Zawgyi
နာက်င္မူနဲ႔အတူ ႏိုးထလာခဲ့တယ္။ ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့လူႀကီးကို ေတြ႔လိုက္ရတာေၾကာင့္ သူလဲ ေခ်ာေမာတ့ဲမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ကာ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္လာတာေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ကို ကိုက္လိုက္ေတာ့....
"အ့.....bae....ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုကိုက္တာလဲ "
"ဟြန္႔.. "
သူလဲ မ်က္ေစာင္းထိုးကာ တစ္ဖက္လွည့္လိုက္ေတာ့ ေအာက္ပိုင္းက နာက်င္လာတာေၾကာင့္... "အ့.." သူၿငီးမိသြားတယ္။ အဲ့ဒါကို လူႀကီးက ရယ္ေနတာေၾကာင့္ လူကငိုခ်င္လာရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူလဲ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင့္ ေအာ္ငိုမိသြားတယ္။
"အီးဟီး..... နာပါတယ္ဆို.. သူမ်ားကို လာရီေနတယ္။ လူယုတ္မာႀကီး...အီးဟီး.... "
"အာ.....မငိုပါနဲ႔ babyရယ္ ကိုယ္ကစတာပါကြာ..."
႐ုတ္တရက္ ထငိုတဲ့baeေၾကာင့္ သူ႔မွာျပာယာခတ္သြားရတယ္။ baeအငိုတိတ္ေအာင္ ေခ်ာ့ၿပီး ေရခ်ိဳးေပးကာ မနက္စာကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ေကြၽးၿပီး ေဆးတိုက္ကာ အိပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူကေတာ့ လုပ္စရာေတြ႐ွိေသးတာမို႔ အျပင္သြားဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။
လူးဆာ လူႀကီးထြက္သြားတာနဲ႔ ငုတ္တုတ္ထ ထိုင္ကာ systemနဲ႔ဆက္သြယ္လိုက္တယ္။
"ငါ့missionေတြ ၿပီးၿပီမလား... "
"ဟုကဲ့...ၿပီးပါၿပီ ဒီကမာၻမွာ ဆက္ေနမလား ထြက္သြားမလားေရြးခ်ယ္ပါ host "
"ငါ....ငါ...သူ႔ကိုမခြဲႏိုင္ဘူး ၊ သူကပထမဆံုး ငါ့အေပၚမွာ ေကာင္းေပးတဲ့လူဘဲ ၊ ငါ...ငါ... "
systemလဲhostအေျပာေၾကာင့္ hostကိုသနားသြားရတယ္။
"host...သက္ဆံုးတိုင္ေနသင့္တယ္။ ေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွမေတြးဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနလိုက္ပါ host.. "
"omm....ဒါနဲ႔မင္းမွာ ရီးစားရိွလား..."
"မရိွပါဘူး....host... "
"ေအးေလ...မင္းလိုမ်ိဳး အေပါက္ဆိုးတဲ့ systemကို ဘယ္သူကႀကိဳက္မလဲ..... သနားစရာေလး.... ကြၽတ္..ကြၽတ္ "
"ငလိုးမ..host... က်ေနာ္ဆဲတတ္ေအာင္ ဘယ္သူေတာင္းစားကလုပ္တာလဲ.... "
