Ivanova ✔

#39

- Nimlot - thirri një vajzë dhe ajo u kthye nga ajo

- urdhero- i tha Nimloti

- morëm vesh diçka, - tha ajo dhe ajo ngrysi vetullat se bashku me të tjerët

- çfarë paske marr vesh?- pyeti Nimloti

- je lidhur me Diegon vetëm për të pasur notat ekselente dhe se babai të ka lënë - tha ajo

- Çfarë/Çfarë?- bertiten vajzat

- ndërsa për ty Isabela thojne se je vrasëse dhe për këtë arsyje u përjashtove nga shkolla e mëparshëm,  nk ke familje dhe për të jetuar shkon me djem të ndryshëm- i tha nje tjeter dhe Isabela mori frymë thellë

- madje disa foto duke përqafuar djem të ndryshëm kanë shpërndarë nëpër shkollë - tha nje tjeter

- kush është ai i vdekur që i kanë thënë këto fjalë?- pyeti Nikolai dhe Isabela njëkohësisht

- Anita , Anton dhe Joana- tha ajo dhe Nimloti u largua me nxitim

- nk dalin nga duart e mija sot - tha Isabela duke  shkuar Nimlotin tek ato

- Anit - thirri Nimloti duke iu Afruar tavolinës së saj ku ishte duke qeshur me shoqet dhe një prej tyre ishte Joana . I hodhi të gjitha gjërat që ato kishin në tavolinë dhe e goditi me shuplakë

- zoti të rujte bir - i peshperiti Stefani Diegos

- çfarë bën ti je çmendur?- e pyeti Anita duke u Ngritur në këmbë

- ulu - tha Isabela me ton Urdhëruese

- të shkatërroi-  i tha Nimloti Anites duke iu afruar afër me fytyrë - edhe një herë të marrësh nëpër gojë babain tim të shkatërroi,  dhe se me ka flej unë, është punë për mua jo për ty - i tha Ajo

- Diego bëj diçka e ma largo këtë të cmenduren - iu drejtua ajo atij

- vete doje të marrëshe me të,  falënderoi zotin që nk po nderhyj unë,  se përndryshe nk do kesh fytyrë për të dalur as në dritare - i tha ai serioz

- të isha në vend tënde nk do flisja ashtu nqs nk do që...- filloi të fliste djallezisht ajo

- që Nimloti të marrë vesh se ka fjetur me ty ?- e pyeti Isabela - apo se si ai ka qenë pa ndenja dhe ti ke shfrytëzuar rastin . Kurve askush nk të beson ty - i tha Isabela duke i qeshur fitimtare dhe ajo e shikoi me urretje

- po flet njëra që nk ka lënë djalë pa futur në krevat - i tha Joana vajza që Isabela ishte grindur , duke qeshur me duart e kryqëzuar

- po me flet njëra që i lutej një mashkulli ta palloje në banjo - i tha Isabela duke i buzëqeshur djallezisht

- mjaftë,  - tha Anita - e dime qe ti Nimlot nk ke baba , të la sepse ishe dhe je një fëmijë që asnjë prind nk dëshiron,  ndihej i turpëruar prej teje dhe të la - i tha ajo dhe Nimloti e goditi përsëri

- unë kam një baba , dhe nk me ka lënë asnjëherë që ndryshe nga i ai joti që mund të ketë tradhëtuar mamanë tënde apo të tlene ty që po përpiqesh të marrësh me babain tim - i tha Nimloti- tani do e mbyllësh gojën dhe të merrësh me punët e tuja ose përndryshe do jem që do të marr gjithçka- tha Nimloti

- shikoni meqë jam vrasës ruhuni mir se nk e zini mëngjesin , ndoshta- kërcënoi Isabela

- çfarë po ndodh këtu?- pyeti një profesor duke iu afruar grumbullit që ishin mbledhur

- asgje ,- u përgjigj Diego - do e paguani shtrejte për ato fjalë që i keni hapur - kërcënoi ai drejte atyre dhe kapi doren e Nimlotit e u larguan