Chase Me, Baby

Chase 9

"Alam mo, sa tingin ko, di ko kakayaning makasama yang bebeloves mo ng isang buong araw or lets just say, isang minuto"

"Bakit mo naman nasabi," tanong ko kay karyl habang naglalakad kami papuntang canteen, katatapos lang ng klase namin sa tanghali, lunch na namin ngayun.

"Wala lang, naka sungit kase, tapos yung tingin nya, grabe, para akong nagyeyelo sa sobrang cold nya.."

Napatawa naman ako sa inasta nya, may pamuwestra muwestra pa kaseng nalalaman, para sya dyang nasa teatro.

" Ang gwapo nya nga eh, tapos nakakakilig pa" I giggled, Imaginining things that I know will not happen in our real life.

"Ayan ka na naman, anong nakakakilig dun eh halos ipahiya nya nga tayo, oh scratch that, ipinahiya nya tayo" nagcross arms sya at nagpatuloy sa paglalakad, mas mabilis dahil siguro sa kairitahan.

"Ano pang pinuputok ng butsi mo huh?" Sabi ko sabay tawa, lalo naman syang sumimangot.

"Parehas sila ng kuya mo, napakagaling mamahiya"she whispered something but I didnt hear it that clear.

"Ano?"tanong ko, nais kong liwanagin nya ang sinabi nya ngunit tumanggi sya

"Wala, kalimutan mo na" tumango na lang ako. Nagpatuloy kami sa paglalakad papunta sa cafeteria.

Mayamaya pa ay nakarating na kami. Agad naagaw ng aking pansin si Asher na abala sa pagkain sa may sulok ng cafeteria. Loner din ang isang ito, pshhh.

"Karyl, ikaw na ang umorder, hahanap na lang ako ng mauupuan" sabi ko kay Karyl, tumango ito at pumila. Ako naman ay punta sa kinaroroonan ni Asher, agad nyang napansin ang aking pagdating, ibinaba nya ang kanyang kutsara at tinidor at akmang aalis ng pigilan ko ito.

" Di mo naman kailangang umalis, dito na kami para may kasama ka" I smiled but he's in his usual pokerface. Bakit ba di nya na lang ako pakisamahan.

"Im done." maikling sabi nito at tumayo, bago pa ito maglakad ay hinawakan ko ang braso nito para pigilan. Napatingin sya sa kamay ko kaya agad ko itong inalis.

"Youre not done yet, halos kasisimula mo pa lang, you can stay, ikaw ang nauna dito, were just joining you" I pout after saying that.

Nagpakawala sya ng isang malalim na buntong hininga bago muling naupo. I secretly smiled, malala na ako, kailangan ko ng magpatingin sa isang psychiatrist. Pakiramdam ko kase nababaliw na ako, nababaliw na ako....sa kanya. Ayieee...haha.

Napatunghay ako ng may padabog na nagpatong ng tray sa lamesa namin, pagtingin ko...

"Karyl.."

" Oh, Elena, andaming upuan pero bat dito ka naupo,??" Heto na naman sya, simula talaga ng pampapahiya sa amin ni Asher ay mainit na ang dugo nito dito, buti na lang ay di sya pinansin ni Asher at nagpatuloy na lang sya sa pagkain.

Hinila ko na lang si Karyl paupo kahit na nagdadalawang isip ito, tatayo na naman ito pero pinandilatan ko sya.

"I really think I need to go" Asher said pero pinigilan ko ito, ngayun na nga lang ito mangyayari after so many years na pagtitiis.

"No please, wag mong intindihin ang kaibigan ko, you know.." I laughed awkwardly, si Karyl kase eh..hayy...

Tinignan ko si Karyl at muling pinandilatan para sumangayon, Karyl wag ngayon please.

"Yeah right, wag mo akong intindihin" ngumiti ito ng peke at sandaling umirap bago padabog na kumain, okay, she is really damned irritated. I shouldnt push her button next time.

" So Im really sorry for what I act a while ago, I didnt expect that you will be our sub teacher for the mean time, And uhhh...Im so close for being late" I smiled at him even if hes not looking, so sungit, he doesnt want looking at me,

"Yeah, its okay" maikli nitong tugon na ni isang sulyap ay di ako pinaunlakan.

Napanguso ako at muling bumuo ng sasabihin, I dont want this lunch to be that awkward.

"Im so sorry din sa abala, last time, Im sorry if I pretended to be unconcious that time, Its just that....uhmmm.." sabi ko pa kaso wala akong maidugtong, wala akong mabuong salita, shit.Di na rin ako nagtry pa, ayus na yung paliwanag ko.

"I understand, Its normal for a KID to feel that thing and do something IMMATURE, its okay" he said emphasizing the word 'kid' and 'immature'. Oh god, why is he being like this.

Pagkasabi nya noon ay agad syang tumayo para umalis, really?, wala man lang goodbye greeting, unbelivable.

Naiwan kami ni Karyl ditong laglag ang panga. What a scene, right.Sinundan ko ng tingin ang dinaanan nya pero di na sya matagpuan ng paningin ko. He really dont want me around huh?. For sure, nagtitiis lang sya kanina para makaiwas sa akin,hes good at escaping to me.

"Hes so cold, Yun na yata ang pinakamahaba nyang nasabi except sa lecture nya kanina." I nodded to her statement.

" At ang nakakainis is that he's too straight forward, is he not thinking that there are people he might hurt." again, wala sa sarili akong tumango, nanatiling nakatingin sa dinaanan nya.

" Things that we can't change to a person who doesn't want to be chased," I suddenly said out of the blue.