Stray Kids 9. üye

~18~

Yorumları okuduktan sonra bölüm yazmaya karar verdim.

Siz sıkılana kadar yazmaya devam o zaman.

İyi okumalar 💛🥸

Yazarın Ağzından

Kız düştükten sonra olaylar çok hızlı gelişmişti.

İnsanlar ambulans çağırıyor, ortamda çığlıklar, herkes ağlıyor ve en önemlisi insanlar 8 kişiyi sakinleştirmeye çalışıyor.

8 abisi de donup kalmıştı. İnanmıyorlardı veya inanmak istemiyorlardı.

En hızlı Bangchan kendine geldi ve ağlamaya başladı. Normal bir ağlama değildi bu. Bangchan'ı gören ailesinden birinin öldüğünü sanardı.

Sonra herkes yavaş yavaş kendine geldi. En sok Jisung ve Seungmin kalmıştı.

İkisi de en sonunda kendine gelince ambulans sesini duydular.

Birkaç kişi Zeynep'i sedyeye koymuş ambulansa taşıyordu.

Zeynep kötü görünüyordu. Bu onların bildikleri Zeynep değildi.

Her tarafı yara bere içindeydi. İnsanlar ona bakınca bile mutlu olurdu. Ama şu an ona böyle bakarken kimse mutlu değildi.

Ambulans yola çıkınca arkasından bizimkiler de gaza bastı.

Hastaneye kadar arabada sadece hıçkırık sesleri vardı.

Seungmin'in Ağzından

Hastaneye gelince patlayan flaşları bile umursamadan içeri koştuk.

Zeynep'in ameliyatta olduğu söylenince ameliyat odasının kapısında beklemeye başladık.

Bizimkilerde göz gezdirince Jisung hariç herkes çok üzgün görünüyordu ve kendini suçluyordu.

Jisung daha çok sinirli görünüyordu. Tabii ki üzgündü ama daha çok sinirli.

Jisung- Hepsi sizin yüzünüzden... ONU KAYBETMEMİZİN SEBEBİ SİZSİNİZ. Onun böyle olmasının suçlusu sizsiniz!

Bağırdıktan sonra kafasını bacaklarına gömdü ve ağlamaya başladı.

Kimse ona kızmamıştı çünkü haklıydı. O bizim ve Min Hee yüzünden bu haldeydi.

Yaptığımız saçma hareketler yüzünden böyleydi.

1-2 saat sonra doktor çıkmıştı.Direkt yanına gitmiştik.

Doktor- Zeynep hanımın durumu kritikti. Ameliyat sayesinde daha iyi. Tabii ki kolunda ve bacağında kırıklar var ayrıca karnında bir yara var. Onun haricinde sıkıntısı yok. Kalıcı bir hasarı yok kısaca. Şimdi normal odaya alacağız ama uyanması birkaç saat sürebilir.

Az da olsa rahatlamıştım.

Zeynep normal odaya alınınca direkt yanına gittik.

Onu öyle görmek zordu. Hepimiz bir yerlere oturup beklemeye başladık.

Yaklaşık 3 saat geçmişti fakat Zeynep hâlâ uyanmamıştı.