eğer gökyüzü ellerimde kulaç atıyorsa

*dokuzuncu hayati mektup

Eşinle ayrıldığını, işime ancak geri döndüğümde öğrendim. İşe bak, Amir. Sınıfımdaki Hale senin kızınmış. Hiç ayrılmamışsın bu şehirden. Ben senin bu şehirde olduğunu bilmezsem seni daha kolay unuturum diye düşünmüşsün. Annenin istediği biriyle evlenmişsin ama kadın, beni istemediğine pişman olmuş. Eşin gerçekten sorumsuz ve kırıcı bir insanmış, bana anlatanlar eşinle alakalı ancak bunları söyleyebildi, daha fazlasını söylemelerine müsaade etmedim.

Kadın sana Hale'yi göstermiyormuş, sen de bu yüzden haftada iki gün okula geliyormuşsun, benim dersimin olmadığı o iki gün kızını görüp gidiyormuşsun. 

Bugün ilk defa okulda seni gördüm Amir. Ve sana yemin ederim ki sen de beni ilk defa gördün, ama bakamadık birbirimize. Kaderlerimizin kesişmesine tekrar, müsaade edecek olan yine kaderi yazan değil midir Amir? Birbirimize baksak da birbirimizde bizi göreceğimize ihtimal bile vermediğimden, bu kapanmış yola tekrar ayak basmak istemedim Amir.