Zawgyi
ခရစ္မတ္ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားၿပီး သူ႔ေရွ႕က ေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအးေဆးပင္ ။ သူဒီေကာင္ေလးကို လိုခ်င္တာမွန္ပင္မဲ့ ေဂ်ာ့ကသူခ်စ္တဲ့သူေလ ၊ ဘယ္လိုလုပ္သတ္ပစ္ရက္မွာလဲ။
"အဟက္... daddy ကမလုပ္ေပးႏိုင္ဘူးထင္တယ္"
"................"
သူဘာမွမေျပာဘဲ သူ႔ေ႐ွ႕က ေကာင္ေလးကိုစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
"သြားေတာ့မယ္ ၊ ခင္ဗ်ားရဲ ့ အခ်စ္ေတာ္ေလးကို ေနာက္တခါက်ေနာ္နဲ႔ထပ္မေတြ႔ေစနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ေနာက္ခါဆို အေသ သတ္ပစ္မွာမလို႔ ...."
"ကိုယ္မင္းကိုျပန္မလႊတ္ေပးႏိုင္ဘူး "
"က်ေနာ္ ကိုတားႏိုင္မယ္ထင္လို႔လား "
လူးဆာေျပာရင္း..သူ႔ေနာက္ေက်ာဘက္က တံခါးေပါက္ကေန ေအာက္ကိုခုန္ခ်လိုက္တယ္။ ေအာက္ဘက္မွာ ေရကူးကန္ရိွတာေၾကာင့္ ေသေတာ့မေသႏိုင္ေပ။ သူsystemကိုေမးထားတာေၾကာင့္သိေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေရထဲက်တာေၾကာင့္ ဘာမွေတာ့သိပ္မျဖစ္ေပ ၊ ေရထဲကတက္ကာ အုတ္တံတိုင္းကိုေက်ာ္ၿပီး ေတြ႔တဲ့ကား ငွါးကာ စံအိမ္ကိုျပန္လိုက္သည္။
စံအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပါးနဲ႔မားက စိတ္ပူစြာ......
"သား...မင္းဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ."
"သားေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ပါးနဲ႔မားကိုစိတ္ပူေစရၿပီ"
"မင္းအဝတ္ေတြက ဘာလို႔ေရစိုေနတာလဲ... ဘာမွမျဖစ္တာေသခ်ာလား"
"အဝတ္ေတြက ဒီတိုင္းေရစိုေနရံုပါ....တကယ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆို ပါးကလဲ"
"အဆိုလဲ....... အေပၚတက္အဝတ္စားလဲေတာ့ အေအးပတ္ေနမယ္ "
"ဟုကဲ့... ပါး၊ မား ကြၽန္ေတာ္ အရင္ကဆိုးခဲ့တာေတြအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆို ကြၽန္ေတာ္မဆိုးေတာ့ပါဘူး ပါ းနဲ႔မားစကားနားေထာင့္ပါ့မယ္".
သူေျပာခ်င္တာ ေျပာၿပီးအေပၚထပ္ကို တက္သြားလိုက္သည္။ က်န္ခဲ့တဲ့ သူ႔မိဘေတြကေတာ့ သူတို႔ သားဆီကေန အခုလိုၾကားရတာ အိမ္မက္မ်ားလားလို႔ ေတြးေနၾကတယ္။
(ကိုယ္ရဲ႕ အေရးအသားအစုတ္အပ်က္ေလးကို ေနာက္တစ္ပိုင္းဖတ္ခ်င္ေသးရင္ ေျပာသြားေနာ္။ မဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုလဲ ဝမ္းနည္းစြာနဲ႔ ေနာက္တစ္ပိုင္းမတင္ေတာ့ပါဘူးလို႔)
Unicode
ခရစ်မတ် မျက်နှာတစ်ချက်ပျက်သွားပြီး သူ့ရှေ့က ကောင်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ အေးဆေးပင် ။ သူဒီကောင်လေးကို လိုချင်တာမှန်ပင်မဲ့ ဂျော့ကသူချစ်တဲ့သူလေ ၊ ဘယ်လိုလုပ်သတ်ပစ်ရက်မှာလဲ။
"အဟက်... daddy ကမလုပ်ပေးနိုင်ဘူးထင်တယ်"
"................"
သူဘာမှမပြောဘဲ သူ့ရှေ့က ကောင်လေးကိုစိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။
"သွားတော့မယ် ၊ ခင်ဗျားရဲ ့ အချစ်တော်လေးကို နောက်တခါကျနော်နဲ့ထပ်မတွေ့စေနဲ့ ကျွန်တော်က နောက်ခါဆို အေသ သတ်ပစ်မှာမလို့ ...."
"ကိုယ်မင်းကိုပြန်မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူး "
"ကျနော် ကိုတားနိုင်မယ်ထင်လို့လား "
လူးဆာပြောရင်း..သူ့နောက်ကျောဘက်က တံခါးပေါက်ကနေ အောက်ကိုခုန်ချလိုက်တယ်။ အောက်ဘက်မှာ ရေကူးကန်ရှိတာကြောင့် သေတော့မသေနိုင်ပေ။ သူsystemကိုမေးထားတာကြောင့်သိနေခြင်းဖြစ်သည်။ ရေထဲကျတာကြောင့် ဘာမှတော့သိပ်မဖြစ်ပေ ၊ ရေထဲကတက်ကာ အုတ်တံတိုင်းကိုကျော်ပြီး တွေ့တဲ့ကား ငွါးကာ စံအိမ်ကိုပြန်လိုက်သည်။
စံအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ပါးနဲ့မားက စိတ္ပူစြာ......
"သား...မင်းဘယ်ရောက်နေတာလဲ."
"သားတောင်းပန်ပါတယ်၊ ပါးနဲ့မားကိုစိတ်ပူစေရပြီ"
"မင်းအဝတ်တွေက ဘာလို့ရေစိုနေတာလဲ... ဘာမှမဖြစ်တာသေချာလား"
"အဝတ်တွေက ဒီတိုင်းရေစိုနေရုံပါ....တကယ်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို ပါးကလဲ"
"အဆိုလဲ....... အပေါ်တက်အဝတ်စားလဲတော့ အအေးပတ်နေမယ် "
"ဟုကဲ့... ပါး၊ မား ကျွန်တော် အရင်ကဆိုးခဲ့တာတွေအတွက်တောင်းပန်ပါတယ်။ နောက်ဆို ကျွန်တော်မဆိုးတော့ပါဘူး ပါ းနဲ့မားစကားနားထောင့်ပါ့မယ်".
သူပြောချင်တာ ပြောပြီးအပေါ်ထပ်ကို တက်သွားလိုက်သည်။ ကျန်ခဲ့တဲ့ သူ့မိဘတွေကတော့ သူတို့ သားဆီကေန အခုလိုကြားရတာ အိမ်မက်များလားလို့ တွေးနေကြတယ်။
(ကိုယ်ရဲ့ အရေးအသားအစုတ်အပျက်လေးကို နောက်တစ်ပိုင်းဖတ်ချင်သေးရင် ပြောသွားနော်။ မဖတ်ချင်ဘူးဆိုလဲ ဝမ်းနည်းစွာနဲ့ နောက်တစ်ပိုင်းမတင်တော့ပါဘူးလို့)
