နစ္လဆိုတဲ့ ကာလ အေတာ္အတြင္း ထယ္ေယာင္းရဲ့
ဒဏါရာေတြသက္သာလာလို ဘာအကူအညီမွမလိုပဲ လမ္းေလ်ွာက္ႏိုင္လာခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ ညတိုင္းအိပ္မေပ်ာ္သလို ၊ သူကိုယ္သူ အျပစ္တင္ေနတက္တဲ့ အတြက္
စိတ္ေရာဂါကု ဆရာဝန္နဲ႔ေတာ့ ကုသမူေတြ ဆက္လက္ခံယူေနရေသးသည္။
ၿပီးၿခဲတပတ္အတြင္း သူသတင္းၾကားသိရသည္က
ဟိုေဆာ့နဲ႔ မင္ယြန္းဂီဆိုေသာသူ လက္ထက္သြားၿပီဆိုေသာသတင္းပင္။
ဒီသတင္းကို ေဆာ့ဂ်င္သာသိရင္ စိတ္မေကာင္းမွာ သူသိလို
ဘယ္ေတာ့ ဖြင့္ေျပာျပမည္မဟုတ္ေတာ့ပါ။
ယြန္းဂ်ယ္ ကားေလးကို ကားပါကင္မွာေနရာတက်ရပ္ရင္း
ပန္းစည္းေလးနဲ႔ မုန႔္ျခင္းေလးတခုကိုယူကာ
*မီရယ္*ဟုအမည္ရေသာ ေဆးရံုေလးထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။
ေတြ့သမ်ွ သူနာျပဳတိုင္း ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရင္း
အခန္းနပါတ္_505ဟုေသာအခန္းေလးေရွ့ ေရာက္ေတာ့
သူမဝင္ေသးဘဲ ရပ္ေနမိသည္။
"ယြန္းဂ်ယ္ရွီ အထဲမဝင္ေသးဘူးလား!! ေဆာ့ဂ်င္က
တေနကုန္ ျပတင္းေပါက္ကိုဘဲ ထိုင္ၾကၫ့္ေနတာ!!"
"အာ ဟုတ္လား! ဂရုစိုက္ေပးလို ေက်းဇူပါပဲ!!"
သူကိုဂရုတစိုက္လာေျပာေပးတဲ့ သူနာျပဳမေလးကို
ေက်းဇူတင္စကားဆိုရင္း အခန္းေလးထဲဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ဟယ္လို ေဆာ့ဂ်င္!!
ေကာင္းေသာ ေန့ေလးပါ!!"
သူ႔စကားသံေၾကာင့္ သူရိွရာဘက္သို႔လွၫ့္ၾကၫ့္လာေသာ
ေဆာ့ဂ်င္သည္ သူကိုၿပံဳးျပလာခဲ့သည္။
"ဒီေန့ အျပင္မွာေနသာတယ္ ေဆာ့ဂ်င္
အကိုတို႔ အျပင္ထြက္လမ္းေလ်ွာက္ၾကမလား!!"
သူစကားေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္က ၿပံဳးသာၿပံဳးျပလာရင္း သူလက္ထဲက မုန႔္ျခင္းေလးကို လက္ညိုးထိုးျပလာသည္။
"ဗိုက္ဆာေနလို႔လား ေကာင္းၿပီေလ
မုန႔္ေတြစားၿပီးရင္ အျပင္ထြက္ရေအာင္ေနာ္ "
ျခင္းေလးထဲမွာသူယူလာတဲ့ ဆန္မုန႔္ေလးေတြကို ပန္ကန္ေလးထဲ ေျပာင္းထၫ့္ေပးရင္း
ေဆာ့ဂ်င္အေရ႔ွ ခ်ေပးလိုက္သည္ႏွင့္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
ႏွစ္ခုယူကာ အားရပါးရစားေနေတာ့သည္။
YOU ARE READING
C A G E☑️Complete
Fanfiction"လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး တောင်းပန်တယ်ဆိုတဲ့စကားတခွန်းနဲ့ ကျေနပ်ရမှာတဲ့လား?"
