In Love With A Psycho (Wild Men Series #23)

November (Warning)

Warning ⚠️ ⚠️ ⚠️

Chapter contains mention of gore killing/ alive killing.

Ciaran Rodriguez

"Damn!" Agad akong napamura nang makita ko kung saan ako pagkamulat ng aking mata. I am standing in the middle of an empty golf field with my hands tied up in a bar above my head. It was actually a soccer goal net.

Tumaas ang sulok ng aking labi habang nakamasid sa pamilyar na lugar na kinalakhan ko. Now I don't need to waste too many brain cells thinking of who kidnapped me.

"Finally awake, Ciaran?"

That voice! That voice that I loathed the most entered my ringing ear as a burst of anger rushed through my brain. But I remained calm as I raised my head to look at that person.

"Tiyo Armando," I answered. Tiyo Armando is my mother's brother. Siya ang kumupkop sa akin magmula nang mamatay ang magulang ko noong bata pa ako.

Maliwanag na ang paligid kaya hindi ko alam kung ilang oras akong walang malay magmula kaninang madaling-araw.

"It looks like you are enjoying your time roaming around that you forgot you have a job to finish?"

Hindi ako makasagot dahil ang lumilipad na bola ng golf ball ang papalapit sa akin. Hindi ako umiwas at nanatili sa kinatatayuan ko. When the ball was a meter away from me, I swung my body to the left and the ball swooshed passed me. Tumaas ang sulok ng aking labi dahil sa sumablay na bola at hindi tumama sa katawan ko.

"What's your deal, Ciaran? Not wagging your tail at me anymore? Now you learned how to bark at me?" Muling humampas ng bola ang tiyuhin ko at sa pagkakataong ito ay siniguro nitong matatamaan ako.

Pero tulad ng nauna ay naiwasan ko uli ang matigas na bola.

Magmula noong tumira ako sa poder ng tiyuhin ko ay iba't ibang klaseng torture na ang aking naranasan. Mukhang kasiyahan iyon ng tiyuhin ko, ang manakit sa ibang tao dahil nagbibigay lugod iyon sa kanya. And as I grow up, natutunan ko rin kung paano manakit. But, I was worst. If he can kill dozens at a time, I can wipe out an entire clan in one sweep. Pero hindi alam iyon ni Tiyo Armando, dahil ang pagkakaalam niya ay isa akong aso na bahag ang buntot.

"I am not disobeying you, tiyo. I'll have my men bring you the goods intact and do the exchange–,"

Sinubukan kong magrason pero agad na pinutol ng tiyuhin ko ang iba ko pang sasabihin. I shut my mouth close and ignored the boiling anger inside me.

"Ciaran. You know how I work. I need both the goods and the men behind them. Do I need to explain what you need to do?"

Tumango ako. Of course. Alam ko kung ano ang ibig sabihin ng gagong tiyuhin ko. When he is making transactions against our client, he both takes the goods and the people. Kakaiba ang ritwal ng tiyuhin ko and I am afraid, nakuha ko rin ang hilig niyang iyon.

Hindi ako sumagot dahil isang lumilipad na bola ng golf na naman ang papalapit sa akin. Hindi lang iisa kundi tatlong magkakasunod kaya kahit naiwasan ko ang dalawa ay nadale naman ako ng pangatlo at natamaan ako sa kaliwang dibdib. Napaigik ako sa sakit pero ikinuyom ko ang aking kamao upang pigilan ang sarili ko na sagutin ang tiyuhin ko dahil sa ginawa niya.

"You are talking big when you couldn't even free yourself from there." Tumalikod ang tiyuhin ko na sinundan ko nang matalim na tingin.

When my Uncle's figure was out of sight, I rattled the shackles until it was pushed to the edge of the horizontal bar. I then lifted my leg and rested it on the L-shaped bar where my hands could reach it. Nakatingin lang sa akin ang mga tauhan ng tiyuhin ko na puno nang pagkamangha. I silently smirked as I lowered my tied-up hands, and using my fingers, I took out a pin on the side of my boots and used it to unlock the shackles.