταλαβαίνουν.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας για σήμερα!!!📖
Ελπίζω να σας άρεσε!!!😊
Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και αφήστε το σχόλιο σας!!!✨
Ευχαριστώ πολύ !!! ❤️🌺