ep5

2.8K 358 1
                                    

ထိုေန႔ကစၿပီးဘတ္ခ္ဟြၽန္းသူ႕ကိုေရွာင္ေနသည္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္
မွန္ပါတယ္။ ႏူးနားကိုရြဲ႕ခ်င္တာနဲ႔ ဘတ္ခ္ဟြၽန္းကိုကပ္ခဲ့ေပမယ့္ သူစိတ္ကို
သူမႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ႏူးနားကသူ႕ကိုကေလးလိုျမင္ၿပီး သူ႕႐ံုးကလူတစ္ေယာက္နဲ႔
ဒိတ္လုပ္ေနတာကိုသိခဲ့ရတယ္။ တရားဝင္တြဲေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ေပမယ့္
အားလံုးရဲ႕အျမင္မွာတြဲေနသလိုမ်ဴိး ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုယာထားတာမ်ဳိးလက္
မခံပါ။ သူ႕ဘက္ကႏူးနားကိုလက္ထပ္ဖို႔ထိသေဘာက်ခဲ့ဖူးသည္။ ဒါေၾကာင့္မို႔
အိမ္ထိလာေနဖို႔သေဘာတူလက္ခံခဲ့သည္။ ႏူးနားကေတာ့အဲ့လိုမဟုတ္
သူ႕ကိုအဲ့ေလာက္ထိမစဥ္းစားထား။ ရတယ္ေလ ပတ္ခ္ခ်န္းေယာလ္တို႔က
တြယ္ကပ္ေနမယ့္အမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ သူတစ္လွမ္းလွမ္းရင္ကိုယ္ကဆယ္လွမ္း
လွမ္းျပမယ္။ ေဆာရီး ဘတ္ခ္ဟြၽန္း မင္းကိုလိုအပ္ေသးတယ္။

"ဘတ္ခ္ဟြၽန္း ကိုယ့္ကိုဘာလို႔ေရွာင္ေနတာလဲ
ကိုယ္မွားတာသိပါတယ္ လန္႔သြားလား ကိုယ္စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔ကို "

".........."

"ၿပီးေတာ့ကိုယ္တို႔ကတြဲေနၾကတာဘဲေလ "

''......"

"ဘတ္ခ္ဟြၽန္း စကားျပန္ေျပာပါကြာ အိုေခ ကိုယ္မေန႔ကမဆင္မျခင္
လုပ္လိုက္ေပမယ့္ ဘတ္ခ္ကစကားျပန္ေျပာလာေတာ့ ကိုယ္ေနာင္တ
မရမိဘူး ကိုယ္ေပ်ာ္တယ္ ဘတ္ခ္ ကိုယ့္ကိုလစ္လ်ဴမ႐ႈပါနဲ႔ "

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
သူယံုလို႔ေတာ့ရတယ္မလား ခါတိုင္းအၿမဲမနက္တိုင္းသြားႏိုးမွ
ထတဲ့သူက အခုဘတ္ခ္ဟြၽန္းထတဲ့အခ်ိန္ကတည္းက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္
ကုပ္တြယ္ကာ တတြတ္တြတ္ေျပာေနသည္။ ခနၾကာရင္လူစံုလာေတာ့မွာမို႔
အျမန္ပင္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။

"ဟြၽန္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တာလား ကိုယ့္ကိုစိတ္မဆိုးေတာ့ဘူးမလား "

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းထပ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ သူ႕မွာစိတ္ဆိုးစရာအေၾကာင္းမရိွ။

"ဒါဆို ကိုယ့္ကိုဘာလို႔စကားနဲ႔မေျပာတာလဲ ကိုယ္မင္းအသံၾကားခ်င္တယ္ေလ "

Yours [✓]Where stories live. Discover now