Temptations With My Home Partner [BxB, SPG]

Kabanata 14

Kabanata 14
Overtime

Sobra kaming napagod nung nagsidatingan ang mga bata kanina. Lahat sila ay malilikot at kung saan-saan nagpupunta maliban sa mga upuan nila. May mga napadpad sa kusina kaya naabala ang ibang staff doon. Hindi ko alam kung paano nila natunton ang lugar na iyon, dahil unang-una ay wala namang nag-utos sa kanila para pumunta doon.

Sadya talagang malilikot ang mga bata. Mahirap silang bawalin. Napanood ko si Chef Von kung paano niya palabasin ang mga ito sa pamamagitan ng pang-aalo at pagmamakaawa.

Tahimik lang si Lemuel sa gilid habang natatawa naman si Drista kapag hindi ma-please ni Chef yung mga bata. Masama naman ang titig ni Taron sa kanila, halatang hindi niya gusto ang mga bata.

Naging maayos lang ang lahat nung nagsimula na ang show ng mga clowns.

Nasa tabi ko lang palagi si Sir London habang binabantayan niya si Rald sa bawat kilos nito. Dahil sa ginagawa ni Sir London, I can't help but to feel so bad for him. Makikita sa mata ni Rald na sumama ang loob niya dahil sa nangyari kanina.

We're all in a celebration, but he's on a gloomy state. Hindi ko gustong makialam sa kaniya, ngunit para sa'kin ay nasisira ang excitement dahil sa emotion na nakikita ko sa kaniya.

Napalunok ako ng laway at napagdesisyunan na lapitan siya. He's sitting at the farthest table alone, while watching the children playing around with the clowns who finished performing magic tricks.

Hawak ko ang isang pinggan ng pasta carbonara na hindi kabilang sa handa. When I finally reached my table, he immediately looked up to me.

"Hello, Sir," bati ko sa kaniya, pilit na ngumiti at umupo. "Sorry nga pala kanina. I admit, nag-overreact ako tungkol sa inyo. I shouldn't judge you before, ganu'n din kay Sir London."

"No. Don't worry... I understand," aniya at umiwas ng tingin sa akin. It seems like there's something bothers him. Is it because of my sudden approach to him?

"May problema ba, Sir?" concerned kong tanong sa kaniya. Doon ay ibinaling niya sa akin ang kaniyang paningin.

Kung hindi lang siya naging creepy kanina, baka nagka-crush pa ako sa lalaking ito. He has the total package in his appearance. He seems like a type of person that could intimidate all people in a crowded room. Well, the problem is, he seems like a little bit older than me. He seems around twenty five or so. Hindi ko kasi tipo yung mga sobrang tanda sa akin. Gusto ko ay yung mga dikit lang sa edad ko.

His eyes were darted fiercely.

"Oo, meron..." aniya.

He meaningfully smirked at me.

"Ikaw," he answered.

Napakurap ako ng ilang beses at pinanliitan siya ng mata. Bakit naman? May nagawa pa akong masama? Hindi pa ba sapat yung apology ko?

"B-Bakit naman?" I asked. "Did I do something wrong again?"

"Wala lang," he says then smile. "I can't help but to feel bad for what I did," aniya.

Ramdam ko ang sincerity sa kaniyang boses. He already made me believe that he regretted for all his sudden actions. Pagkatapos ay kinalong niya ang kaniyang baba gamit ang kaniyang kamay at ngumiti ng bahagya. He's like examining my being.

"There's another reason, to be honest..." he says.

"What?"

"Mayroon akong kakilala na kaparehong-kapareho mo. He's someone who is very close to me, pero dati 'yon. Kaya agad mong napukaw ang aking pansin sa unang tingin."