•I'm Sorry & Goodbye 3•

79 14 0
                                    


>>•••<<

>Memory<
•I'm Sorry & Goodbye 3•

>>•••<<

"GYEHYEON !" jerit Minchan & Hoyoung yang terus buat langkah Gyehyeon terhenti. Agak malas yea nak pandang belakang bila dah tau sapa punya suara.

"Ada benda kitorang nak bincang sekarang" ujar Hoyoung tegas tak terbantah tapi Gyehyeon satu ii nya manusia yang berani bantah.

"Kat rumah je" ujar Gyehyeon singkat, datar dan dingin.

Minchan cegah tangan Gyehyeon keras dan kasar.

"Lepas" tenang dan dingin Gyehyeon arahkan Minchan untuk lepas tapi hari ni semua orang jadi berani antara satu sama lain.

"Jangan keras kepala Jo Gyehyeon !" kali ni sifat Gyehyeon ada pada Minchan. Suara Minchan terkesan dingin dan penuh penekanan.

"Ck.. Lepas" ujar Gyehyeon terus hempas tangan Minchan n bla.

Nak dikejar tak dapat sebab budak tu lebih pantas.

>>•••<<

Kangmin lebih pilih untuk tidur lepas dia rasa bosan yang teramat after hyung ii dia semua dah pergi kerja n tinggal pekerja ii rumah n bini Hoyoung n bini Yongseung yang maybe tengah rest or wat lunch or membawang.

Kangmin lelapkan mata dia untuk masuk dalam alam mimpi.

>>Mimpi<<

Kangmin ada kat satu tempat. Serba putih.

"Aku kat mana ni?" tanya Kangmin lirih. Dia cuba pandang sekeliling tapi yang dia nampak cuma suasana serba putih.

"Kangmin" panggil seseorang yang buat Kangmin cepat ii pandang si empu punya suara.

"Mama... MAMA !!" jerit Kangmin lepas tau sapa yang panggil dia..

Kangmin lari cuba untuk mendekat tapi suasana berubah jadi tempat yang ditakutkan. Kubur.

Kangmin pelik.. Kenapa dia ada kat sini? Dia duduk betul ii depan maqam seseorang yang dia tak kenal sebab tak tengok nama kat batu nisan.

"Kangmin" panggil seseorang buat Kangmin cari sumber suara.

"Papa !"

Papa Kangmin tersenyum lebar dan manis tengok putera dia yang dah makin besar.

Kangmin bangun dari duduk dia n nak lari pergi peluk papa dia tapi...

"Jangan Kangmin.. Kamu tak boleh dekat dengan papa.. Dunia kita berbeza" ujar papa Kangmin sedih.

"Tapi.. Kangmin rindu papa" ujar Kangmin sedih dan terus nangis.

"Shuhh sayang anak papa jangan nangis.. Kangmin kan dah besar.. Mana boleh nangis lagi" ujar papa Kangmin dari jauh.

"Tapi hiksss.. Kangmin hikss Kangmin rindu papa hiksss" ujar Kangmin tersedu ii.

"Papa pun rindu kamu sayang... Bukan papa tak nak bagi kamu datang dekat dengan papa cuma... " ucapan papa Kangmin sengaja ia gantungkan.

"Cuma apa pa? Cuma apa?" tanya Kangmin nak sangat tau.

"Kamu tak boleh sentuh papa.. Sebab kamu masih hidup dan ajal kamu masih lama" ujar papa Kangmin sedih.

"Takk.. Ajal Kangmin tinggal lagi 1 bulan je lagi pa" ujar Kangmin untuk yakinkan papanya.

"Bukan kamu sayang" ujar papanya lirih.

Memory || •VeriVery• Where stories live. Discover now