Kabanata 11

7.9K 257 47
                                    

Kabanata 11
Drained

(SPG Alert!)

I texted Aidan that someone will going to drive me home instead of him. Sinabi ko rin na hindi na niya kailangang maghintay ng hudyat na sunduin ako, since I'm already on my way to our house.

It took approximately ten minutes before we finally arrived. Medyo mabilis ang oras dahil maaliwalas ang kalsada, kaya walang pag-aalinlangang binilisan ni Sir London ang pagmamaneho.

Tahimik lang kaming dalawa sa buong byahe. We didn't even looked at each other like there's something wrong between us. The atmosphere inside the car was very awkward.

Ginilid niya and sasakyan sa tapat ng bahay namin. I can see through the illuminations in the windows of our house. It means, gising pa si Aidan ngayon at naghihintay sa pagdating ko.

"So... you're finally home," he said in a low tone. Tumingin ako sa kaniya.

"Maraming salamat sa paghatid, Sir, pati na rin sa pizza," sabi ko sa kaniya. I don't know what came up to his mind to do this. Or maybe, hindi naman talaga siya ganoon kasama at ka-istrikto tulad ng iniisip ko. I just assumed a bad impression about him, and he proved me wrong.

Tumitig din siya pabalik. Our eyes met. His captivating green eyes were shining due to the faint light from surroundings. I've never seen that kind of eye color personally throughout my life. Odd yet amazing.

"Kita kits nalang tayo bukas, Sir. Ingat kayo sa pag-uwi," sabi ko at inabot ang mga kahon ng pizza sa backseat at sinubukang buksan ang pinto ng kotse. Nagtataka ako kung bakit ayaw nitong bumukas.

"Ako na," aniya at biglang nag-adjust sa upuan at inabot ang handle na hinahawakan ko.

His large body went near me, so I smelled his strong musky scent. My eyes went to his stretched arms while exposing its firmness, and his right shoulder that is currently in front of my face. It was a breath-taking moment, and my heart just skipped a beat.

"It needs more force to open it, Yoseff," aniya. I saw the door has finally opened. Look, I'm tired. And also, the air inside his car makes me a little bit dizzy. His scent overpowered, and it feels forbidden to smell it. Bumalik siya sa posisyon niya kanina. "You don't have to call me 'Sir' when we're off duty. Just London."

"I'll... t-try," sabi ko at pilit na ngumiti. Pero sa totoo lang, nahihiya akong tawagin siya ng gano'n. His aura and personality is very intimidating even though he acts nicely. Lumabas na ako ng sasakyan niya. "Goodnight, Sir."

He raised a brow to me. Shit, I said it again.

"Goodnight," bati niya pabalik. Mabuti nalang at hindi na niya ako binawal sa pangalawnag pagkakataon.

Tumayo lang ako sa gilid at pinanood siyang muling pinaandar ang sasakyan at umalis. I heaved a deep breath. Cold air freezed my lungs for a second, kaya napaubo ako ng bahagya. Naglakad na ako patungo sa bahay.

Sinubukan kong buksan ang pinto ngunit naka-lock ito. That's good. At least, Aidan knows that it is not safe to still let it unlocked in the evening.

Naririnig ko ang telebisyon na nakabukas. Maaaring nasa sala lang siya. Limang beses akong kumatok sa pinto.

I heard a few footsteps coming towards the door. It was heavy but slow. Parang nagdadabog. What the hell, ang bagal naman niyang maglakad. Hindi ba siya nag-aalala kung ano pang mangyari sa'kin dito sa labas?

Pagbukas niya ng pinto ay bumungad ang nakabusangot niyang mukha. Kasalukuyang boxers lang ang kaniyang suot, tulad ng madalas niyang ginagawa sa bahay.

Temptations With My Home Partner [BxB, SPG]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon