Chapter 4
“ANG KAPAHAMAKAN”
Sandra's POV
That Saturday night has a bunch of good memory together with my parents. They are more than just a treasure because they are my family who guided me through my whole life of existence.
Nasa harap ako ngayon ng salamin sa aking kwarto habang sinusuklayan ang mahaba at Itim ko na buhok.
It's been one day since we celebrated my 18th birthday. Subrang dali lang ng panahon, isipin mo? Monday na agad si Author. Ganyan siya ka atat na ipapasok ako muli sa Paaralan.
Okay, back to my life.
Isinukbit ko na ang bag ko at lumabas ng kwarto. Nakangiti akong tinatahak ang hagdan pababa dahil amoy na amoy ko ang pinipritong daing na bangus ni Mama. Nakita ko naman si Papa na nakaupo sa may mesa habang maingat na hinihigop ang mainit na kape sabay basa ng kanyang hawak na diaryo.
"Goodmorning po!" Masayang bati ko sa kanilang dalawa na siyang ikinalingon naman nila sa akin at ngumiti.
"Ang saya ata ng gising natin ngayon ah?" Ang saad ni papa at tinupi ang kanyang Diaryo.
Tumawa naman ako ng mahina at binuksan ang Refrigerator. Wala lang, gusto ko lang to buksan ang Ref, don't tell me hindi niyo rin ito ginagawa especially when you just came out from your Room.
Dinungaw ko naman ang niluluto ni mama at napangiti ako nang tama nga ang hinala ko. "Sarap naman ng Daing na yan, Mama." Manghang saad ko habang inaabot ang isang tasa na nakalagay sa medyo may kataasang Aparador.
Ngumiti naman si Mama. Dahil mas matangkad siya kesa sa akin ay siya na ang kumuha ng tasa na gagamitin ko. Nagpasalamat naman ako sa kanya at umupo sa harap mesa habang kaharap si Papa. "Anong meron sa School ngayon, Anak?" Ang tanong ni mama at inilapag ang kanin at Daing sa harap namin.
"Exam po namin ngayon." Sagot ko naman habang nilalagyan ng kanin ang plato ni Mama.
"Nakapag study ka ba ng maayos kagabi?" Tanong ni Papa.
"Opo, madali lang naman ang nga Lessons namin this Semester." nakangiting sagot ko sa kanya at inilapag ng plato ni mama sa kanyang harapan. Nagpasalamat naman si Mama sa akin.
Tumayo ako at nilagyan din ng kanin ang plato ni Papa. "Madali talaga yan dahil matalino ka namang Bata!" napangiti naman ako ng abot tainga dahil sa sinabi ni Papa.
I'm flattered and overwhelmed because of their integrity towards for me. They are treating my whole life like I am their Real daughter.
Hindi ko namalayan na tumulo nalang pala ang mga luha ko na agad ko namang pinunasan at umupo pabalik sa aking upuan. "B-Bakit ka naiiyak, Anak? May nasabi ba kami na hindi mo gusto?" Ang biglang tanong ni Papa.
Nakita pala nila. "I-I'm just so glad because you two are my Mom and Dad, That's it." Ang masayang saad ko sa kanila.
"Ang drama mo naman ngayon!" Ang biro ni Mama.
Oo nga, bakit ang Drama ko ngayon?
Maybe because of the truth that I am just an Adopted in this Family.
...
I haved taken the Exam lately, now my school mates and I are just waiting for the results na ipapaskil sa bulletin board na nasa harap namin.
I'm just standing here all alone, I mean I don't have any companions besides me, not like the other typically students that has a bunch of pals with them.
Well, sino ba naman kasing makikipag kaibigan sa akin sa katulad ko na Introvert at weird?
Literally, no one.
