In Love With A Psycho (Wild Men Series #23)

Quebec

Anne Joy Del Mundo

"Done! He's safe!"

Nakahinga ako nang maluwag na para bang isang tinik sa lalamunan ang nabunot nang sabihin ni Doc Rodriguez iyon.

Inabot nang halos anim na oras ang operasyon sa pasyente dahil masiyadong delikado ang lagay nito at ang tama ng bala ay nasa delikadong posisyon ng kanyang katawan.

Matapos masiguro na maayos na ang lagay ng pasyente at puwede na dalhin sa VIP ward ay saka lamang kami magkasunod na lumabas ni Doc Rodriguez matapos maghugas at linisin ang sarili. Doc Rodriguez will be looking after the patient personally kaya hindi na ito nagbigay ng instructions sa nurses na kasama namin sa loob. They were also threatened by him for not speak a word about the operation.

But before I could reach the door and open it, Doc Rodriguez spoke behind me. He put his arms between my body and trapped me on the door. I could feel his hot breath blowing on the back of my neck, and electricity traveled through my spine. I couldn't help but shudder and admit I liked being near him.

"Do you need something, Doc?" Hindi ko mapigilang tanong sa kontroladong boses upang hindi niya mabasa ang nararamdaman ko. Nakakuyom ang kamao ko sa loob ng aking scrub suit upang pigilan ang panginginig ng katawan ko.

"I'll repeat this, baby. No one should know who was inside here. Not even the higher-ups of this hospital. Do you understand?" Doc Rodriguez gritted his teeth as he spoke, trying to suppress the urge to bite on me.

"A-ah... Yes, Doc Rodriguez. I understand. W-walang makakaalam—" Naputol ang iba kong sasabihin nang muling magsalita si Doc Rodriguez sa mas lalo pang istriktong boses na bahagya kong ikinatakot.

"If someone knew that Jake was here and learned about his condition, I would hold you accountable. You heard me?" banta ng Doktor sa akin. Nakaharang pa rin ang magkabila niyang braso sa tagiliran ko kaya hindi ako makakilos.

Tahimik akong tumango habang nakatitig sa blankong pintuan. Bagama't pinagbabantaan ako ni Doc Rodriguez ay hindi ako natakot ng husto at hindi nagpakita ng kahinaan. Basta masaya ako na ganito kalapit sa akin si Doc Rodriguez.

"Meet me tonight at eight. I will give you the address later."

Tumayo ang balahibo ko nang muling bumulong sa aking tainga si Doc Rodriguez. His hot breath fanned inside my ears and gave me a tingling sensation. Nang marinig ko ang sinabi niya ay nakaramdam ako nang kilig na may halong takot at baka kung ano na naman ang gagawin niya sa akin.

"B-bakit, Doc? May iba ka pa bang kailangan sa akin?" Nabubulol na tanong ko. Gusto kong umikot upang harapin ito ngunit hindi ko magawa kaya hinintay ko ang sagot niya na nakatalikod pa rin dito.

"No more questions and just meet me." Tumuwid nang tayo si Doc Rodriguez kaya hindi ko na ramdam ang kanyang hininga. Bahagya akong nadismaya pero itinago ko iyon kay Doc.

"S-sige..."

Naunang lumabas si Doc Rodriguez samantalang ako ay napasandal sa pintuan at wala sa sariling ngumiti. I am the only one left in the operating room, but I knew there were CCTVs, so I didn't stay longer and got out.

Naabutan ko si Doc Rodriguez sa labas ng operating room na may kausap na umiiyak na babae. Tila ito ang pamilya ng taong inoperahan namin. Lalapit sana ako pero hindi ko nagawang ikilos ang mga paa ko nang marinig ko ang sinabi ni Doc Rodriguez.

"He's dead. I'm sorry." Malamig pa sa yelong wika ni Doc Rodriguez na tila ba natural na natural para rito ang salitang binitiwan.

Napatanga ako. Sino ang tinutukoy niyang patay? Ang tao bang inoperahan namin? He is alive. Why did Doc Rodriguez lie?

I stayed frozen in my spot until the woman and Doc Rodriguez left. Saka lang ako natauhan at wala sa sariling naglakad papunta sa aking opisina. Malapit na ako sa opisina nang makasalubong ko si Hazzen na magkasalubong ang kilay at tila galit. Hindi ko sana ito bibigyang pansin pero hinarangan niya ako.

"Seriously, Anne? Si Doc Rodriguez talaga? Kilala mo ba kung anong klaseng pagkatao mayroon siya?" Mahigpit akong hinawakan ni Hazzen sa braso at nang sinubukan kong tabigin iyon ay hindi siya bumitaw.

"Bitawan mo ako, Hazzen. Kapag makita tayo ng girlfriend mo kung ano-ano na namang masasakit na salita ang ibabato niyon sa akin. Alam mong ayaw kong mangyari iyon," pakiusap ko. Matalim ko siyang tiningnan.

Umiling si Hazzen. "Sagutin mo muna ang tanong ko, Anne Joy. Is it true na boyfriend mo si Doc Rodriguez?"

"Bitiwan mo ako, Hazzen. Wala akong dapat ipaliwanag sa 'yo dahil wala na tayo. Kung gusto mong manatiling magkaibigan tayo, huwag mong pakialaman ang buhay ko!" Malakas kong ipiniksi ang kamay niya at bumitiw naman ito kaya dali-dali akong tumalikod at iniwan ito saka dumiretso sa aking opisina at nagbihis.

Nang makauwi ako sa mansyon ay nadatnan ko ang aking mga magulang sa sofa na tila hinihintay ang pagdating ko. Hindi ako makapaghintay na tanungin sila tungkol sa taong ikinulong nila. Kaya pagkatapos kong magbeso-beso sa kanila ay umupo ako sa harapan nila upang interogahin sila. But before I opened my mouth to speak, my father interrupted me with a question.

"I heard the news that there was a VVIP you operated on today in the hospital?"

Natigilan ako. Naikuyom ko ang kamao sa magkabilang gilid upang pigilan ang paglakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi ako marunong magsinungaling pero nang maalala ko ang sinabi ni Doc Rodriguez ay napatungo ako.

"No, Dad. It was just an emergency and I can't disclose the patient's details. Please don't pressed further about it." Nakatungo kong tugon upang itago ang natatarantang ekspresyon ng aking mukha.

My Dad knew the hospital rules, so he fell silent. My mom just quietly listened to us. Nang hindi nagsalita si Daddy ay saka naman ako nagtanong. I lifted my head after calming my expression down and asked, "Dad, tungkol po doon sa lalaking ipinakulong ni'yo."

"Ano'ng tungkol sa kanya, anak?" my mom asked in a firm voice. Marahan nitong ibinaba nito ang iniinom na tsaa at tumingin sa akin.

"That bastard has been settled. Why are you bringing him up?" May bahid ng inis na sabad naman ni Daddy.

Nilakasan ko ang loob ko. "Mom, Dad. Let him go. Huwag ni'yo siyang ipakulong, please..." pagsusumamo ko. Tumayo ako at lumipat ng upo sa gitna ng magulang ko.

"Anne Joy!" galit na bulyaw ni Daddy at biglang napatayo. "Nahihibang ka ba? Ano'ng sinasabi mong huwag siyang ipakulong!?"

Hinawakan ko ang kamay ni Daddy upang pakalmahin ito. "Dad... Sigurado po ba kayong siya ang suspek? Hindi po ba kayo nagkakamali ng hinuling suspek? Kahit ako hindi ko nakita ang hitsura ng lalaking iyon. Paano po pala kapag inosente ang naaresto ninyo?" Nakatingala ako kay Daddy habang kausap ko siya.

"Baby, me and your dad work hard to arrest and punish that guy. We made sure that he was the culprit. We did all that to avenge you. Ano'ng pinagsasabi mo na huwag siyang ipakulong? He assaulted you. Nababagay lang sa kanya na parusahan, iha."

My mouth dropped open when I heard the latter part of my mom's sentence. "What did you do to him?" hindi makapaniwala kong tanong. Alam ko kung paano magparusa ang aking magulang.

"Like I've said. He's been settled." Hinawakan ni mommy ang kamay ko na bahagyang nanginginig. "Don't fret over it, iha. Justice has been served. Hindi na magagawa ng lalaking iyon ang guluhin ka."

Kahit hanggang sa makapasok ako sa kuwarto ay hindi pa rin maalis sa isip ko ang nalaman ko. How can my parents kill an innocent? And why can't I tell them who's the real culprit? Why??

Ibinagsak ko ang pagod kong katawan sa kama at akmang ipipikit ang mata nang bigla namang tumunog ang cellphone ko. Kaagad ko iyong kinuha and saw that there was a text coming from Doc Rodriguez saying the address of our meet up. Muling naging kumplikado ang nararamdaman ko. How can I adore the man who raped me!?

But before the night's end, I found myself standing in front of an expansive building while wearing a casual green silk dress. I also put on light makeup and a small smile hung on my lips. Doc Rodriguez is waiting for me inside, so I dash in excitedly, not knowing what hidden danger lies in waiting for me.