MAD FOR YOUR KISS

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5 : IN MY THOUGHTS

Φρανσίσκο POV

Είναι περασμένα μεσάνυχτα. Όλη μέρα έλλειπε σε δουλειές. Δεν μπορούσα να είμαι με τους δικούς μου.
Παίζω με ένα μπαλάκι το οποίο το πετάω με δύναμη στον τοίχο και επιστρέφει πίσω στα χέρια μου.

Η πόρτα χτυπάει και πριν καν προλάβω να μιλήσω αυτή ανοίγει και ξεπροβάλει η αδελφή μου η Λουσία. Πάντα θαύμαζα την δυναμικότητα της. Καμιά γυναίκα δεν λέει τις απόψεις της τόσο ορθά μπροστά σε άλλους. Δεν της αρέσουν τα μυστικά και κυρίως λατρεύει την τέχνη ,τα ιστορικά μνημεία και κυρίως την ιστορία . Πολλές φορές προσπάθησε να με βάλλει μέσα στα ενδιαφέροντα της αλλά εμένα μου άρεσαν άλλα πράγματα.
- Που στο καλό ήσουν όλη μέρα?,με ρωτάει.
Σηκώνω τα χέρια και καλά παραδομένος και γελάω.
- Συγνώμη "μαμά" !,της λέω ειρωνικά.
- Φρανσίσκο , σε αγαπάω αλλά σε κάποια θέματα είσαι απαράδεκτος. Δεν είναι σωστό.... έχουμε καλεσμένους και......
- Έχεις δίκιο! Μου ελλειψες!,της λέω και η θυμωμένη έκφραση της δίνει την θέση σε ένα πρόσωπο ανακουφισμένο. Το πρωί μίλησα με όλα τα αδέλφια μου αλλά η Λουσία θα έχει πάντα παράπονα.
- Και εμένα μου ελλειψες!,μου λέει. Σηκώνω και με αγκαλιάζει.
- Αύριο το πρωί θα είσαι εδώ?,με ρωτάει.
- Δεν νομίζω.,της απαντάω.
Απομακρύνεται.
- και που θα είσαι?,με ρωτάει.
Κάποια πράγματα καλό είναι να είναι προσωπικά.
- Μην μου κάνεις ανάκριση Λουσία.
- Πες μου.,με διατάζει.
- Αν σου πω θα πεις πως λέω απρέπειες .,της εξηγώ.
Κάνει μια γκριμάτσα σαν να κατάλαβε τι εννοούσα. Και όμως κατάλαβε. Όταν έρχομαι Ισπανία συναντάω μια κοπέλα με την οποία διασκεδάζω πολύ καλά. Την γνώρισα πριν τρία χρόνια και δεν την ενδιαφέρουν οι δεσμεύσεις.
- Και πότε θα δεις τους υπόλοιπους?,με ρωτάει.
- Ευελπιστώ στην δεξίωση.,της απαντάω.
- Αν και....
- Αν και τι?,με ρωτάει ανυπόμονα.
Τα μάτια της έχουν ανοίξει διάπλατα και με κοιτάζουν τώρα.
- Τι πρόβλημα έχει η Ελένα?,την ρωτάω τελικά. Από χθες με καίει να το μάθω. Ο τρόπος που μου έπιασε το χέρι και ο τρόπος που ξάπλωσε στο στήθος μου έδειχναν ότι χρειάζονταν κάποιον κοντά της. Ήμουν στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή.
- Μερικά πράγματα δεν λέγονται.,μου απαντάει.
- Ένα πράγμα μόνο σε ρώτησα. Θα ήθελα απάντηση.,της εξηγώ .
Εκείνη χαμογελάει αμυδρά . Το χαμόγελό της μπορεί να ζεστάνει και κάποιον αγριεμενο.
- μερικά πράγματα ίσως πρέπει να μένουν μυστικά. Η Ελένα μου το εμπιστεύτηκε και μου ζήτησε να μην το πω αλλού. Είμαστε φίλες και όσο και αν σε αγαπάω δεν θέλω να χάσω την κολλητή μου. ,μου απαντάει.
Δείχνει σκεπτική τώρα και θέλει να με ρωτήσει κάτι.
- Πως .....
- Την είδα και την βοήθησα.,της εξηγώ πριν προλάβει να διατυπώσει την ερώτηση.
- Φρανσίσκο, ένα πράγμα θα σου πω και φρόντισε να το θυμάσαι. Μην την πληγώσεις. Είναι δυναμική γυναίκα αλλά και ένας βράχος θα μπορούσε να σπάσει.,μου λέει.
Της χαμογελάω.
- Που είναι το αστείο?
- Πότε έγινες σοφή?,την ρωτάω.
- Πότε θα σπάσεις και θα ανοιχτεις στους άλλους Φραν?,με ρωτάει. Την φιλάω στο μέτωπο .
- Μου ζητάς δύσκολα Λουσία.
- Βλέπεις? Για αυτό έγινα σοφή.,μου απαντάει.
- τώρα που το συνειδητοποιώ με αποκαλεσες βράχο?,την ρωτάω για να αστειευτουμε και για να γίνει ξανά η ατμόσφαιρα χαρούμενη.
Στρίβει να φύγει .
- Σκέψου ότι θες Φραν! Στην δεξίωση θα έρθεις. Μου το είπες.,μου λέει λίγο πριν κλείσει την πόρτα.
Πάω να κάτσω και αυτή ξανά ανοίγει.
- Αλλιώς θα σε σκοτώσω και θα έχω και αλλωθι.,μου λέει και την κλείνει για τα καλά αυτή την φορά.
Δεν με ενδιαφέρουν οι καλεσμένοι θα κάνω όμως την εμφάνιση μου το βράδυ στην δεξίωση επειδή το υποσχέθηκαν στην Λουσία.