ep29

2.5K 357 17
                                    

အစ္မဂ်ယ္ဟီးဖုန္းဆက္သြယ္ၿပီးေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့
ဂ်ယ္ဟြၽန္းတို႔ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ ဂ်ယ္ဟြၽန္းကအျပစ္ရိွသလို
ခံစားေနရသည္။ ေဒၚေလးကေတာ့ခ်ဳိသည္ခါးသည္ဘာမွမေျပာ၊ အျပစ္တင္တာေတြ
ဘာေတြမရိွဘဲ ထယ္ယံုးကိုတစ္ရက္ေလာက္အိမ္ေခၚလာဖို႔ေျပာသည္။
ဘတ္ခ္ဟြၽန္းလည္းဝမ္းသာပါသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့သူတို႔အဆင္ေျပ
သြားၾကၿပီေလ။

တစ္ရက္ထယ္ယံုးတို႔အိမ္ကိုေပါက္ခ်လာသည္။ ခ်န္းေယာလ္ႏွင့္အတူ။
ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့သူ႕ညီကိုလိုက္ပို႔လာသည္ဟုဆိုသည္။
သူတို႔တစ္အိမ္လံုးထယ္ယံုးေနာက္တစ္ႀကိမ္ေပ်ာက္သြားမွာ
ထိတ္လန္႔ေနၾကၿပီ။ သူတို႔ေရာက္လာမည္ႀကိဳမသိ၍ဘာမွေတာင္
သိပ္မစီစဥ္လိုက္ရ။

" သားတို႔ေရာက္လာမယ္မသိေတာ့ဘာမွေတာင္သိပ္မခ်က္ထားဘူး
ထမင္းစားၿပီးမွျပန္ေနာ္ "

" ဟုတ္ ေမေမ "

ထယ္ယံုးကအေၾကာက္အလန္႔မရိွေမေမဟုေခၚသည္။
ဂ်ယ္ဟြၽန္းနားရြက္ဖ်ားေတြရဲတက္သြားသည္။ ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့
တစ္ခ်က္ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕သည္။ ေဒၚေလးကေတာ့ဘာမွမေျပာၿပံဳးသာ
ၿပံဳးေနသည္။

" လက္ထပ္ပြဲကဘယ္ေတာ့လဲ "

" အဲ့ဒါ... "

" မစီစဥ္ရေသးဘူးအေမ အေမ့သေဘာထားကိုလည္းေျပာလို႔ရပါတယ္ "

" အေမဝင္မပါေတာ့ပါဘူး အေမမွာစိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါနဲ႔
အေမက်န္းမာေရးေကာင္းမွသာဆိုရင္ဒီတစ္သက္ေျမးရေတာ့မယ္
မထင္ဘူး သားတို႔စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ၾက "

ေဒၚေလးကက်န္းမာေရးမေကာင္းသည္ကိုဟာသေႏွာ၍ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ဘယ္သူကရယ္မည္တုန္း။ အားလံုးၿငိမ္သက္သြားၾကၿပီး ထယ္ယံုးတစ္ေယာက္သာသြက္သြက္လက္လက္ဝင္ေျပာသည္။

" အေမ့အတြက္ေျမးေလးေတာ့မေမြးေပးႏိုင္ေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္ကကေလးဘဲရိွေသးတယ္ ကြၽန္ေတာ္ဘဲကေလးေလးလုပ္လိုက္မယ္ "

ဂ်ယ္ဟြၽန္းသည္မ်က္ႏွာထားမတက္ေအာင္ပူလွၿပီ။ ဒီလိုတီတီတာတာ
ေတြကိုသူ႕အေရွ႕မွာဘဲေျပာတယ္ထင္ေနတာ။ ဒီေကာင္ေလးဒီလို
စကားေတြကိုလူအမ်ားႀကီးေရွ႕အရွက္မရိွေျပာထြက္ရဲတယ္။

Yours [✓]Where stories live. Discover now