Chapter 10
...
Sandra's POV
"Sino ka?" Ang tanong ko sa kung sinong nasa aking harapan. Inilibot ko ang aking paningin sa buong paligid ngunit wala akong makita kundi purong kadiliman lamang, tila nakaapak ako sa isang napakaitim na sahig at nang lumingon ako sa aking Kana't kaliwa ay wala ka talagang maaninag dahil nagmistulang Itim ang buong Espasyo kung saan ako ngayon.
All I can see is this someone infront of me. I can't see it's face because he or she wears a Gray coat with Hood. Nakayuko rin siya kaya hindi ko talaga maaninag ang kanyang mukha.
"Who are you?" I asked at akmang lalapit sa kanya ngunit hindi ko maigalaw ang aking buong katawan. A-Anong nangyayare? Kahit ang aking mga kamay at hintuturo ay hindi ko din maigalaw.
Napatingin ako sa kanya ng bigla itong tumawa ng mahina, sapat lamang na aking marinig mula dito sa kung saan ako nakatayo.
Tumigil siya sa pagtawa at huminga ng malalim. "May tanong din ako sa iyo." It's a girl!
Her voice is very familiar, but I can't figure out where and when I heard it.
"W-What is it?" I asked. I tried to move my body but I can't.
A deafening silence prevailed all around. Anong tanong niya sa akin?
By the way, Where am I?
"Who are you?"
It wasn't me, it was her. Did she just throwing the same question as I asked on her?
Her voice seems so familiar!
Well, It's not the same as the strange voice that I'm hearing wayback- WAIT!
I remembered everything! While watching Nanay ay bigla nalang akong nakaramdam ng pananakit ng katawan. "Who are you!" Tapang-tapangang saad ko sa babaeng kaharap ko.
Well I know she's not the one who keeps talking inside my head but I'm kinda curious who she is. "Who are you?" Mahinahong tanong niya sa akin.
I'm at the world of magic, so it's not impossible that there's someone is playing with me with this kind of trick. "Zeluartan?" Patanong na saad ko sa kanya.
"Yes." She answered. Seems like she is being serious right now. "Again, Who are you?" I asked. Is this the third times that I asked her that simple question?
"Who are you?" Anak ng! Magsasalita pa sana ako nang naunahan niya ako. "Don't rush, you will get to know me soon." She said at sa isang iglap ay nawala nalang siya bigla.
...
"Hahhh!" Ang marahas na paghinga ko sabay bangon sa malambot na higaan. That was just a dream?
I look at where I am and now I realized that I'm at the spared room that Nanay Edna gave to me. "Gising ka na pala, okay na ba ang pakiramdam mo?" Ang tanong ng boses ni Nanay sa aking gilid.
"K-Kayo po pala." Ang nahihiyang saad ko. Napaka pabigat ko naman at inaalagaan pa talaga ako ng taong kumupkop sa akin.
Did I just mentioned Tao?
"So kamusta na ang iyong pakiramdam?" She asked once again. Ngumiti ako at tumango ng dalawang beses. "Okay na po ako. Huwag na po kayong mag alala sa akin." Sagot ko sa kanya.
Nahihiya na ako kay Nanay Edna. Napaka pabigat ko naman atang nilalang. Kita mo? Nakahawa narin ako sa Nilalang-nilalang na iyan hahaha.
"Ba't ka tumatawa?" Ang biglaang tanong ni Nanay sa akin.
