Abilerim ve İkizim ||tamamlandı

37. Bölüm

(Lütfen açıklamayı okuyun hacılar <3)

*YAZARDAN*

Kuzey sinirle Defnenin odasından çıktı. O an gözü dönmüştü. Defne çok kötüydü. Ağlıyordu. Canı yanıyordu. Küçüğünü o halde görmek...

Küçüğü onlardan korkuyordu. Ona zarar vereceklerini sanıyordu. Bu Kuzey için ağırdı. Hemde çok ağır...

Arabasına gitti hemen. Biner binmez de gaza bastı. Aynı zamanda da babasını arıyordu. Aklından ise Kereme yapacakları geçiyordu. Ama onun hayal gücü bile yapacaklarına yetmiyordu...

"Buldunuz mu o iti?" diye sordu babasına. Murat Bey sinirle konuştu.

"Bulmaz olur muyum? Buldum. Hallettim ben. Sen gelme." dedi. Kuzey sinirlenmişti. Küçüğüne bunu yapanın kendisinin elinden de geçmesi gerekiyordu.

"Geliyorum." dedi ve babasının bir şey demesini beklemeden suratına kapattı.

Babasının kendisi kadar ileriye gitmeyeceğini biliyordu. Ama Kuzey asla acımayacaktı. Asla!

Deponun önüne gelince arabayı ani bir frenle durdurdu ve koşar adımlarla içeri girdi. İçerisi adam doluydu. Hepsi ona baş selamı veriyordu ama o sinirle ve emin adımlarla yürüyordu.

Babasını görmesiyle ona yöneldi.

"Gerisi bende. Sen hastaneye dön." dedi. Murat Bey kafasını salladı.

"Acıma." dedi yalnızca ve Kuzeyin omuzuna iki defa vurup çıkışa yöneldi. Kuzeyde adamlara döndü.

"Hepiniz dışarı!" diye bağırdı. Adamlarda ikiletmeden seri adımlarla depoyu boşaltmaya başardılar. Onlar çıkınca Kuzey yan taraftaki odaya geçti. Keremin yanına...

Ağzı yüzü dağılmıştı ve bacağından kan akıyordu. Silahla vurulmuştu. Bu belliydi. Kuzey babasına sinirlendiğini hissetti. Ne yani Defnenin canının yanmasının cezası bu kadar hafif miydi?

Kerem içeri giren Kuzeyi görünce sırıttı. Ama canının yandığı her halinden belliydi.

"Oo Kuzey de gelmiş. Bende nerde diyordum. Defnenin yeni imajını beğendin mi? Ben yaparken çok eğlendim." dedi ve kahkaha attı.

Kuzey sinirden köpürmüştü. Defnenin adını o pis ağzına almıştı. Onun canını yakmanın bu kadar basit bir şeymiş gibi bahsetmesi, Kuzeyi delirtmişti.

"Özel olarak istediğin bir şey var mı?"  dedi Kuzey. Konuşurken cebinden sigarasını çıkarmıştı. Keremin yüzüne bakarken yaktı sigarasını.

Kerem şaşırmıştı. Kuzeyin bu kadar sakin olmasını beklemiyordu. Onun bu sakinliğinden güç alarak konuştu.

"Bırak beni Soylu. Baban cezamı verdi işte." dedi ciddiyetle.

Kuzey onun bu sözlerinin üzerine bir kahkaha attı. Ama öyle normal bir kahkaha değil. Bulundukları depo inlemişti.

Ardından seri adımlarla Keremin sandalyesinin yanına gitti. Sigarasından son ve derin bir nefes aldı.

"Aaa Kerem ne gitmesi? Daha karpuz kesecektik." dedi. Sonra aklına yeni gelmiş gibi ekledi

"Ama burda karpuz yok. En iyisi senin kafanı keselim biz." dedi ve elindeki sigarayı Keremin bacağındaki silah izinden dolayı oluşan yaraya bastırdı.

Keremin acı çığlıkları depoyu doldururken, Kuzey doğrulup masaya yöneldi. Masaya göz gezdirdi ve elini sabırsızlanıyormuş gibi birbirine sürttü. Hâlâ çığlık atan Kereme baktı sonra.