ep27

2.4K 330 17
                                    

သီတင္းတစ္ပတ္အၾကာမွာေတာ့သူ႕စိတ္ေတြ
အနည္ထိုင္သြားေတာ့သည္။
ေျပာရမယ္ဆိုအရိွအရိွအတိုင္းေတြးတတ္လာသည္။တည္ၿငိမ္သေယာင္ရိွလာသည္။ အစကသူမေတြးထားဖူးေပမယ့္တစ္ကယ္တမ္း
အခ်ိန္က်ေရာက္လာေတာ့လည္းသူေကာင္းစြာလက္ခံတတ္လာသည္။
နဂိုတည္းကအမွတ္တရမ်ားမ်ားစားစားမရိွခဲ့ဖူးလို႔ထင္ပါတယ္
သူမ်ားမ်ားစားစားကိုအမွတ္မရခဲ့။ မားမားေျပာသလိုပါဘဲ လႊတ္ေပးခ်ိန္တန္ၿပီထင္ပါရဲ႕။

" မစားဘူးလို႔!!!!! "

အိမ္ေပၚထပ္ကအသံစူးစူးျဖစ္သည္။
သူေနတတ္သြားတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ထဲကတစ္ခုေပါ့။

ထယ္ယံုး
သူကကိုယ့္ထက္ပိုဆိုးေနသည္။ တစ္ခ်ိန္လံုးအစားမစား၊ အျပင္မထြက္၊
အသံတိတ္ဆႏၵျပေနသည္။ ၾကည့္ရတာဂ်ယ္ဟြၽန္းကသူ႕ထက္ပိုၿပီး
လူႀကီးဆန္တယ္ထင္ပါရဲ႕။ တစ္ခါေလးေတာင္ပိုင္ဆိုင္ဖို႔မႀကိဳးစားၾကည့္
ဘူးလား။ ငတံုး.. သူေတာင္တစ္ခါေလာက္ပိုင္ဆိုင္ဖူးေသးတာဘဲ။
လက္လႊတ္လိုက္ရေတာ့လည္းသိပ္မနာက်င္ပါဘူး။ ထင္သေလာက္
မခံစားရဘူး။ အဟက္။

သူ႕အေတြးေတြကိုရပ္ၿပီးအေပၚထပ္ကဆူဆူညံ့ညံ့ရိွရာဆီသို႔တက္ခဲ့သည္။
အခန္းထဲတြင္တီေလးကစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔တစ္ဖက္လွည့္ကာအိပ္ဟန္ျပေန
ေသာထယ္ယံုးကိုၾကည့္ေနသည္။ သူဝင္လာေတာ့အားတက္သေရာထ
လာသည္။

" မင္းညီကိုငါမႏိုင္ေတာ့ဘူးခ်န္းေလး.. ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲ
ေတြးတိုင္းေခါင္းကိုက္တယ္ "

" မစားဘူးတဲ့လား "

" မနက္စာကိုမဝင္ေသးတာ...လုပ္ပါအံုး.. ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း
မထူးျခားရင္ငါသူ႕အေဖကိုအေၾကာင္းၾကားေတာ့မယ္ ငါေခါင္းကိုက္မခံႏိုင္ဘူး "

3ရက္လံုးလံုးဆႏၵျပအၿပီးမွာထယ္ယံုးကေမ့လဲသြားတဲ့အထိျဖစ္
သြားခဲ့ၿပီး မေန႔ကမွျပန္သတိရလာတာျဖစ္သည္။ သတိရလာတဲ့အထိလည္း
ဘာမွေကြၽးမရဘူးဆိုေတာ့... ေတာ္ေသးတယ္သတိေမ့ေနစဥ္
အားေဆးသြင္းထားလို႔။ တစ္ကယ္ေတာ့သူလဲသူ႕အပူနဲ႔သူမို႔အခုမွသာထယ္ယံုးကို
လံုးလံုးလ်ားလ်ားအာ႐ံုစိုက္မိသည္။ ပူပူေဆြးေဆြးျဖစ္ေနတဲ့ေဒၚေလးကို
သူတစ္ခ်က္ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။ ေဒၚေလးထြက္သြားေတာ့မွ
သူခံုတစ္ခံုတြင္ဝင္ထိုင္ရင္း အိပ္ဟန္ေဆာင္ေနေသာထယ္ယံုး
ဆံပင္ေတြကိုပင့္တင္လိုက္သည္။

Yours [✓]Where stories live. Discover now