Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi...
''Halide sana deli gibi aşık!''
En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali D...
Final bölümüyle karşınızdayım. Daha fazla yazmaya devam edemeyeceğim, üzgünüm.
Bu son bölüm.
Ben bu hikâyeyi yürütebileceğime olan inancımı kaybettim. Ben bu yolda birlikte yürüyebileceğimize olan inancımı kaybettim. Ben bu aşka olan inancımı kaybettim.
1 NİSAN!
Şaka yaptım jxjdjdudd erkene alınmış bir nisan ama olsun.
Daha neler yazacağım neler hiçbir yere gitmiyorum. Kız gitsem üzülür müydünüz?
Kahkaha tufanının ardından hikayeye dönebiliriz. Umarım beğenirsiniz keyifli okumalar;)
Alamak! Gambar ini tidak mengikut garis panduan kandungan kami. Untuk meneruskan penerbitan, sila buang atau muat naik gambar lain.
"Bütündünya sana sırtınıdönse bile, göğüskafesimde yerin daima hazırolacak. Beni unut, bunu unutma."
İnsan fiziken bir kez doğar, peki ya ruhen? Yaşadığımız ömür boyunca kaç defa hayal kırıklığı yaşadık, kaç defa düştük, kaç defa yeniden ayağa kalktık düşünsenize bir? İnsanoğlu böyledir çünkü defalarca yıkılsa da yeniden ayağa kalkmak zorundadır. Hani büyük alim Mevlana diyor ya 'Öldüm der durursun yine de yaşarsın' Tam olarak böyledir hayat. Annemizden bir kez doğarız evet ama ölene kadar defalarca kez yeniden doğmak, yeniden ayağa kalkmak zorunda kalırız.
Yaralı doğar bütün insanlar, anlaşılmak, sevilmek, sevecenlik dilenir ömrünce. Ali bu dilenişine hala devam ediyordu. Geçmişini bana anlatırken, her kelimede titreyen sesi ve akan gözyaşları, içindeki yangının ne adar büyük olduğunun kanıtıydı aslında.
Ali bu yıkımdan tekrar ayağa kalkacak kadar güçlü bir adamdı, ama tek başına olmayacaktı bu sefer. Ailesi olarak gördüğü insanlar tarafından çok zor şeyler yaşamıştı, anlattıklarını dinlerken kalbimdeki sızıya hakim olamamıştım, ama o ufak bir çocukken yaşamıştı tüm bunları ve anlatmadığına emin olduğum daha fazlası da vardı.
Anne baba dediği insanlar bir kez daha arkasında bırakmıştı onu, yıllarca sevgisizlikle sınadıkları adamı mümkünü varmış gibi daha çok sevecektim. Ali sevinmeye layık bir adamdı. Ruhundaki yaraları sarıp, onu sadece severek iyileştirecektim. Çünkü biliyordum ki hiçbir duygu sevgiden güçlü değildi.
Sana ailenin zarar verdiği yerlerinden sarılacağım, sana aile olacağım. Seni hep çok seveceğim Ali. Severek iyileştireceğim seni, tek tek yaralarını saracağım.
Ne ara yağmaya başladığını bilmediğimiz karın altında beyaza sığınıyorduk. Elim hala onun özenle çizilmiş gibi duran yüzündeydi. Ali benimle en büyük yarasını paylaşmıştı, ben Ali'ye dokunuyor, ve Ali'yi yaşıyordum. Bu his öyle güzeldi ki, onu gerçekten her şeyiyle deliler gibi sevdiğimi haykırmak istiyordum.
