Chase Me, Baby

Chase 12

Natapos na ang meeting kanina, medyo tumagal kaya di na nakapag klase para sa first period which is klase ni Asher sa amin. Buti na lang talaga at hindi rin nagtagal ang titig sa akin ni Asher dahil baka mabaliw na ako, mabuti narin at sya na ang unang nag iwas ng paningin dahil paniguradong di ko iiwasan ang aking paningin sa kanya. Paano ba naman ako di magugulat diba, yun ba namang tingnan ako ng akala mo eh may nagawa akong malaking kasalanan, akala mo naman eh galit sa akin.

Grabe talaga ang lalaking yun, ang aga aga ay nagiingay, pakalabugin ba naman ang puso ko, halos mabingi na nga ako eh.

" Nandito sina Asher hanggang sa matapos ang foundation week, bat parang di ka masaya, mas mukha ka pang natatae na ewan" tumawa sya at ako naman ay sinimangutan sya.

Kase nga di pa rin ako makaget over dun sa kanina, ang lakas kaya ng tana ko dun sa lalaking yun, pinipilit ko na ngang isan tabi eh.

"Natatae talaga ako, punta muna akong CR" sabi ko at lumabas ng classroom. Tutal ay absent din naman ang second period namin na teacher, that means may total of three hours kaming break. Hindi naman talaga ko natatae eh, palusot ko lang yun, gusto ko munang mag galagala

Gusto ko munang kalimutan na minsan na akong nawalan ng ulirat kanina dahil kay Asher. What tha hell! Ulirat? What a word.

Dapat talaga may plano ako sa buong foundation week kase pagkatapos nun ay magiging busy na ako dahil sa fourth periodical test at sa graduation practice.

"Ano kayang magandang plano?" I suddenly said dahil sa malalim na pagiisip."Dapat maganda para unforgettable" dagdag ko pa, kinakausap ang sarili.

" What are you planning?" Agad akong Napalingon sa likod ng marinig ang napakapamilyar ng boses at halos mahulog na naman ako ng makitang si Asher iyon.

"A-ah eh, wala yun" nauutal kong sabi habang winawagayway ang kamay ko, thats a surprise though.

"Tss." Maikli nitong sabi at nauna ng maglakad, siguro ay kanina sa sobrang bagal kong maglakad ay naabutan nya na ako.

Pinagmasdan ko ang kanyang likod habang syay naglalakad, napaayus ako ng tayo ng tumigil sya at humarap sa akin.

"Dont you have class?" Tanong nito at tumaas ang kilay.

"W-wala, absent ang teacher namin ngayon" di sya sumagot sa halip ay tumalikod, malapit lang kami sa faculty pero di sya doon dumiretso kaya hinabol ko.

" Where are you going, yun ang faculty room" sabi ko sabay turo sa kanina lang ay nilampasan namin.

He didnt respond nor glance, ang sungit talaga.

" Canteen" maikling sagot nito, tell me, bakit ba sobrang sungit ng lalaking ito, kung hindi ko lang sya gusto ay matagal ko na itong nabatukan.

"Can I come?" I asked pero again, he didnt respond.

"Ill take that as a yes" muli kong sabi kase I believe silence means yes.

Hindi na naman sya sumagot and damn, kung hindi lang ako patient person ay matagal ko na syang iniwan, paslamat sya at may taong nagtitiis sa ugali nya dahil mahala na mahal sya at ako yun, wala ng iba.

Nakarating na kami sa Canteen at pumila, hindi naman kami nahirapan dahil sa classhour ngayun.  Yung ibang kaklase ko lang ang nakikita ko dahil wala kaming klase ngayon.

Bumili sya ng macaroni spaghetti at isang burger, ganun din ang binili ko para same kami, agad akong humabol sa kanya.

Sa pinakagilid kami umupo tabi ng glass wall ng canteen. Nagsimula na itong kumain samantalang ako ay nakatanga parin sa kanya. Marahil ay napansin nya ang titig ko kaya binalingan nya ako.

"If youre not going to eat then leave, I dont want someone gawking on me" inis na sabi nito at muling kumain.

"Eto na nga oh eto na kakain na, ito naman, apakashungit" bulong ko pero sapat na para marinig nya.

"yeah, I dont care" napanguso na lang ako, I know hes not really masungit, I know he just dont like me, pero diba aalis na rin ako so bakit hindi pa sulitin tutal ay iilang buwan na din naman ang pamamalagi ko rito sa pilipinas. I want to spend more time with him before I leave. Maiiwan ko ang kaibigan ko, so dapat maging memorable ang lahat.

Halos sabay lang kami ni Asher natapos sa pagkain, syempre dahil sinabayan ko sya, ayaw kong mauna ayaw ko ring mahuli, gusto ko sabay kami.

"Saan na ang punta mo ngayun?"  I asked, im not content it feels like hindi kami nagkaroon ng sapat na time para sa isat isa.

"Why?youre coming with me again?" He asked, now irritated, syempre, sinong di maiirita, kanina pa ako nakabuntot sa kanya.

"Yes"I proudly said, hands on behind, half running para lang makasabay sa kanya.

"Tss, come on kid, go back to your classroom" he said at mas binilisan ang paglalakad kaya ngayon ay tumatakbo na ako.

Nagpanting ang tenga ko ng tinawag nya akong kid, no, hindi na ako bata so why would he call me a kid, hes unbelievable.

"Hey! Im not a kid anymore, Im dalaga now, and were now bagay sa isat isa, were compatible to each other now" I said a bit pissed because I dont wabt others calling me a kid.

" Okay if that what you want, youre a dalaga as what you said but let me clear things out. Hindi. Tayo. Bagay. At hinding hindi tayo magiging bagay, remember that"madiin nyang sabi na nagpatigil sa akin pero pinilit kong patatagin ang sarili ko. Ngumiti ako sa kanya.

"You will eventually like me" bigla na lang lumabas sa bibig ko, nang mapagtanto ay agad kong napatakip ang aking kamay sa bibig.

He sarcastically laughed because of what I said. Bumilis ang tibok ng puso ko at biglang kinabahan.

"You really think that I will like you?"  Muli syang tumawa, napayuko ako, parang gusto kong umiyak, no, maiiyak na talaga ako, di ko alam kung bakit at ano ang dahilan. Dahil ba di nya ako kayang magustuhan o dahil masyado akong napahiya.

"Sorry to say but youre just imaginating. Youre too young to feel this thing, youre just playing around. I will never ever like you, remember that, Kung gusto mong isigaw ko dito na di kita gusto at magugustuhan ay gagawin ko mapatigil ka lang sa ilusyung nasa isip mo. Even though your twin is my friend, I dont care, mabuti na ang maliwanag kesa malabo." Sa ahaba ng sinabi nya ay gusto kong asarin sya pero di ko ginawa, Im hurt.

"Well, I dont care too," i said, tumawa ako ng pilit saka tumalikod doon na bumuhos ang aking luha.

Ano ba Elena, ang liit liit na bagay iniiyakan mo, kailan pa naging mababaw ang luha mo.

I bit my lower lip, para akong pinagkaitan ng bagay na ikasasaya ko. Kagat kagat ang labi upang di kumawala ang aking hikbi, isinu sway ko pa ang aking nga kamay na para bang ang saya saya ko, syempre hindi nya kita ang mukha ko dahil nakatalikod ako, he will think that Im not affected on what he said but damn, para akong binibiak ng pinong pino, ang sakit sa dibdib, para akong kinakapos ng hininga kapag pinipigilan ko ang hikbi.

Ng makaliko ako sa hallway, malayo sa kanya ay agad akong napasandal sa dingding napasapo sa dibdib, napaupo ako, pakiramdam ko ay pagod na pagod ako.

Sya ang kasiyahan ko, Sa kanya ko lang naramdaman ito pero ngayun, nasasaktan ako, should I give up? No, I wont, why would I, nandito na ako, aatras pa ba ako. Titiisin ko ang sakit.

Ipagpapatuloy ko even if it means I'll break.

Damn, ganto ba! Ganto ba ang gusto lang!

Tumayo na ako dahil padami na ng padami ang dumadaan sa hallway, Aayusin ko muna ang sarili ko, I need to be strong, now that Im starting to fall in love, yes love, I knew it, alam kong dito rin ang bagsak ko.

To fall for him.