"မင္း အခုထိ မစားႏိုင္ဘူးလား ?
ငါခြံေကြၽးတာ ေစာင့္ေနတာလား!!!"
ဒီေန့ေတာ့ သူ
အရင္ေန့ေတြကလို တေန့ရာကေန ေစာင့္ၾကၫ့္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ
ဟိုေဆာ့ အေရ႔ွေရာက္ေအာင္သူသြားမည္လို
ရည္ရြယ္ထားေပမယ့္ ညထဲက ဘာမွမစားဘဲ အခန္းေဒါင့္မွာကုတ္ေနတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္ေၾကာင့္ သူေအာ္မိေတာ့သည္။
ဒင္းက ေသခ်င္ေနပံုရတယ္။
အစာအငတ္ခံၿပီးေတာ့ေလ!!
"မင္းအငတ္ခံျပေနလို ငါကျပန္လႊတ္ေပးမယ္ထင္ေနတာလား
ဟမ္!!! မင္းငတ္ၿပီးပဲ အာ့ေနရာမွာ ေသသြားမွာ"
သူစကားေၾကာင့္ တခ်က္ေမာ့ၾကၫ့္လာတဲ့ ေကာင္ေလးသည္
လက္သည္းေတြသာ ကိုက္ေနရင္း တကိုယ္လံုး တစက္စက္တုန္ရီေနေလသည္။ ပါးစပ္ကလဲ တခုခုကိုေရရြတ္ေနသည္မို႔ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ဆြယ္တာေလးရဲ့ ရင္ဟိုက္ေနရာ
ကေနေစာင့္ဆြဲမိေတာ့ ေပ်ာ့ေခြပါလာတဲ့ ကိုယ္ေလး။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဂဟာမွဴးး သား မငိုေတာ့ပါဘူး
ေတာင္းပနါပါတယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ~~
မရိုက္ပါနဲ႔ေတာ့ အရမ္းနာေနပါၿပိ ~~ ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
စိတ္ပံုမွန္ရိွပံုမေပၚေသာ ထိုေကာင္ေလးရဲ့ အမူအရာေတြကို ထယ္ေယာင္း ၾကၫ့္ေနတုန္း သူရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာျပန္တဲ့
ထိုေကာင္ေလးရဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္ ေခတၲမွင္သက္မိသြားသည္။
"ကိုကို ~~ က်ေတာ္ေၾကာက္တယ္
ေဒၚေလး~~ ေဒၚေလးက~~ေဂ~~ ေဂဟာျပန္ပို႔မယ္ေျပာေနတယ္ က်~~°°° က်ေတာ္~~~
က်ေတာ္°°°°မသြားခ်င္ဘူး ေၾကာက္တယ္
ေဂဟာမွဴးကိုေၾကာက္တယ္
ေဒၚေလးကို ေၾကာက္တယ္
ၿပီးေတာ့ °°°°°°°°°သူ
သူကိုလဲ ေၾကာက္တယ္ သူက က်ေတာ္ကို~~ က်ေတာ္ကို ဟင္အင္း
ေတာင္းပန္ပါတယ္ မလုပ္ပါနဲ႔ ဟင္အင္း
အားးးူးူးးးးးးးး"
ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို သူဆီက ရုန္းထြက္ရင္း ထေျပးဖို႔ႀကံတဲ့
ထိုေကာင္ေလးဟာ ေျခေထာက္မွာတုပ္ထားတဲ့ ႀကိဳးေၾကာင့္ ျပန္လဲက်ေတာ့သည္။ ဒီ အခ်ိန္မွာပဲ လူေခၚဘဲလ္ေလးက အသံျမည္လာတာမို႔ ထိုေကာင္ေလးရဲ့ ပါးစပ္ကို အဝတ္ႀကိဳးဖျင့္ ပိတ္ကာ တံခါးကိုေလာ့ခ်ခဲ့ရင္းထြက္လာေတာ့သည္။
YOU ARE READING
C A G E☑️Complete
Fanfiction"လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး တောင်းပန်တယ်ဆိုတဲ့စကားတခွန်းနဲ့ ကျေနပ်ရမှာတဲ့လား?"
