Stray Kids 9. üye

~15~

Merhabalar !

Yine bir bölüm ve yine ben!

İyi okumalar 💛✨

Belki de azıcık daha iyi hissetmek için annemleri aramam lazımdı.

Annem açmamıştı. Babamı aradım.

Babası- Zeynep?

Zeynep- Baba annem telefonunu açmadı. Ne yapıyorsunuz diye aramıştım.

Babası- Zeynep , annen iyi değil. Ne hastalığı var bilinmiyor ama o iyi değil.

(Bu bölüm hüzünlü olacak okumak istemeyen bölümü atlayabilir. Normalde bilirsiniz sevmem ama az önce anneannemin durumunun kötü olduğunu öğrendim ve ben daha yengemin vefatını atlatamadım ayrıca anneannemin yanında bile olamıyorum.)

Zeynep- Nasıl durumu kötü?

Babası- Dediğim gibi ne derdi var bilinmiyor ama hastaneye yatabilir ve oradan çıkamayabilir.

Gözüm çoktan dolmuştu. Babama hoşçakal diyip telefonu kapattım.

Neden her şey üst üste geliyordu? Herkes beni bırakıp gidiyordu ve ben iyi değildim.

Hıçkırarak ağlamaya başladım. 10 dakika boyunca ağladım.

En son hıçkırıklarım yavaş yavaş geçince yüzümü son kez yıkayıp lavabodan çıktım.

Pratik odasına girip 1-2 eşyamı almam gerekiyordu.

Odaya girdim ve eşyalarımı aldım. Hepsi bana bakıyordu. Gözlerim kızarıktı büyük ihtimalle.

Odadan çıkıp yavaş yavaş şirket çıkışına doğru ilerledim.

Tam çıkacakken PD-nim beni odasına çağırdı.

Yine ne olmuştu? Ne yapmıştım?

Odasının önünde durup akan gözyaşlarımı sildim.

Jin-Young- Gel.

İçeri girip sandalyeye oturdum.

Jin-Young- Zeynep bu aralar üyelerden uzaklaştığını ayrıca yeni üye ile anlaşamadığını duydum.

Kafamı salladım.

Jin-Young- Eğer sorun çıkarmaya devam edersen gruptan atılmak zorunda kalırsın. Ayrıca bir yere mi gidiyordun?

Zeynep- Kendimi pek iyi hissetmiyorum o nedenle eve gidecektim.

Jin-Young- Konserin yaklaşırken eve mi gidecektin? İyi hisset veya hissetme konser daha önemli. Şimdi doğruca pratik yapmaya ve bundan sonra en ufak hatanı görmeyeyim.

Kafa salladım ve odadan çıktım.

Belki de hata bendim. Bu hayattan gidersem herkes rahatlardı. Ama sorun neydi biliyor musunuz? Tam bir korkaktım. İntihar edemeyecek kadar korkaktım!