42. Bölüm (×2)

47.5K 2.8K 2.3K
                                    


Arkadaşlar yaklaşık 6.000 kelimelik bi bölüm. Sınav haftasında yazdım ve 2-3 bölüm uzunluğunda. Beğeni ve yorumlarınızı da ona göre bol bol yaparsanız sevinirim :)

Neyse artık gidin okuyun <3

*DEFNEDEN*

Annem üstümde pijamalarımı giydirip odadan çıktı. Bende yatağa uzanıp, ki zaten başka bir bok yapamıyorum, hayatı sorgulama mooduna geçtim.

Dün gece ben Ateşle konuşurken uyanan Demir ve Kuzey abim beni zorla da olsa sakinleştirmişti. Sonra beni odaya götürdüler. Kuzey abim, Demire ben uyuyana kadar başımda beklemesini söyleyip odadan çıkıp gitmişti.

Sabah ise kontrollerin ardından taburcu olmuştum. Ama eve uğramadan halletmemiz gereken şeyler vardı.

Berkin cenazesi...

Zordu. Çok zordu...

Düşünmek bile istemiyorum.

Şu an saat 18.30 ve biz eve yeni gelmiştik. Yorgunluktan geberiyorum.

Ve galiba yarın babannem ve dedem geliyormuş. Ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum açıkçası. Sevinmeli miyim, korkmalı mıyım?

Bunu düşünmek istemiyorum. Aslında hiç bir şeyi düşünmek istemiyorum. Kafam allak bullak zaten.

"Defne uyuyor musun?" diye bir ses düşüncelerimden ayrılmamı sağladı. Meriç abimdi.

"Hayır." dedim düz bir sesle. Sonra kapı açıldı ve içeriye Poyraz abim, Meriç abim ve Demir girdi.

"Nasıl oldun?" diye sordu Demir. Dün geceden sonra hiç konuşmamıştık ve kimseye anlatmamıştık. Ama kapıda bekleyen adamların babamlara yetiştirdiğine adım gibi eminim.

"İyiyim. Sıkıntı yok." dedim.

"Annemden gizli getirdim. Çaktırma." diye bir şey sıkıştırdı Meriç abim elime. Anladığım kadarıyla çikolataydı. Gülümsedim. Ardından hafif öne doğru eğildim.

"Doğru malı getirdin değil mi? Kalitede bir sorun yaşamayız umarım. Sonuçta devamlı müşteriyiz." dedim.

Bu dediğimle odada ki herkes, yani üçü bir kaç saniye dursada sonra büyük bir kahkaha attılar. Ben de sadece gülümsemekle yetindim.

"Kızım sen köşe başında ki keşlerin yanında staj filan mı yaptın? Nerden biliyorsun bunları?" diyip daha da güldü Poyraz abim. Gözlerimi devirdim.

"Ne oluyor burda?" diye soran annem içeri girdi. Onun girmesiyle Poyraz abim elini teslim oluyormuş gibi havaya kaldırdı.

"Aha narkotikten baskın yedik!" dedi korkuyla.

Bu dediğiyle Demir kahkaha attı. Meriç abim ise gerildi. Büyük ihtimalle bana çikolata verdiğini annem duyarsa ağzına sıçardı.

"Bir şey yok anne. Poyraz abim işte." dedim. Annem kafasını Poyraz abime bakaral sen iflah olmazsın der gibi sallayıp odadan çıktı.

"Lan mal! Annemin yanında niye narkotik filan diyorsun?" dedi Meric abim ve Poyraz abinin kafasına vurdu.

"Yav vurmayın diyorum kafama. Bak façanı aşağıya alırsam görürsün!" dedi tehditvari bir şekilde. Al işte yine başladılar.

"Senin kelleni uçururum köpek! Abinle düzgün konuş." dedi Meriç abim böbürlenircesine.

"Pabucumun abisi. Aramızda bir yaş var aslanım. Abim filan değilsin." dedi Poyraz abimde.

Abilerim ve İkizim ||tamamlandıWhere stories live. Discover now